«Νιώθω» «Αισθάνθηκα» «Συγκινήθηκα». Φόβος, άγχος, αγωνία, προσμονή, εγρήγορση. Θυμός, αγανάκτηση, εκνευρισμός, οργή. Χαρά, υπερηφάνεια, αισιοδοξία, παρορμητισμός. Λύπη, απογοήτευση, πόνος, απελπισία. Ντροπή, κατωτερότητα, ενοχές. Αγάπη, πάθος, τρυφερότητα, στοργή. Συναισθήματα, χρώματα και αποχρώσεις. Χρωματίζουν τις πράξεις μας, αλλά και την καθημερινή ζωή μας. 

Χωρίς αμφιβολία, όλοι/ες μας στην εφηβική μας ηλικία έχουμε κληθεί να απαντήσουμε στην κλασική και χιλιοειπωμένη ερώτηση «Τι θέλεις να γίνεις, όταν μεγαλώσεις;».

Η ψυχοθεραπεία είναι μία πρακτική η οποία βασίζεται στη συνεργασία και στη «συμμαχία» μεταξύ ενός θεραπευτή και ενός θεραπευόμενου-πελάτη, προκειμένου να συζητηθούν και να βελτιωθούν σοβαρά θέματα της καθημερινότητας, της προσωπικότητας και της κοινωνικότητας ενός ατόμου.

Η αυθεντική έκφραση αναφέρεται στην δυνατότητα εκφραστικότητας του ατόμου με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο και τον εαυτό του. Είναι η ικανότητα να εκφραστεί κανείς με αυθεντικό τρόπο και να αναδείξει την πραγματική του προσωπικότητα, παρά τον κίνδυνο να απορριφθεί ή να κριθεί. 

Η βία είναι ένα φαινόμενο που απασχολεί τον άνθρωπο διαχρονικά. Μπορεί κάποιος να προσεγγίσει το φαινόμενο από όλες τις επιστήμες που ασχολούνται με τον άνθρωπο και την οργάνωση των κοινωνιών του. Στον τομέα της ψυχολογίας υπάρχουν επίσης προσεγγίσεις που φωτίζουν την ψυχολογία του ατόμου, των σχέσεων, των συστημάτων, των ομάδων, της εκπαίδευσης κ.τ.λ.

Με αφορμή το πρόσφατο σεμινάριό μου πάνω στη «Διαχείριση αρνητικών ανθρώπων», θα μοιραστώ τα πιο σημαντικά σημεία για ένα θέμα που απασχολεί πολλούς, δυσκολεύει ακόμα περισσότερους και εκνευρίζει επίσης κάποιους άλλους. Ο λόγος για τη διαχείριση αρνητικών ανθρώπων- πώς γίνεται στην πράξη τελικά.

Την αξία και την δύναμη της αυτοσυμπόνιας την έχουν καταδείξει πολλοί ερευνητές στο πεδίο της ψυχολογίας και γενικότερα των κοινωνικών επιστημών.

Θεωρείται πως οι συναισθηματικές μας αντιδράσεις προέρχονται από τα γεγονότα.

Είναι αδιαμφισβήτητο πως ζούμε στην εποχή της «ψηφιακής εικόνας». Η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί με τέτοιον τρόπο όπου ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό επαγγελμάτων αναπτύσσουν τη λεγόμενη «ψηφιακή τους επιχείρηση». Τα πάντα κινούνται με απίστευτες ταχύτητες, η πληροφορία μεταφέρεται σε κλάσματα του δευτερολέπτου από τη μία άκρη της γης στην άλλη, ενώ η γνώση εξαπλώνεται εκθετικά. 

Τρέχεις να τα προλάβεις όλα: σπίτι, δουλειά, έξοδα. Το μυαλό σου είναι γεμάτο λίστες και κουτάκια που δεν τελειώνουν ποτέ.

Είχε ολοκληρωθεί η πρώτη μας συνεδρία. Ο μεσήλικας υποψήφιος για ψυχοθεραπεία έμοιαζε σκεφτικός να επεξεργάζεται την ανατροφοδότηση που του έδωσα σχετικά με τα όσα διαμείφθηκαν μεταξύ μας σ’ αυτήν την πρώτη συνάντηση.

Την πραγματικότητα τη φτιάχνουμε, δεν την ανακαλύπτουμε. Κάνοντας την αυτοαναφορά μας, συνειδητοποιούμε το πως βλέπουμε τον κόσμο, ποια είναι τα «φίλτρα» μας, από τα οποία περνάμε συμπεριφορές, καταστάσεις ακόμα και τις σχέσεις μας.

Η κάθε μας μέρα είναι γεμάτη από επιλογές. Επιλέγουμε το ένα κι όχι το άλλο. Αποφασίζουμε να διαβούμε ένα μονοπάτι εγκαταλείποντας κάθε άλλο. Η μία επιλογή μας προορίζεται να ζήσει ενώ κάθε άλλη να πεθάνει. Δεν είναι καθόλου τυχαία η χρήση των λέξεων που εμπεριέχουν την έννοια του φόνου.

Αδιαμφισβήτητα, η ευτυχία είναι μία από τις κινητήριες δυνάμεις για πολλές από τις πράξεις και τις σκέψεις των ανθρώπων. Ο καθένας μας ξοδεύει πολύ χρόνο και πολλή ενέργεια αναλογιζόμενος πάνω στην ευτυχία, στο τι σημαίνει, τι μπορεί να κάνει για να βρεθεί στο δρόμο που θα τον οδηγήσει σε αυτή ή τους λόγους που ίσως ακόμη δεν νιώθει ότι βρίσκεται σε αυτόν τον δρόμο.

Η ήβη είναι ένα αναπόφευκτο βιολογικό φαινόμενο, ενώ η εφηβεία ταυτίζεται με ψυχολογικές διεργασίες που επιτρέπουν στο νέο άτομο να αναλάβει τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες του ενηλίκου. Ταυτίζεται με την ηλικία των 12- 25 περίπου, αλλά τα όρια είναι σχετικά καθώς πολλά άτομα εξακολουθούν και στην ενήλικη ζωή να παρουσιάζουν ανάλογη συμπεριφορά, ενώ υπάρχουν άτομα που ποτέ δεν έχουν παρουσιάσει ανάλογα δείγματα.

H σχέση με τους γονείς είναι δομική και θεμελιώδης για την προσωπικότητα που θα οικοδομήσει o κάθε άνθρωπος στην μετέπειτα ζωή του καθώς επίσης και για το είδος των σχέσεων κοινωνικών, επαγγελματικών, συντροφικών τις οποίες θα αναπτύξει στο μέλλον.

Χριστούγεννα, γιορτές, χαμόγελα και καλή διάθεση… ή μήπως όχι; Άραγε είναι το ίδιο για όλους; Σίγουρα όχι… Υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεμάτοι χαρά και φαίνεται στα πρόσωπά τους κι άλλοι που βιώνουν τη μελαγχολία των Χριστουγέννων. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο καταστάσεις υπάρχουν κι άλλων πολλών ειδών καταστάσεις.

Ο άνθρωπος διακατέχεται  από τα πιστεύω του, τα οποία ορίζουν και την πορεία της ζωής του. Πολλά από αυτά όμως μένουν σταθερά, αλλά δε, αλλάζουν. Tροποποιούνται και προσαρμόζονται μέσα από τις εκάστοτε συνθήκες.

Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα αναγεννησιακό. Πράγματι, μπορεί να αρπάξει την ανθρώπινη καρδιά και να την ανεβάσει σε ύψη μοναδικά, ανεπανάληπτα και έντονα συγκινησιακά. Ας μελετήσουμε πώς μπορεί το συναίσθημα του έρωτα να βοηθήσει στην ψυχοσυναισθηματική εξέλιξη του ανθρώπου που αφήνεται να το βιώσει.

Η PSP είναι μία προσέγγιση για την ενσώματη αυτοσχεδιαστική αλληλεπίδραση. Ο στόχος της είναι να υποστηρίξει την ανάπτυξη της ικανότητας του ατόμου να αντιλαμβάνεται πολυεπίπεδα αυτό που συμβαίνει στη δική του υποκειμενική φυσική και ψυχολογική πραγματικότητα, καθώς συντίθεται στιγμή-στιγμή η ροή της προσωπικής του εμπειρίας (η ικανότητα αυτή λέγεται “επίγνωση”).