Ως βασικός και καθοριστικός στόχος αυτής της βιβλιογραφικής ανασκόπησης, είναι να αναλύσει κριτικά τη συσχέτιση κατάθλιψης και αυτοκτονίας μέσω ερευνητικών στοιχείων. Στην ανάλυση που ακολουθεί, χρησιμοποιείται και ο δόκιμος στην ελληνόγλωσση βιβλιογραφία όρος «αυτοκτονικότητα» («suicidality»), ώστε να διακριθεί η αυτοκτονία ως τετελεσμένο συμβάν από τον αυτοκτονικό ιδεασμό και την αυτοκτονική συμπεριφορά.

Η τηλεθέαση εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την ιδιαιτερότητα ενός χαρακτήρα. Οι ιδιαίτεροι χαρακτήρες με τις περίπλοκες και φανταστικές ιστορίες κρύβουν πολλές φορές κάποιες ψυχολογικές ασθένειες ήπιας ή όχι μορφής. Το κοινό που χρειάζεται περισσότερο να προσελκυσθούν με τέτοιου είδους χαρακτήρες είναι τα παιδιά.

Τι είναι κατάθλιψη; Ετυμολογικά ο όρος κατάθλιψη προέρχεται από το ρήμα «καταθλίβω» που σημαίνει πιέζω πολύ, προξενώ βαθύτατη θλίψη. Είναι μια από τις πιο συχνές ψυχικές διαταραχές γνωστή στους ψυχιάτρους από αρχαιοτάτων χρόνων ακόμα απο την εποχή του Ιπποκράτη ο οποίος την είχε ονομάσει «μελαγχολία».

Οι ηλικιωμένοι με ψυχικές διαταραχές αντιμετωπίζουν περίπου διπλάσιο κίνδυνο να πεθάνουν λόγω σοβαρής Covid-19, σε σχέση με τους ανθρώπους χωρίς ψυχικά προβλήματα, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Κάθε 40 δευτερόλεπτα, ένας άνθρωπος σε όλο τον κόσμο βάζει τέρμα στη ζωή του, ενώ περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από αυτοκτονίες κάθε χρόνο παρά στον πόλεμο, σύμφωνα με Έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Κάθε χρόνο καταγράφονται σε όλο τον κόσμο περισσότερες από 800.000 απώλειες ατόμων από αυτοτραυματισμούς με σκοπό την αυτοκτονία.

Όταν μιλάμε για κατάθλιψη, δεν εννοούμε απλά κάποια αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να βιώνουμε για ένα μικρό χρονικό διάστημα ύστερα από διάφορα δυσάρεστα γεγονότα που μπορεί να συνέβησαν. Στην πραγματικότητα η κατάθλιψη αποτελεί μια πολύ σοβαρή διαταραχή της διάθεσης, η οποία απαιτεί σωστή διάγνωση και κατά συνέπεια σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση.

Σήμερα ξύπνησα και ένοιωθα ακόμα πιο κουρασμένη, ένα βάρος υπήρχε στην ψυχή μου και την είχε σκεπάσει σα πέπλο. Σηκώθηκα και άνοιξα τα παράθυρα στο δωμάτιό μου, ήθελα να μπει λίγο φως. Έβλεπα από το παράθυρο ζευγάρια να περπατούν ,αυτοκίνητα να κορνάρουν, παιδάκια μικρά να φωνάζουν. Δίχως να το καταλάβω, αγκάλιασα το μαξιλάρι μου, κουκουλώθηκα στα σκεπάσματά μου και άρχισα να κλαίω.

Η κοινωνική αγχώδης διαταραχή (κοινωνική φοβία) χαρακτηρίζεται από έντονο και επίμονο φόβο ή άγχος του ατόμου για μία ή περισσότερες κοινωνικές καταστάσεις στις οποίες εκτίθεται και είναι πιθανόν να υποστεί έλεγχο και κριτική από άλλους.

Ο ρατσισμός είναι ένα φαινόμενο σύνθετο και πολύπλοκο που εμφανίζεται σε όλες τις κοινωνίες ιστορικά. Παρόλα αυτά, για τους κοινωνικούς επιστήμονες, άλλος ήταν ο ορισμός του μέχρι τον 20ο αιώνα, και άλλος μετέπειτα. Έτσι, ενώ ο κλασσικός ορισμός του ρατσισμού, αναφέρεται και εστιάζει σε διαφορετικά φυλετικά χαρακτηριστικά με την πεποίθηση ότι αυτά καθορίζουν την ανώτερη ή κατώτερη διάκρισή τους, σήμερα μιλάμε για κοινωνικό ρατσισμό.

Η υποχονδρίαση σύμφωνα με το DSM-IV-TR (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) ανήκει στις σωματόμορφες διαταραχές, μια ομάδα ψυχικών διαταραχών που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τους τα σωματικά συμπτώματα, τα οποία δεν μπορούν να αποδοθούν σε κάποια οργανική πάθηση.

Όταν ένας άνθρωπος διακατέχεται από κρίσεις πανικού βιώνει με τρόμο έντονα συναισθήματα οδύνης, αγωνίας και αυξημένο άγχος. Τα συμπτώματα των κρίσεων προσομοιάζουν με αυτά ορισμένων σωματικών παθήσεων, όπως οι καρδιακές παθήσεις, το εγκεφαλικό, κ.α. ή με ορισμένων καταστάσεων, όπως η λιποθυμία, ο πνιγμός ή ακόμη και κάποιων ψυχικών παθήσεων, όπως η αποπροσωποποίηση ή ακόμη και η αίσθηση απώλειας του νου.

Ως Λοχεία (pospartum) ορίζεται, κατά κανόνα η περίοδος 1-έτους μετά τον τοκετό. Αποτελεί διάστημα μεγάλης ευαλωτότητας για την ψυχική υγεία της γυναίκας: ενδεικτικά αναφέρεται ότι το 13% όλων των εισαγωγών σε ψυχιατρικές κλινικές γίνεται κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου. Επίσης ο κίνδυνος για αυτοκτονία είναι 70 φορές μεγαλύτερος συγκριτικά με την περίοδο της υπόλοιπης ζωής της γυναίκας.

«Μαμά ακούω φωνές! Όσο νομίζω ότι δραπετεύω τόσο τρέχω πίσω σε εσένα. Νιώθω να αιωρούμαι ανάμεσα στο υπάρχω και δεν υπάρχω για εσένα.» Ψύχωση ή σύμπτωμα; Το φαινόμενο του ακουστικών ψευδαισθήσεων σε παιδιά δεν είναι κάτι που προκαλεί έκπληξη ή που δεν συμβαίνει.

Η μουσική έχει απασχολήσει διαχρονικά την επιστήμη για τις θεραπευτικές της ιδιότητες, αλλά και γενικότερα για την επιρροή της στον άνθρωπο. Πολλοί αρχαίοι φιλόσοφοι, όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, θεωρούσαν ότι η μελωδία μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της ψυχικής υγείας, αλλά και στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός ατόμου.

Οι σεξουαλικές διαταραχές εμφανίζονται σε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού και έχουν να κάνουν με τη στύση, τον οργασμό και την επιθυμία για σεξ. Οι δυσλειτουργίες αυτές πολλές φορές συνδέονται με ψυχικές διαταραχές, είτε προκαλώντας αυτές, είτε προκαλούμενες από αυτές.

Η σωματική άσκηση, προσφέρει τόσο μεγαλύτερα ποσοστά ευεξίας στο άτομο, όσο και αυτό-αποτελεσματικότητας. Συγκεκριμένα, τα ποσοστά αυτά είναι αυξανόμενα όταν η σωματική άσκηση είναι συνεχής. Η κοινωνική υποστήριξη φαίνεται επίσης να έχει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη θετικών συναισθημάτων και ευεξίας. Συμπληρωματικά, η άσκηση βοηθά στην καταπολέμηση αρνητικών σκέψεων, όπως η μοναξιά, ενισχύει την ευεξία και αποδυναμώνει την ισχύ των καταθλιπτικών επεισοδίων.

Όλοι οι άνθρωποι βιώνουν ψυχικό και συναισθηματικό πόνο. Κατά καιρούς είμαστε λυπημένοι ή ανήσυχοι ή νιώθουμε απομονωμένοι από τους άλλους. Ίσως πάψουμε να βρίσκουμε ευχαρίστηση σε πράγματα που κάποτε απολαμβάναμε ή βρισκόμαστε σε δουλειές, περιβάλλοντα ή σχέσεις που δεν λειτουργούν για εμάς.

Ένας από τους επιδραστικούς ψυχολόγους και ψυχοθεραπευτές του 20ού αιώνα, ο Αμερικανός δρ Άαρον Μπεκ, «πατέρας» της γνωστικής-συμπεριφορικής θεραπείας, που αποτέλεσε το αντίπαλο δέος στη φροϋδική ψυχανάλυση, πέθανε σε ηλικία 100 ετών στο σπίτι του στη Φιλαδέλφεια.

Το ποινικό δίκαιο ασχολείται με την Ψυχολογική κατάσταση του κατηγορουμένου τη χρονική στιγμή που διέπραξε ένα αδίκημα, και αυτό για δύο τουλάχιστον λόγους.

Οι περισσότεροι ασθενείς που θα νοσηλευθούν με σοβαρή νόσο Covid-19 θα αναρρώσουν χωρίς να εμφανίσουν χρονίζοντα προβλήματα ψυχικής υγείας, σύμφωνα με μία νέα επιστημονική μελέτη. Ένα ποσοστό, όμως, αναμένεται να εκδηλώσει τέτοιες διαταραχές, ιδίως μετά την παραμονή του σε κάποια Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ).