Σας καλούμε να συμμετέχετε σε έρευνα που διεξάγεται από την φοιτήτρια Μπακοπούλου Βασιλική του ΠMΣ "Επιστήμη του Στρες και Προαγωγή της Υγείας" της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, του ΕΚΠΑ.

Η αυτοεκτίμηση, το πόσο θετικά αξιολογούμε τον εαυτό μας, αποτελεί κομβικής σημασίας έννοια για την ψυχική μας υγεία. Κοινός παρονομαστής πολλών προβλημάτων ψυχικής υγείας αλλά και αρνητικών συναισθημάτων είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση, άλλοτε ως γενεσιουργός αιτία και άλλοτε ως συνέπεια.

Όταν η εξωτερική εμφάνιση προκαλεί δυσφορία.
Συχνά, όλοι μας παρατηρούμε σημεία στο σώμα μας, που θεωρούμε ότι δεν είναι ακριβώς όπως θα τα θέλαμε, δεν μας αρέσουν πολύ ή πιστεύουμε ότι θα μπορούσαν να είναι και καλύτερα. Σίγουρα, όλοι μας δεν είμαστε με όλα ευχαριστημένοι σε σχέση την εξωτερική μας εμφάνιση.

Τα τελευταία χρόνια ολοένα και συχνότερα είναι πιθανό να έρθουμε αντιμέτωποι με την εικόνα ενός ανθρώπου που παρουσιάζει κάποιας μορφής διατροφική διαταραχή κι ακόμα πιθανότερο να ακούσουμε για κάποιο συνάνθρωπό μας που έχει κάποια διατροφική διαταραχή. 

Ως Διαταραχές πρόσληψης τροφής ή πιο απλά Διατροφικές διαταραχές ορίζονται οι διαταραχές εκείνες που σχετίζονται με την τροφή και την πρόσληψή της από το άτομο.

Πρόσκληση συμμετοχής σε έρευνα με θέμα: Εικόνα γυναικείου σώματος, ΜΜΕ και κοινωνία. Στο τέλος του κειμένου, θα βρείτε τον σχετικό σύνδεσμο που θα σας οδηγήσει στο ερωτηματολόγιο που χρειάζεται να συμπληρώσετε. 

Η εικόνα σώματος αφορά την εικόνα και το πώς το άτομο «σκέφτεται, αισθάνεται και συμπεριφέρεται σχετικά με τα σωματικά του χαρακτηριστικά. Ο ορισμός μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η έννοια της εικόνας σώματος περιλαμβάνει αντιληπτικές, συναισθηματικές, γνωστικές και συμπεριφορικές πτυχές.

Πολλοί είναι οι άνθρωποι που ψάχνουν στο διαδίκτυο για "ασκήσεις στο γραφείο" και "ταχύρρυθμες προπονήσεις", σε περίπτωση που είναι τόσο απασχολημένοι από τις καθημερινές υποχρεώσεις ώστε να μην προλαβαίνουν να μην χρησιμοποιήσουν τις πρόσφατες συνδρομές στο γυμναστήριο.

Το δεύτερο μισό του 19^ου αιώνα, οι κλινικές αναφορές στην ψυχογενή ανορεξία την προσεγγίζουν ως νόσο ψυχικής αιτίας. Ο Sir William Gull, το 1873 εκθέτει 3 περιπτώσεις εισάγοντας τον όρο “anorexia nervosa” , ενώ την ίδια χρονιά ο Ernest Charles Lasegue, ανακοινώνει τα πορίσματά του για τη διαγνωστική οντότητα που ονομάζει “anorexie husterique”, επισημαίνοντας τα ψυχολογικά συμπτώματα των ασθενών και το ρόλο που παίζει η εμπλοκή της οικογένειας στη διαμόρφωση και διάγνωση της διαταραχής.

Ήταν μία φορά ένα μικρό παιδί… ένα παιδί με μεγάλα μάτια γεμάτα αθωότητα και σιγουριά. Ένα παιδί που του άρεσε να παίζει και να γελάει, που μπορούσε να κλαίει και να παρηγοριέται. Ένα παιδί που μπορούσε να κάνει αστείες γκριμάτσες και να χαίρεται με το παραμικρό. 

Η Διαταραχή Αποφευκτικής/Περιοριστικής Πρόσληψης Τροφής (Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder-ARFID) αποτελεί μια ξεχωριστή οντότητα στο φάσμα των διατροφικών διαταραχών, ξεχωρίζοντας από την πιο γνωστή νευρική ανορεξία και τη νευρική βουλιμία.

Συνήθως τα άτομα με ψυχογενή βουλιμία, εν αντιθέσει με της νευρικής ανορεξίας, είναι κανονικού βάρους ή λίγο υπέρβαρα. Εμφανίζεται πιο συχνά από την ανορεξία και έχει καλύτερη πρόγνωση.

Υγιεινή διατροφή. Την ακούμε και τη διαβάζουμε συνεχώς, ενίοτε προσπαθούμε να την ακολουθήσουμε για να αποκτήσουμε ένα καλίγραμμο σώμα και να βελτιώσουμε την διάθεση ή την ψυχολογία μας. Τι γίνεται όμως όταν η υγιεινή διατροφή γίνεται εμμονή; Τι συμβαίνει όταν βλέπουμε σαν «εχθρούς» συγκεκριμένες ομάδες τροφίμων και τις αποκλείουμε για χρόνια από τη διατροφή μας;

Πολύ συχνά δεν τρώμε μόνο για να ικανοποιήσουμε την βιολογική μας πείνα. Στρεφόμαστε στο φαγητό για παρηγοριά, ανακούφιση, επιβράβευση, παρέα. Δυστυχώς, το συναισθηματικό φαγητό δεν λύνει τα όποια συναισθηματικά μας προβλήματα. Αντιθέτως, μας κάνει να νιώθουμε χειρότερα. Δεν είναι μόνο ότι παραμένει το όποιο συναισθηματικό πρόβλημα έχουμε, αλλά νιώθουμε και ενοχές που φάγαμε πιο πολύ.

Σώμα, κορμί, βάρος, καλούπι · παχύσαρκος, χοντρός, αδύνατος, κοκαλιάρης. Τόσες λέξεις περιγράφουν και προσπαθούν να κατηγοριοποιήσουν τον τύπο του σώματος προσθέτοντας «ετικέτες» σα να πρόκειται για προϊόν προς πώληση. Μήπως τελικά όσο κυνικά κι αν ακούγεται, το σώμα μας αποτελεί μια ιδέα άκρως αξιοποιήσιμη και κερδοφόρα για το χώρο του καταναλωτισμού και του μάρκετινγκ;

Ο εν μέρει παραλαγμένος ο τίτλος από το γνωστό βιβλίο της Ehrardt Ute δίνει τροφή για σκέψη και προβληματισμό σε πολλαπλές διαστάσεις.

Θεωρείται αξίωμα ότι το σώμα μας είναι το αποτύπωμα της ψυχής μας και εκφράζει τη σχέση που έχουμε πρωτίστως με τον Εαυτό μας, την αξία που του δίνουμε, πόσο σεβόμαστε τις ανάγκες του καθώς και σε ποιά θέση τον τοποθετούμε σε σχέση με τους άλλους.

Ένας από τους κυριότερους λόγους που ένα άτομο μπαίνει σε δίαιτα, είναι για να αισθανθεί καλύτερα για τον εαυτό του να εκτιμηθεί  και να νιώσει λίγο περισσότερο εμπιστοσύνη, να γίνει λίγο περισσότερο αποδεκτό από αυτό που έχει ήδη βιώσει. Χάνοντας βάρος συνήθως φέρνει περισσότερο αυτό-εκτίμηση και αυτό-πεποίθηση. Αυτή η ενίσχυση είναι πολύ δυναμική αλλά εσωτερικά τίποτα δεν έχει αλλάξει και πιθανώς το άτομο το γνωρίζει.