Σύμφωνα με τον γνωστό θεωρητικό της «Θεωρίας του δεσμού» John Bowlby (1907-1990), το ανθρώπινο ον έχει μία έμφυτη τάση να επιδιώκει τη διαπροσωπική επαφή με άλλους ανθρώπους και να επιζητά τη δημιουργία και διατήρηση συναισθηματικών δεσμών, που μπορούν να του παρέχουν ασφάλεια, εμπιστοσύνη και υποστήριξη.

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) είναι η πιο συχνή διαταραχή συμπεριφοράς, που εμφανίζεται σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας. Έπειτα από δεκαετίες μελετών, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μία χρόνια νευροβιολογική διαταραχή. Ξεκινά από την πρώιμη παιδική ηλικία, συνεχίζεται στη μέση παιδική ηλικία, προχωρά στην εφηβεία και κάποιες φορές, παραμένει μέχρι και την ενήλικη ζωή. 

Είναι αδιαμφισβήτητος στις μέρες μας ο ρόλος που διαδραματίζει η σχέση μεταξύ μητέρας και βρέφους στην ομαλή ανάπτυξή του. Πολλές έρευνες Νευροψυχολογίας, που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, υποστηρίζουν ότι η τρυφερότητα και η ένδειξη αγάπης εκ μέρους της μητέρας προς το βρέφος, συμβάλλουν στην ομαλή ανάπτυξη του εγκεφάλου του βρέφους, μέσω της δημιουργίας καινούριων νευρωνικών συνάψεων, με αποτέλεσμα την ομαλή ανάπτυξη του βρέφους σε όλους του τομείς, στο συναισθηματικό τομέα, στον κοινωνικό τομέα, στον τομέα της νοημοσύνης.

Τι είναι το συναίσθημα; Από την ετυμολογία της αγγλικής λέξης emotion, βλέπουμε ότι μέσα υπάρχει η λέξη motion- κίνηση. Το συναίσθημα είναι μία εσωτερική ενόρμηση, μία ορμή, η οποία ξεκινάει από μέσα μας, με αφορμή κάποιο εσωτερικό ή εξωτερικό ερέθισμα και καταλήγει προς τα έξω.

Η κρίση πανικού συγκαταλέγεται στις αγχώδεις διαταραχές. Παρουσιάζεται αιφνίδια και αποτελείται από τα ακόλουθα συμπτώματα: Το άτομο νιώθει ότι οι παλμοί της καρδιάς του αυξάνονται αισθητά, κάποιες φορές σε σημείο, που νομίζει ότι θα πάθει καρδιακή προσβολή.