Ο άνθρωπος ερχόμενος στην ζωή, σύντομα διαπιστώνει πως πρέπει να προσαρμοστεί στη ροή της. Ο σύγχρονος δε τρόπος ζωής, απαιτεί για την ανάγκη της επιβίωσης, να τρέχουμε συνεχώς.

Ο άνθρωπος ερχόμενος στη ζωή, ακολουθεί μία πορεία. Όποια όμως και να είναι αυτή, δεν μπορεί να αποφύγει τα προβλήματα που προκύπτουν στο διάβα του. Κάθε πρόβλημα όταν δημιουργείται, αναζητά τη λύση του μέσα από εμάς. Είναι οι προβολές του μέσα μας, που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε και ζητούν διέξοδο.

Στην ζωή όλοι ενίοτε, θα βιώσουμε την απουσία και τον πόνο του αποχωρισμού, για ότι αγαπάμε. Πως μπορεί όμως να υπάρξει όφελος, για κάτι που ευαισθητοποιεί τις χορδές τις καρδιας και προξενεί πόνο;

Με βάση την παιδαγωγική την οποία κάποτε μας επέβαλλαν, η απεριόριστη εξουσία του ενηλίκου πάνω στο παιδί θεωρείται ακόμη αυτονόητη. Οι περισσότεροι άνθρωποι εξάλλου δεν έχουν γνωρίσει κάτι διαφορετικό. Ίσως από ένα παιδί που δεν το πλήγωσαν, μπορούμε να μάθουμε μια εντελώς νέα, ειλικρινή και πραγματικά ανθρώπινη συμπεριφορά. Ένα τέτοιο παιδί δεν δέχεται ανεπιφύλακτα τα παιδαγωγικά επιχειρήματα που εμάς ακόμη μας έκαναν κάποια εντύπωση.

Ζούμε σε μια εποχή όπου όλα κυρίως εξαρτώνται, από του οικονομικούς παράγοντες για να ευημερήσουμε. Η οικονομία και το κέρδος έχει εισχωρήσει σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας και όλα εξαρτώνται από αυτήν. Έχουμε πειστεί ως κοινωνία, πως αν δεν υπάρχει μια άνεση οικονομική, δεν θα οδηγηθούμε στην ευτυχία μας.