Η Οριακή ή Μεταιχμιακή Διαταραχή Προσωπικότητας (Borderline Personality Disorder) είναι μία σοβαρή ψυχική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από ένα επίμονο μοτίβο αστάθειας σε βασικούς τομείς της ζωής όπως είναι η ρύθμιση του συναισθήματος, ο έλεγχος των παρορμήσεων, οι διαπροσωπικές σχέσεις και η αυτοεικόνα.

Σύμφωνα με έρευνες του Παγκύπριου Οργανισμού Υγείας, ένα στα τέσσερα άτομα θα βιώσει συμπτώματα κατάθλιψης κάποια στιγμή της ζωής του και αν και η κατάθλιψη θεωρείται μια σοβαρή ψυχική διαταραχή, είναι εύκολα θεραπεύσιμη, ειδικότερα εάν υπάρχει υποστήριξη από το περιβάλλον του ατόμου που υποφέρει από αυτήν.

«Ένας άνθρωπος έπεσε από τον 5ο όροφο εμπορικού καταστήματος». Η είδηση μας σοκάρει, μας προκαλεί λύπη και ένα αίσθημα συμπόνιας. «Ο 38χρονος ήταν σχιζοφρενής». Η ασθένειά του μας προσφέρει μια εύκολη και άμεση εξήγηση του γεγονότος. Μας προστατεύει, συγκεκριμενοποιώντας την αμηχανία που προκαλεί ένας εξ επιλογής θάνατος.

Θα διαπραγματευτούμε μια φράση η οποία για πολλούς μπορεί να μην ακούγεται οικεία και σίγουρα δεν θα είναι πάντα κατανοητή ή καταπραϋντικη, ειδικά όταν κάποιος βρίσκεται σε μια δύσκολη ψυχική κατάσταση.

Εφόσον οι ερευνητές συμφώνησαν στο ότι γενικά η ψυχοθεραπεία φαίνεται να είναι και ασφαλής και αποτελεσματική για τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών, επικεντρώθηκαν σε επιμέρους ερωτηματικά.

Η ψυχοθεραπεία,  είναι μια διαδικασία που λαμβάνει χώρα ανάμεσα σε έναν ειδικό -τον ψυχοθεραπευτή- και το άτομο, ή μια ομάδα ατόμων, είτε υπό τη μορφή ατομικών συναντήσεων (ατομικές συνεδρίες), είτε σε συναντήσεις ομάδων (ομαδική ψυχοθεραπεία).
Ψυχοθεραπευτής, είναι ο ειδικευμένος σε μια τουλάχιστον μέθοδο ψυχοθεραπείας ψυχολόγος ή ψυχίατρος. 

Η συνέχεια και ασυνέχεια των ψυχιατρικών διαταραχών από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή, έλκει το ενδιαφέρον των μελετητών. Ασφαλώς υπάρχουν ασυνέχειες, τα ευρήματα όμως δείχνουν και σημαντικές διασυνδέσεις ανάμεσα στις ψυχιατρικές διαταραχές των παιδιών-εφήβων και σε αυτές των ενηλίκων.

«Μήπως μπορώ να σας βοηθήσω;» είναι το πρώτο, απλό, ερώτημα που μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε συναντά μπροστά του κάποιον γνωστό ή άγνωστο που βιώνει έντονο δυσφορικό στρες και δείχνει να βρίσκεται σε δύσκολη θέση.

Με την πάροδο των χρόνων, την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, καθώς και με την ολοένα και μεγαλύτερη εξάπλωση της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής στην κοινωνία, έχουν καταφέρει να εδραιωθούν ορισμένες αντιλήψεις γύρω από την ψυχική υγεία.

Ενώ στην ιατρική και στις περισσότερο ιατρικόμορφες μορφές θεραπείας (ψυχανάλυση, cbt κτλ), η παρουσία μη "φυσιολογικής" συμπεριφοράς και αντίδρασης ενός ατόμου, ορίζεται με τον βαρύγδουπο όρο ψυχοπαθολογία, δηλαδή παθολογική κατάσταση της ψυχής, στην προσωποκεντρική προσέγγιση του Carl Rogers, μιλάμε για ψυχική δυσπροσαρμοστικότητα.

Τα τελευταία χρόνια η σεξουαλικότητα των ατόμων με νοητική καθυστέρηση αποτελεί αντικείμενο μελέτης πολλών ερευνών (Ludlow, 1991· Stinson, Christian, & Dotson, 2002).

Η σεξουαλικότητα είναι μια κεντρική πλευρά του ανθρώπου για τη ζωή του, που περιλαμβάνει το φύλο, το κοινωνικό φύλο, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ευχαρίστηση, την οικειότητα και την αναπαραγωγή, που επηρεάζεται από την αλληλεπίδραση βιολογικών, ψυχολογικών, κοινωνικών, οικονομικών, πολιτικών, νομικών, ιστορικών, εθμικών, θρησκευτικών και πνευματικών παραγόντων.

Η σεροτονίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής του κεντρικού νευρικού συστήματος ο οποίος συναντάται τόσο στον εγκέφαλο, στις περιοχές που ευθύνονται για τη συγκινησιακή έκφραση του ατόμου, όσο και στο γαστρεντερικό σύστημα και το αίμα.

H στιγματοποίηση ατόμων με ψυχικές διαταραχές είναι δυστυχώς κοινή πρακτική σε πληθώρα ΜΜΕ, με κίνητρο τη μεγαλύτερη και ταχύτερη διάδοση σχετικών ειδήσεων ή απλά λόγω άγνοιας. Χαρακτηρισμοί όπως «τρελός», «ψυχοπαθής», «ψυχάκιας» και άλλοι, όχι λιγότερο προσβλητικοί χρησιμοποιούνται πολύ συχνά, ενώ εξίσου συνηθισμένη είναι η σύνδεση αυτών των ατόμων με το έγκλημα, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία ή αν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά.

Αποτελεί κοινό τόπο πως τα περιστατικά κακοποίησης έχουν πληθύνει ραγδαία, με συνέπεια η παιδική ή ενήλικη κακοποιητική συμπεριφορά να έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις τόσο σε παγκόσμια σφαίρα όσο και εγχώρια, ενώ συχνά γίνεται λόγος για τους αναρίθμητους ορισμούς, οι οποίοι προσπαθούν να εξηγήσουν αυτό το φαινόμενο.

Ένα νεογέννητο από τους πρώτους κιόλας τρεις μήνες ζωής του αρχίζει να τοποθετεί μη βρώσιμα αντικείμενα στο στόμα του. Αυτό αποτελεί σημαντικό αναπτυξιακό ορόσημο στην ζωή ενός παιδιού καθώς, αν μη τι άλλο δηλώνει την πρόθεση του να ανακαλύψει τον κόσμο γύρω του.

Το Σύνδρομο Μινχάουζεν αποτελεί μια ιδιαίτερη υποκατηγορία ψυχικής διαταραχής. Στην πιο επικαιροποιημένη μορφή του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου για τις Ψυχικές Διαταραχές (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders – DSM-5) η έκδοση του οποίου είναι έργο της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας (APA), το σύνδρομο αυτό ανήκει στην κατηγορία των σωματόμορφων διαταραχών.

Η επιστημονική και ακαδημαϊκή κοινότητα πρέπει να δώσει περισσότερη προσοχή σε ένα αφανή αλλά υπαρκτό «σαμποτέρ», στο «σύνδρομο του απατεώνα» (imposter syndrome), που μπορεί να υποσκάψει την ψυχική υγεία και την επαγγελματική σταδιοδρομία αρκετών ανθρώπων.

Μπορούν οι βιβλιοθήκες να λειτουργήσουν θεραπευτικά στην επούλωση ψυχικών τραυμάτων;

Η σχιζοφρένεια είναι μία ψυχική και εγκεφαλική ασθένεια σοβαρής σημασίας που απαιτεί άμεση και σταθερή θεραπευτική αγωγή. Το άτομο με σχιζοφρένεια διακρίνεται για την κατακερματισμένη, αλλοιωμένη αντίληψη που έχει για την πραγματικότητα, κλονίζοντας σημαντικά την ολότητα της αναπτυξιακής του εξέλιξης και της ίδιας του της προσωπικότητας.