Ένας από τους πιο βασικούς παράγοντες που επηρεάζει κάθε συντροφική σχέση είναι το άγχος του τέλους αυτής. Η ίδια η ποιότητα της συντροφικότητας εξαρτάται από το άγχος αποχωρισμού, με τη μορφή της απουσίας ή της απώλειας. 

Ο άνθρωπος είναι συναισθηματικά δεμένος με την τροφή. Από τη γέννησή μας, η ψυχική και σωματική επιβίωσή μας συνεχίζει να εξαρτάται απόλυτα από την μητέρα μας (ή από οποιονδήποτε άλλο και άλλη «τροφό»), καθώς, σύμφωνα με την ιατρική, το πρώτο τρίμηνο της ζωής μας, θεωρείται το τέταρτο τρίμηνο κύησης.

Γεγονότα που συμβαίνουν είτε σε παιδική ηλικία είτε σε ενήλικη, μας τραυματίζουν ψυχικά και μας συνοδεύουν στην πορεία της ζωής. Εμείς οι ίδιοι περιφέρουμε τα τραύματά μας, σαν Αγιοβασίληδες με δώρα, ελπίζοντας πως ένα διαφορετικό περιβάλλον ή μία νέα ανθρώπινη σχέση θα μας γιατρεύσει από αυτά.