Στο ντιβάνι του Psychology: Ποιο βιβλίο άλλαξε τη ζωή σας;

Ακρόαση άρθρου......

Στα πλαίσια της νέας ενότητας "Στο ντιβάνι του Psychology", ρωτήσαμε συνεργάτες του Psychology, θεραπευτές, θεραπευόμενους, μέλη του φόρουμ αυτοβοήθειας και γενικότερα "φίλους" της ιστοσελίδας, το παρακάτω ερώτημα:

Επισκεφθείτε το μοναδικό, εξειδικευμένο Βιβλιοπωλείο Ψυχολογίας της Πύλης Psychology.gr

Ποιο είναι το βιβλίο που είχε σημαντική επίδραση σε σας, το βιβλίο που άλλαξε τη ζωή σας? Ποιο βιβλίο "αυτοβοήθειας" θα συστήνατε σε κάποιον τρίτο;

Σταχυολογώντας τις απαντήσεις, παραθέτουμε μερικές από αυτές, αυτούσιες, χωρίς παρεμβάσεις από το τμήμα σύνταξης του Psychology.

Ρωτήσαμε την Ψυχολόγο, επιστημονική συνεργάτιδα μας, Μαρία Γιαννοπούλου, για το βιβλίο που άσκησε μεγάλη επίδραση πάνω της: Ακολουθεί η απάντηση της:

Tο βιβλίο που είχε καθοριστική σημασία για εμένα προσωπικά, ήταν το "Νόημα της Ζωής", του Victor Frankl.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τον Ιανουάριο του 2006, την εξηκοστή πρώτη επέτειο της απελευθέρωσης από το στρατόπεδο θανάτου Άουσβιτς, όπου ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν, έθνη από όλο τον κόσμο παρακολούθησαν την πρώτη Διεθνή Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος. Μερικούς μήνες μετά, θα μπορούσαν κάλλιστα να εορτάσουν την επέτειο ενός από τα πιο ακατάλυτα κείμενα για εκείνη τη φριχτή εποχή.

Στο νόημα της ζωής, ο Βίκτορ Φρανκλ περιγράφει τις εμπειρίες του στα στρατόπεδα αφανισμού και αναλύει την ψυχοθεραπευτική του μέθοδο της λογοθεραπείας. Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1946 κι έχει αναδειχθεί ως ένα από τα δέκα πιο σπουδαία βιβλία των καιρών μας.

Το Σεπτέμβριο του 1942, ο Βίκτορ Φρανκλ και η οικογένειά του συνελήφθησαν και εκτοπίστηκαν. Ο Φρανκλ πέρασε τα επόμενα τρία χρόνια σε τέσσερα διαφορετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, απογυμνωμένος από καθετί που τον συνέδεε με τη ζωή, μέχρι την ημέρα της απελευθέρωσής του. Είναι συγκλονιστικό όμως το πώς γαντζώθηκε στη ζωή, και στην κατάφαση στη ζωή, και είναι συγκλονιστικά απλοί οι λόγοι για τους οποίους επιχείρησε, λυσσασμένα και λογικά μαζί, να μείνει ζωντανός.

Ο έρως και η γνώση συνθέτουν το νόημα της ζωής για τον Φρανκλ, και το προσωπικό του αυτό νόημα γίνεται ο πανίσχυρος κινητήρας που τον κρατάει στη ζωή. Και η αναζήτηση αυτού του Νοήματος στη ζωή όλων μας είναι, εντέλει, η κινητήρια δύναμη των πάντων.

Η Μαρία Γιαννοπούλου, αναφέρει: 

Πρόκειται για ένα βιβλίο που μου έμαθε να βλέπω μέσα από τα δύσκολα την αισιόδοξη πλευρά, να πιστεύω ότι με επίκεντρο εμένα και πίστη στις δυνάμεις μου και στην σχέση μου με τον εαυτό μου μπορώ να επιβιώσω παντού και να καταφέρω πολλά. Η φράση που μου έχει μείνει από το βιβλίο και με βοηθάει και στην δουλειά με τους θεραπευόμενους μου, για να μπορέσω να κατανοήσω τις δυσκολίες τους και αυτά που νιώθουν είναι η: Όποιος έχει ένα γιατί να ζήσει, μπορεί να αντέξει κάθε πως (Νίτσε).

Θεωρώ πως ένα βιβλίο μπορεί να βοηθήσει κάποιον να δει οτιδήποτε τον απασχολεί με μια άλλη ματιά, να κατανοήσει δικές του συμπεριφορές αλλά και άλλων και να τον κάνει "καλύτερο άνθρωπο". Με αυτή την έννοια, ένα βιβλίο μπορεί να  έχει ψυχοθεραπευτική επίδραση στους ανθρώπους! Σίγουρα όμως, δεν αντικαθιστά τη θεραπευτική σχέση που αναπτύσεται μεταξύ του θεραπευτή και του θεραπεύομενου και αυτό το μαγικό πράγμα που συμβαίνει στο θεραπευτικό δωμάτιο.

Ποιο βιβλίο θα προτείνατε στους θεραπευόμενους σας; 

Το βιβλίο που θα πρότεινα στους θεραπευόμενους μου, για να αρχίσουν να μπαίνουν στην διαδικασία του πως λειτουργεί μια θεραπεία και πως θα ''πορευτούμε'' μαζί είναι το: Να σου πω μια ιστορία - διηγήσεις που μ΄έμαθαν να ζω, του Χόρχε Μπουκάι.

Λίγα Λόγια για το βιβλίο

Ο Ντεμιάν είναι ένας ανήσυχος νεαρός φοιτητής που προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του. Οι αναζητήσεις του τον κατευθύνουν στον «Χοντρό», έναν πολύ ιδιόρρυθμο ψυχαναλυτή που τον βοηθά να αντιμετωπίσει τη ζωή και να βρει απαντήσεις στα ερωτήματά του με έναν τρόπο πολύ πρωτότυπο: σε κάθε συνάντηση, του διηγείται από μία ιστορία, κλασική ή μοντέρνα, «ανατολίτικη» ή «δυτικότροπη», που πηγάζει από τη λαϊκή προφορική παράδοση ή απευθείας από τη φαντασία του «Χοντρού». Οι ιστορίες αρχίζουν να λειτουργούν ως παραβολές, και ο Ντεμιάν κατασιγάζει τις αγωνίες και τις ανασφάλειές του, ωριμάζοντας μάλλον, παρά βρίσκοντας «έτοιμες λύσεις» και «συνταγές ευτυχίας»... Οι σχέσεις μεταξύ θεραπευτή και θεραπευομένου δεν είναι ούτε αυτές, συμβατικές και αναμενόμενες.

Ποιο είναι το βιβλίο που άλλαξε τη ζωή σας; 

Ζητήσαμε απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα, από μέλη του φόρουμ αυτοβοήθειας που λειτουργεί εδώ και 12 χρόνια στο E-Psychology. Ακολουθούν μερικές από τις απαντήσεις που λάβαμε:

Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας - Alice Miller

Καθε σελίδα και μια μαχαιριά.
Αποσπασμα που ηταν σαν να γράφτηκε για μενα:
"....ζουσα σ'ενα σπίτι απο γυαλί, μεσα στο οποίο η μητέρα μου μπορούσε να κοιτάξει όποια στιγμή ήθελε. Μέσα σ'ενα γυάλινο σπίτι, όμως, δεν μπορείς να κρύψεις τίποτα χωρίς να σε ανακαλύψουν, εκτός κι αν το κρύψεις κατω απο το έδαφος. Αλλά τότε δεν μπορείς πια να το δεις ούτε κι εσύ..."

Τα βιβλία του Αρκά.

Συμπυκνωμένα μαθήματα real-world ψυχολογίας, χωρίς φανφάρες ταπεινής πανεπιστημοσύνης, σερβιρισμένα ενίοτε με λίγη κακία, χωρίς όμως έμφαση στο σερβίτσιο, αλλά στο φαγητό.
Ταιριάζουν πολύ με το ξύδι και την εφηβική προδιάθεση για αμφισβήτηση των πάντων.
Έμμεση και αμεσότατη προώθηση του χιούμορ, ως μηχανισμού με πολλαπλά οφέλη.

Η προσέγγιση αντενδείκνυται σε... παντογνώστες γονείς, που επιθυμούν να καθοδηγήσουν τα παιδιά τους με σκοταδιστική δίαιτα/φόβους υπέρβασης και όχι με κριτική σκέψη.

Ο Προφήτης του Χαλίλ Γκιμπράν.

Ένα απόσπασμα από το βιβλίο:...Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη ζωή. Έρχονται στη ζωή με τη βοήθειά σας, άλλα όχι από σας,
Και μ' όλο που είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας. Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως και τις ιδέες σας,
Γιατί αυτά έχουν τις δικές τους ιδέες.
Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους, όχι όμως και την ψυχή τους, Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο, που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφτείτε, ούτε στα όνειρά σας. Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάσετε, αλλά μη γυρεύετε να κάνετε αυτά να σας μοιάσουν.
Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω και δε σταματά στο χθες.
Εσείς είστε τα τόξα απ' όπου τα παιδιά σας σα ζωντανά βέλη θα τιναχτούν μπροστά.
Ο τοξότης βλέπει το σημάδι πάνω στο μονοπάτι του άπειρου, και σας λυγίζει με τη δύναμή του ώστε τα βέλη του να τιναχτούν γοργά και μακριά. Το λύγισμά σας στο χέρι του τοξότη ας είναι για σας χαρά. Γιατί όπως αυτός αγαπά τα βέλη που πετούν, έτσι αγαπά και τα τόξα που είναι σταθερά."

Οι περιοχές των σφαλμάτων σας, μια έρευνα για την ανθρώπινη συμπεριφορά - Γουαίην Ντύερ

Η ζωή είναι για να τη ζεις! Αυτό είναι το μήνυμα του βιβλίου. Πόσοι είναι αυτοί που παρόλο που ξέρουν ότι βρίσκονται σε λάθος δρόμο, λάθος επάγγελμα, λάθος περιβάλλον, ακόμα και λάθος σχέση, κάνουν το μεγάλο και τολμηρό βήμα να επανεξετάσουν τον εαυτό τους και τις πραγματικές επιθυμίες του και να ξεκινήσουν να κάνουν αυτό που πραγματικά θέλουν; Στις «Περιοχές των σφαλμάτων σας» ο Δρ. Γουαίην Ντύερ σου δείχνει πώς να μάθεις να είσαι ο εαυτός σου και να ζεις με τον τρόπο που πραγματικά θα ήθελες να ζεις.

Να κινείς τα δικά σου νήματα του Γουέιν Ντύερ

Είναι ένα βιβλίο που μου πρότεινε ο ψυχίατρος μου και είναι για ανθρώπους που νιώθουν θύματα και δεν είναι πρωταγωνιστές στην ίδια τους τη ζωή.

Η τέχνη της αγάπης του Erich Fromm.

Κατά τη γνώμη μου , συνιστά το πιο πλήρες αλλά και αποτελεσματικό έργο, που "πατά" τόσο στις προσωπικές-ατομικές όσο και τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες... Όντας 72 χρονών, θεωρώ ότι είναι το "καλύτερο βιβλίο" που έχω διαβάσει.

Για να δει τη θάλασσα, της Ευγενίας Φακίνου.

Εξαιρετική πλοκή με επιδέξιες εναλλαγές του αφηγηματικού χρόνου και των οπτικών γωνιών της αφήγησης. Η ολοκλήρωση μιας γυναίκας μέσα από την προσωπική διερεύνηση του εαυτού.

Άκου ανθρωπάκο, Βίλχελμ Ράιχ

"Η ανθρωπότητα" είπε ο Τζων Στιούαρτ Μιλ, "δε θα ξεχάσει ποτέ πως υπήρξε κάποιος Σωκράτης, και καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή συγκρούστηκε με την εξουσία και με την κοινή γνώμη της εποχής του".

Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να ισχύει και για τον Βίλχελμ Ράιχ, που οδηγήθηκε στις ομοσπονδιακές φυλακές της Αμερικής με κατηγορίες που σήμερα θα έκαναν κάθε δραστήριο να χαμογελάσει - ή να καγχάσει- και εκεί, στις φυλακές, πέθανε λοιδωρημένος από τον Τύπο και την κοινή γνώμη, αφού πρόλαβε πρώτα να δει τις θεωρίες του να καταδικάζονται και τα βιβλία του να παραδίδονται στην πυρά.

Ο αγαπημένος μαθητής του Φρόυντ έγραψε το Άκου, Ανθρωπάκο το 1946, και το δημοσίευσε το 1948. Είναι η κραυγή αγωνίας ενός μεγάλου στοχαστή, που βλέπει τα σπέρματα του φασισμού και του ολοκληρωτισμού μέσα στον κοινό, καθημερινό άνθρωπο: αυτόν που καταπιέζεται και επαναστατεί, και που ωστόσο μπορεί να προσκυνήσει τους εχθρούς του και να δολοφονήσει τους φίλους του. Που αισθάνεται "λαός", και που αν τύχει να χρισθεί "εκπρόσωπος" αυτού του λαού, κάνει κατάχρηση της εξουσίας του και συμπεριφέρεται πιο βάναυσα από την άρχουσα τάξη που ως τότε τον είχε συνθλίψει.