Αυτό που κάνει τους ανθρώπους ξεχωριστά και μοναδικά πλάσματα, είναι η ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε και να αναλύουμε διάφορες σωματικές αισθήσεις και βιολογικές αλλαγές που συμβαίνουν ανάλογα με το περιβάλλον και τις σκέψεις μας, τις οποίες ονομάζουμε συναισθήματα.

Τις περισσότερες φορές δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς κάνουμε στις σημαντικές σχέσεις μας. Γλιστράμε αργά στο κενό και σιγά σιγά βρισκόμαστε παγιδευμένοι σε ολέθριες καταστάσεις από τις οποίες είναι δύσκολο να ξεφύγουμε.

Είναι αργά το απόγευμα και μόλις γύρισα σπίτι. Είχα μια πολύ κουραστική μέρα στη δουλειά. Διαφώνησα με συναδέλφους, δέχτηκα επίπληξη από τον ανώτερο μου και κουράστηκα ετοιμάζοντας ένα project που μου ανέθεσαν. Το μόνο που ήθελα γυρίζοντας σπίτι είναι να φάω το κυρίως γεύμα μου που δεν είχα φάει στην εργασία (διότι δεν νιώθω άνετα να τρώω εκεί πέρα και να νιώθω τα βλέμματα των συναδέλφων μου πάνω μου).

Με τον όρο αναβλητικότητα εννοούμε τη διαδικασία κατά την οποία δημιουργούμε λόγους για τους οποίους μπορούμε να αφήσουμε σημαντικά πράγματα για αργότερα και να δώσουμε προτεραιότητα σε άλλα πράγματα, λιγότερο σημαντικά και πιο ευχάριστα για μας. 

Τόσα έχουν ειπωθεί και ειπώνονται καθημερινά για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Οι περισσότεροι από μας, έχουμε συγκεκριμένη εικόνα για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Οι γυναίκες κουβαλάμε πάρα πολλή εξωτερική πληροφορία για το πώς πρέπει να είμαστε, πώς να φαινόμαστε, πώς να καθόμαστε, πώς να φερόμαστε, πώς να μιλάμε, τι πρέπει να κάνουμε, κ.ο.κ.

Το πένθος συνιστά αναμφίβολα μια τραυματική εμπειρία για το άτομο που το βιώνει, μολονότι είναι μια εμπειρία ξεχωριστή. Είναι αποχωρισμός, οδυνηρός και συγχρόνως πανανθρώπινος. Την ίδια στιγμή, χαρακτηρίζεται από κάποια πολύ συγκεκριμένα γνωρίσματα, όπως η θλίψη, ο θυμός και οι ενοχές σε συναισθηματικό επίπεδο και ενίοτε αντιδράσεις του σώματος, που παρατηρούνται, ως αποτέλεσμα της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου. 

Το συναίσθημα της θλίψης είναι μια γνώριμη εμπειρία της ανθρώπινης ύπαρξης που συνοδεύει την καθημερινή μας ζωή όπως όλα τα συναισθήματα και μια φυσιολογική λειτουργία που μας κληροδότησε η εξέλιξη.

«Χειριστικά παιδιά», «το παιδί σε χειρίζεται». Πολύ συνηθισμένες φράσεις που ακούει ένας νέος γονιός. Αυτές οι φράσεις αρκούν για να γεμίσουν έναν γονιό ενοχές και να τον κάνουν να νιώσει ανεπαρκής.