Η πιο σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων που θέλουν να ευχαριστούν τους άλλους

Ακρόαση άρθρου......

Από την αρχή της ανθρωπότητας η επιθυμία να ευχαριστούμε τους άλλους θεωρείται γυναικείο χαρακτηριστικό και υπάρχει το πολιτισμικό στερεότυπο ότι τα κορίτσια μεγαλώνουν μαθαίνοντας να μη μιλάνε και να βάζουν σε προτεραιότητα τους άλλους.

Σήμερα, όμως, η επιθυμία να ευχαριστούμε τους γύρω μας αποτελεί πρόβλημα για τον οποιονδήποτε, ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία ή την κοινωνική του θέση. Εδώ και καιρό θεωρείται πρόβλημα να είναι κανείς «εύκολος» ή «υπερβολικά καλός».

Περιγράφεται σαν κάτι ανάλαφρο, ακόμα και παιχνιδιάρικο. Σε παροτρύνουν να το ξεπερνάς επιπόλαια και απαξιωτικά, λέγοντάς σου «απλώς μη σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι». Ή μετατρέπεται σε όπλο της φιλοσοφίας που σε ενθαρρύνει να μη νοιάζεσαι και να μην παίρνεις τίποτα στα σοβαρά, όταν στην πραγματικότητα πρέπει να δίνουμε σε αυτό το τίποτα όλη μας την προσοχή και να το αντιμετωπίζουμε αποφασιστικά.

Αν ήταν τόσο απλό, θα το είχαμε κάνει όλοι μέχρι τώρα.

Δεν είναι όμως. Η επιθυμία να ευχαριστούμε τους άλλους είναι μια ψυχαναγκαστική αυτοθυσία. Και είναι καταστροφική τόσο για τους ανθρώπους που ευχαριστούμε όσο και για εμάς.

Η επιθυμία να ευχαριστούμε τους γύρω μας δεν είναι μια καλή συνήθεια με την οποία πρέπει να μάθουμε να ζούμε, ένα καλοπροαίρετο ελάττωμα. Είναι η προσωποποίηση του άγχους. Είναι ο φόβος για κάτι που δεν μπορείτε να ελέγχετε, δηλαδή τα συναισθήματα των άλλων.

Οι άνθρωποι που θέλουν να ευχαριστούν τους άλλους φτάνουν ακόμα και στο σημείο να κρύβουν την αλήθεια τους, για να αποφύγουν μια σύγκρουση ή την πρόκληση αναστάτωσης. Αυτή η ανεξέλεγκτη επιθυμία να ευχαριστείτε ή να μη δυσαρεστείτε τους άλλους μπορεί να καταλήξει σε άγχος και κατάθλιψη, κακή σωματική υγεία, χαμηλή αυτοεκτίμηση και επικίνδυνη παραμέληση του εαυτού σας.

Σήμερα, οι άνθρωποι που ευχαριστούμε είναι περισσότεροι από ποτέ. Στη σύγχρονη, πολυάσχολη ζωή μας, η ανάγκη να ευχαριστούμε μοιάζει απεριόριστη, οι ρόλοι και οι ευθύνες μας αυξάνονται, και τα όρια δεν είναι πια καθορισμένα. Περιμένουν από εμάς να είμαστε ευέλικτοι στη δουλειά μας και διαθέσιμοι για τους φίλους μας, φιλαράκια με τους συντρόφους μας ή ικανοί να φροντίζουμε παιδιά και ηλικιωμένους γονείς χωρίς ποτέ να κουραζόμαστε.

Τα κοινωνικά δίκτυα τοποθετούν τα άτομα που επιθυμούν να ευχαριστούν τους άλλους μπροστά σε άπειρους διαδικτυακούς θεατές, εκθέτοντας την αυτοεκτίμησή τους στους εμπορικούς αλγόριθμους και στα νευρικά δάχτυλα αγνώστων.

Εσείς ίσως να μη θεωρείτε τον εαυτό σας άνθρωπο που θέλει να ευχαριστεί τους άλλους. Πολλοί πελάτες μου αυτό πιστεύουν, δείχνουν να μην επηρεάζονται από τη γνώμη των γύρω τους και είναι έτοιμοι να τρέξουν τον δικό τους αγώνα δρόμου ανεξάρτητα από τους άλλους.

Οι πιο προφανείς τέτοιοι άνθρωποι μπορεί να είναι κάλλιστα αυτοί που κάνουν τη ζωή των γύρω τους πιο εύκολη και πιο άνετη, αλλά αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, γιατί η επιθυμία να ευχαριστούμε τους άλλους μπορεί να εμφανιστεί σε πολλές μορφές, να φοράει πολλές στολές μεταμφίεσης.

Διάφορες σχέσεις που λειτουργούν υπό την πίεση να ευχαριστούμε τους άλλους μπορεί να προκαλέσουν ποικίλες αντιδράσεις, όπως το να μη θέλουμε συνειδητά να ευχαριστούμε τον άλλον στην προσπάθειά μας να είμαστε αυτόνομοι, αλλά όλες είναι άμυνες ενάντια στη χαμηλή αυτοεκτίμηση, την έλλειψη δύναμης και τον φόβο της απόρριψης.

Στο επόμενο κεφάλαιο θα σας μιλήσω για τους τέσσερις διαφορετικούς τύπους ανθρώπων που επιθυμούν να ευχαριστούν τους άλλους, οι οποίοι αποτελούν μια παραλλαγή του ίδιου προβλήματος: αδυνατούν να νιώσουν καλά με τον εαυτό τους όπως ακριβώς είναι.

Όμως υπάρχει κι άλλος τρόπος. Όχι εγωιστικός, αλλά ένας τρόπος να μπορούμε να ανταποκρινόμαστε τόσο στις ανάγκες μας όσο και στις ανάγκες των άλλων. Το να μας συμπαθούν ή να μας χρειάζονται δεν έχει καμία σημασία αν απαιτεί να θυσιαζόμαστε στην πορεία, και κάποια στιγμή όλοι πρέπει να κάνουμε την εξής επιλογή: αν θα είμαστε άνθρωποι που συνεχώς ευχαριστούν τους άλλους ή αν θα είμαστε άνθρωποι αυθεντικοί.

Το να ευχαριστείτε τον εαυτό σας είναι στην πραγματικότητα ο πιο υπεύθυνος και γενναιόδωρος τρόπος να προσφέρετε στις σχέσεις σας.

Από αυτή τη θέση μπορούμε να είμαστε πιο αυθεντικοί και πιο ελεήμονες, με τις δυνατότητες και την ικανότητα να βοηθάμε τόσο τους άλλους όσο και τον εαυτό μας, γιατί το να δίνουμε στον εαυτό μας περισσότερη από την προσοχή μας δεν σημαίνει ότι τη στερούμε από κάποιον άλλον. Δεν πρόκειται για πίτα που μοιράζεται.

Η χρυσή συμβουλή: Να νοιάζεστε καλύτερα, όχι λιγότερο.

Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο Βάλε τον εαυτό σου πρώτο της Emma Reed Turrell. Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Διόπτρα και στο www.dioptra.gr .