Σε εποχές τραγωδίας και τραύματος, χρειαζόμαστε συμπόνια για να τα καταφέρουμε. Αλλά τι εννοούμε με τη συμπόνια; Διαφέρει από την ευγένεια και την ενσυναίσθηση, αν και αυτοί είναι τρόποι για να είσαι συμπονετικός.

Συνήθως, τα περισσότερα παιδιά αρχικά κατακρατούν τα κόπρανά τους. Εγκόπριση είναι η επαναλαμβανόμενη ακούσια απώλεια κοπράνων, χωρίς την ύπαρξη οργανικού παράγοντα σε μια ηλικία που νοητικά και χρονολογικά θα έπρεπε να έχει επιτευχθεί ο εκούσιος έλεγχος του εντέρου. Μετά το 4° έτος το 95% των παιδιών έχει έλεγχο του εντέρου και μετά το 5° έτος το ποσοστό ανέρχεται στο 99%.

Τα παιδιά που έχουν βιώσει τραυματικά γεγονότα, όπως κακοποίηση, παραμέληση, οικονομικές αντιξοότητες ή διαζύγιο των γονιών τους, μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν πονοκεφάλους ως ενήλικες, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας «Neurology».

Η διαταραχή μετατραυματικού στρες ορίζεται ως μια αγχώδης διαταραχή που εμφανίζεται σε άτομα που έχουν βιώσει ένα τραυματικό γεγονός, το έχουν δει να συμβαίνει ή έχουν ακούσει κάποιον να το περιγράφει.

Πώς μπορεί ο φόβος της αποτυχίας να σχετίζεται με την αγάπη για τον εαυτό μας; Μήπως όμως πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας καλύτερα την ερώτηση: Πώς μπορεί να ζητάμε από τον εαυτό μας να διαχειρίζεται τους φόβους του και να πιστεύει ότι μπορεί να τα καταφέρει, αν δεν πιστεύει στον εαυτό του και αν δεν τον αγαπά;

Νιώθω πολύ μεγάλη αμηχανία αυτές τις μέρες της κοινωνικής αποστασιοποίησης. Μέχρι τώρα έχω δουλέψει με τον εαυτό μου και τους ανθρώπους που έρχονται, ώστε να μην φοβόμαστε την αγκαλιά, την επαφή και την εγγύτητα, ώστε να επιτρέπουμε στις καρδιές μας να είναι ανοιχτές και να έρχονται κοντά, ώστε το κοντά να γίνεται όχι μόνο συναισθηματικά αλλά και με το σώμα. Έχουμε δουλέψει ώστε να εξοικειωθούμε με το άγγιγμα, τα βλέμματα, την έκφραση της αγάπης και των συναισθημάτων.

Κάποιες φορές στην ζωή σας μπορεί να έχετε κακή διάθεση ή μειωμένη όρεξη. Άλλες φορές μπορεί να αισθάνεστε λύπη και άλλες χαρά- είναι όλα μέρος της ζωής και αισθήματα που έρχονται και φεύγουν.

Ίσως δεν μπορείτε να καταλάβετε τι ακριβώς φταίει, αλλά ξέρετε ότι κάτι δεν πάει καλά.

Η αξιοπιστία μιας μαρτυρίας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, η διερεύνηση των οποίων είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση.

Θεραπεύοντας το Τραύμα σύμφωνα με τον Dr. Peter A. Levine

Το θεωρητικό υπόβαθρο της προσέγγισης βασίζεται στη ψυχο-φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού «πάλης ή φυγής» μπροστά σ’ ένα κίνδυνο ή ένα απειλητικό ερέθισμα κατά την οποία ο οργανισμός αποκρίνεται στον κίνδυνο αποτελώντας εγγενή μηχανισμό επιβίωσης. 

Μια σαφέστερη εικόνα του τρόπου με τον οποίο η διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD) και η μείζων καταθλιπτική διαταραχή (MDD) επηρεάζουν τον εγκέφαλο έχει δοθεί από τη γονιδιωματική, υποδεικνύοντας πιθανούς νέους φαρμακευτικούς στόχους και βιοδείκτες για αυτές καθώς και για τις σχετικές διαταραχές.

Με τον όρο "τραύμα" ορίζεται ένα ψυχοπιεστικό γεγονός, το οποίο θα μπορούσε να είναι ένα ατύχημα, ένας βιασμός, ένα τροχαίο, ο πόλεμος, μία φυσική καταστροφή. Μία πλημμύρα, ένας σεισμός, μία πυρκαγιά. Πώς θα μπορούσε να οριστεί ένα τραύμα και με ποιους τρόπους θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε κάποιον να διαχειριστεί το μετατραυματικό στρες;

Η χώρα μας υπέστη τις τελευταίες ημέρες μία ανείπωτη τραγωδία, με πυρκαγιές να εξαπλώνονται σε διάφορες περιοχές της Αττικής, έχοντας ως αποτέλεσμα να χαθούν πολλές ανθρώπινες ζωές και να καταστραφούν περιουσίες. Οι ώρες φόβου, ο τραγικός θάνατος τόσων ανθρώπων, η απώλεια περιουσιών, αλλά και η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, συνθέτουν μία πρωτόγνωρη εθνική τραγωδία.

Το διαδίκτυο και οι ανέσεις του έχουν εισβάλλει στις ζωές όλων μας. Σύμφωνα με έρευνες που έχει πραγματοποιήσει η ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή) το 85,5% των νοικοκυριών έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο από την κατοικία τους.

Όλοι μας ερχόμαστε σε καθημερινή επαφή με διάφορες συνθήκες που λίγο έως πολύ έχουν στρεσογόνο χαρακτήρα. Ωστόσο, όταν ένα έντονο και απρόσμενο γεγονός λάβει χώρα  π.χ. ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα ή ένα αεροπορικό δυστύχημα, ένα βίαιο έγκλημα, μία τρομοκρατική επίθεση ή μια σοβαρή φυσική καταστροφή, μπορεί να διαταράξει σημαντικά το άτομο σε συναισθηματικό, γνωστικό και συμπεριφορικό επίπεδο.

Συναντηθήκαμε διαδικτυακά, με τον Ψυχολόγο, Συστημικό - Οικογενειακό Ψυχοθεραπευτή, Δημήτρη Καστριώτη, για μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη! Ακολουθούν οι απαντήσεις του κ.Καστριώτη, για την συστημική σκέψη, τις ιδιαιτερότητες της συστημικής θεραπείας, το διαγενεακό τραύμα, τα δυσλειτουργικά μοτίβα επικοινωνίας αλλά και το νέο ασύγχρονο σεμινάριο του για τη συστημκή θεραπεία που μπορείτε να βρείτε στο Psyversity, την πλατφόρμα εκπαίδευσης για την ψυχολογία και την ψυχοθεραπεία.

Γεγονότα που συμβαίνουν είτε σε παιδική ηλικία είτε σε ενήλικη, μας τραυματίζουν ψυχικά και μας συνοδεύουν στην πορεία της ζωής. Εμείς οι ίδιοι περιφέρουμε τα τραύματά μας, σαν Αγιοβασίληδες με δώρα, ελπίζοντας πως ένα διαφορετικό περιβάλλον ή μία νέα ανθρώπινη σχέση θα μας γιατρεύσει από αυτά.

Η ψυχολογική κατάσταση που βιώνει ένα άτομο μετά από μια φυσική καταστροφή είναι ιδιαίτερα έντονη.

Η λέξη «τραύμα» προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα «τιτρώσκω» που σημαίνει «πληγώνω». Η ιατρική έννοια του τραύματος είναι «η ξαφνική ή βίαιη λύση της συνέχειας των ιστών του δέρματος και συνήθως αιμορραγία» (Μπαμπινιώτης, 2004).

Με αφορμή τον πόλεμο που εξελίσσεται αυτή την στιγμή σε μια γειτονική χώρα, την Ουκρανία, θα αναφερθούμε στις ψυχολογικές βλάβες που μπορεί να αφήσει μια τέτοια κατάσταση στους ανθρώπους που τη βιώνουν και είναι μάρτυρες αυτής της φρίκης.