Osho: Έχουμε μάθει μόνο σκέψεις που είναι δανεικές

Ακρόαση άρθρου......

Κάποιος ρώτησε: Όσσο, μας λες να σκεφτούμε, αλλά τι θα γίνει μόνο με τη σκέψη; Όταν σκέφτομαι αδιάκοπα, απλώς πνίγομαι στις σκέψεις μου. Η συμπεριφορά μου δεν αλλάζει, παραμένει η ίδια. Πες μου πώς να αλλάξω τη συμπεριφορά μου.

Η συμπεριφορά σας είναι δική σας ευθύνη

Συνήθως λέγεται ότι η αξία της σκέψης -αν έχει καν αξία- βρίσκεται στη συμπεριφορά του ατόμου. Αυτό είναι ψέμα και ανοησία, επειδή κατά βάθος η συμπεριφορά δεν είναι τίποτα παρά μια έκφραση της κατάστασης της σκέψης. Εκεί που δεν υπάρχει σπόρος σκέψης, δεν μπορεί να υπάρξει ένα φυτό καλής συμπεριφοράς. Ναι, είναι δυνατόν να επιβληθεί μία ψεύτικη συμπεριφορά απ' έξω.

Αλλά η ψεύτικη συμπεριφορά δεν έχει αξία πέραν του ότι με αυτή μπορείτε να εξαπατήσετε τους άλλους, αλλά η δική σας ζωή καταστρέφεται.

Έχετε ρωτήσει: «...τι θα γίνει μόνο με τη σκέψη;». Γιατί το ρωτήσατε αυτό; Γιατί γεννήθηκε αυτή η ερώτηση μέσα σας; Μπορώ να σας πω: μέχρι τώρα, η σκέψη δεν έχει γεννηθεί μέσα σας. Παίρνετε τις σκέψεις άλλων και τις κάνετε δικές σας. Έτσι, έχει προκύψει το πρόβλημα της δημιουργίας αρμονίας ανάμεσα στη σκέψη και στη συμπεριφορά. Αν η σκέψη είναι δική σας, είναι αδύνατον η συμπεριφορά σας να είναι αντίθετη σε αυτή.

Αν η σκέψη είναι δική σας, τότε η συμπεριφορά απλώς ακολουθεί τη σκέψη σαν σκιά. 'Όπως όταν περνάει ένα κάρο με ένα βόδι, εμφανίζονται τα ίχνη από τους τροχούς, έτσι και, όποτε γεννιέται η σκέψη, εμφανίζονται γραμμές και σημάδια συμπεριφοράς. Δεν χρειάζεται να επιβάλλετε τη σωστή συμπεριφορά, έρχεται από μόνη της.

Η κατάσταση σκέψης είναι το κέντρο, η κατάσταση σκέψης αποτελεί το είναι και η κατάσταση σκέψης αποτελεί την ψυχή, αλλά δεν έχουμε δικές μας σκέψεις. Έχουμε συσσωρεύσει παλιές και ξεπερασμένες σκέψεις και θεωρούμε ότι αυτές είναι ο θησαυρός μας.

Αλλά η καλή συμπεριφορά δεν γεννιέται από αυτές τις παλιές και ξεπερασμένες σκέψεις, εξ ου και η δυσκολία, εξ ου και δημιουργείται η ερώτηση: πώς να δημιουργήσετε μια αρμονία ανάμεσα στη σκέψη και στην καλή συμπεριφορά.

Αυτό είναι τελείως ανόητο.

Όταν γεννιέται το ερώτημα της δημιουργίας αρμονίας ανάμεσα στη σκέψη και στην καλή συμπεριφορά, να ξέρετε ότι αυτή η ερώτηση πρέπει να είναι μπαγιάτικη, παλιά, ξεπερασμένη, κάποιου άλλου, όχι δική σας.

Όλες αυτές οι σκέψεις -πρέπει να λέτε την αλήθεια, πρέπει να αγαπάτε, πρέπει να αγαπάτε τον εχθρό σας όπως τον εαυτό σας, δεν πρέπει να εξαπατάτε ή να λέτε ψέματα, δεν πρέπει να διαπράττετε μοιχεία, δεν πρέπει να έχετε επιθυμίες και λαγνεία- είναι δανεικές από άλλους.

Η συμπεριφορά σας είναι τελείως αντίθετη από αυτές, κι ετσι έχετε αναστατωθεί και ταραχτεί και ρωτάτε πώς να δημιουργήσετε μια αρμονία ανάμεσα σε σκέψεις και συμπεριφορά. Δεν μπορεί να υπάρξει επειδή δεν μπορεί να δημιουργηθεί αρμονία.

Είναι ζωτικής σημασίας να ξέρετε ότι η συμπεριφορά σας είναι δική σας αλλά οι σκέψεις σας έρχονται από άλλους.

Αν είστε κλέφτης, αυτή η συμπεριφορά είναι δική σας. Η σκέψη ότι το να μη κλέβεις είναι μια θρησκευτική πράξη και μεγάλη αρετή είναι απλώς η σκέψη κάποιου άλλου, επομένως πώς μπορεί να υπάρξει αρμονία;

Μπορεί να έχετε δανειστεί μια σκέψη, αλλά από πού θα δανειστείτε τη συμπεριφορά;

Οπωσδήποτε δεν μπορείτε να δανειστείτε τη συμπεριφορά του Βούδα για παράδειγμα ή του Χριστού, αλλά μπορείτε να δανειστείτε τις σκέψεις τους. Μπορείτε να πάρετε τις σκέψεις τους δωρεάν, αλλά όχι την καλή τους διαγωγή. Οι σκέψεις ανήκουν σε αυτά τα σπουδαία άτομα αλλά η συμπεριφορά είναι δική σας.

Επομένως υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα στα δύο, και αυτό δημιουργεί σύγκρουση, μεγάλο πόνο και οδύνη. Συνεχώς λαμβάνει χώρα μια μεγάλη σύγκρουση μέσα σας. Είστε χωρίς λόγο στην κόλαση. Μπορεί να νηστεύετε κάθε μέρα, μπορεί να πηγαίνετε στον ναό κάθε μέρα και να παίρνετε μια απόφαση, αλλά δεν θα έχει καμία διαφορά.

Η συμπεριφορά σας παραμένει η ίδια. Αν οι σκέψεις ανήκουν σε άλλους, πώς μπορούν αυτά τα πράγματα να έχουν σημασία;

Όταν ένας σοφός αντιμετωπίσει μια τέτοια σύγκρουση, η πρώτη απόφαση που θα πάρει είναι: «Γιατί να δεχτώ τις σκέψεις κάποιου άλλου; Γιατί να μην ψάξω μόνος μου; Γιατί να μη σκεφτώ μόνος μου; Γιατί να μη χρησιμοποιήσω την εμπειρία της δικής μου ζωής; Γιατί να μην ερευνήσω σιωπηλά μέσα στο είναι μου για να βρω τι υπάρχει εκεί;»

Βιώστε τις εμπειρίες με επίγνωση

Έχετε ερευνήσει ποτέ μέσα σας; Έχετε κοιτάξει ποτέ κάθε επίπεδο της ζωής σας; Έχετε προσπαθήσει ποτέ να ψάξετε μέσα σας για να διαπιστώσετε γιατί η οργή δεν μπορεί να φέρει χαρά; Όχι, θα πείτε μόνο ότι η οργή είναι κακό πράγμα. Αλλά απλώς επαναλαμβάνεται τα λόγια κάποιου άλλου.

Την ημέρα που το είναι σας θα βιώσει από μόνο του ότι η οργή είναι δηλητηριώδης, αυτή η οργή θα φέρει δυστυχία και πόνο, την ημέρα που το είναι σας θα γεμίσει με την αγωνία του πόνου και το δηλητήριο της οργής, θα είναι τότε δυνατόν να οργιστείτε;

Όταν είστε οργισμένοι, έχετε καθίσει ποτέ σιωπηλά σε μια γωνιά, κλείνοντας όλες τις πόρτες, για να προσπαθήσετε να καταλάβετε τι σας κάνει η οργή; Αν είχατε κοιτάξει έστω και μία φορά μέσα σας, και αν είχατε δει έστω και μία φορά την αίσθηση του καψίματος που προκαλεί η οργή, όλος ο πόνος και τα βάσανα θα σας είχαν γίνει ξεκάθαρα. Μετά ποιος θα μπορούσε να σας πείσει να οργιστείτε ξανά;

Αλλά όχι, δεν την έχετε κοιτάξει ποτέ. Από τη στιγμή που η οργή εξαφανίζεται, που ο καπνός της οργής έχει εξατμιστεί, κάθεστε και διαβάζετε τα κηρύγματα του Βούδα σκέφτεστε: «Η οργή είναι κάτι πολύ κακό. Κάνω κάτι πολύ κακό. Δεν θα έπρεπε να το κάνω».

Μετά βρίσκεστε σε διπλή δυσκολία -η μία είναι της οργής και η άλλη της μεταμέλειας για την οργή. Τόσο η οργή όσο και η μεταμέλεια μας πληγώνουν ξεχωριστά, αλλά η μεταμέλεια δεν έχει νόημα επειδή από τη στιγμή που η οργή έχει φύγει, δεν υπάρχει τρόπος να μπορέσετε να δείτε την οργή.

Αν είχατε δει την οργή όταν ήταν εκεί, με όλη σας τη σοφία και τη συνείδηση, αυτό θα είχε γεννήσει την εμπειρία της γνώσης για το τι είναι η οργή. Και αυτή η συνειδητοποίηση, αυτή η γνώση, θα είχε αλλάξει όλη σας τη συμπεριφορά.

Η διαφορά ανάμεσα στη μεταμέλεια και την επίγνωση

Δεν σας λέω να μη μετανιώνετε που θυμώνετε, αντίθετα σας λέω να προσέχετε την οργή. Οι ανόητοι είναι εκείνοι που μετανιώνουν για όλη τους τη ζωή, αλλά αυτό δεν θα βοηθήσει. Ξέρετε γιατί μετανιώνετε; -δεν είναι επειδή η οργή είναι κάτι κακό. Μετανιώνετε επειδή, όταν εξοργίζεστε, η σκέψη του πόσο δυστυχισμένοι και καταρρακωμένοι είστε έρχεται σαν σκιά.

Όταν η οργή έχει εξαφανιστεί, έχει υποχωρήσει, συνειδητοποιείτε ότι έχει αποδειχτεί ότι είστε κακό άτομο, έχετε κακομεταχειριστεί κάποιον, έχετε χρησιμοποιήσει απρεπή λόγια. Μετά ο εγωισμός σας πληγώνεται επειδή πιστεύετε ότι είστε ένα καλό άτομο που δεν μπορεί να λέει τόσο απρεπή πράγματα.

Πληγώνει τον εγωισμό σας, κι έτσι, για να ικανοποιήσετε τον εγωισμό σας αρχίζετε να μετανιώνετε. Πηγαίνετε στον ναό και παίρνετε όρκο, ότι δεν θα εξοργιστείτε ποτέ ξανά. Παίρνοντας αυτόν τον όρκο γίνεστε ξανά κύριος, ένα καλό άτομο που δεν εξοργίζεται. Αλλά και πάλι εξοργίζεστε και πάλι μετανιώνετε. 

Αυτή η μεταμέλεια δεν λαμβάνει χώρα επειδή εξοργίζεστε, αλλά για να αποκαταστήσετε την εικόνα που έχετε για τον εαυτό σας. Πώς μπόρεσα να πέσω τόσο χαμηλά; Γίνεται για την αποκατάσταση του μέρους του εγωισμού που έχει πληγωθεί. Όταν ο εγωισμός διαλύεται, πρέπει να επανέλθει.

Όλοι αυτοί οι όρκοι είναι υποκατάστατα του εγωισμού. Δεν εξυπηρετούν κανέναν σκοπό. Είναι απολύτως ψεύτικοι. Σίγουρα, κάτι μπορεί να συμβεί, αλλά όχι με την μεταμέλεια, αλλά με την επίγνωση. Μπορώ να σας πω με βεβαιότητα: έχετε εξοργιστεί πολλές φορές αλλά δεν έχετε παρακολουθήσει ποτέ την οργή σας. Μπορεί να πει: «Έχω εξοργιστεί τόσες πολλές φορές, πώς γίνεται να μην έχω παρακολουθήσει την οργή μου;»

Αν ήσασταν ικανοί να την παρακολουθήσετε, δεν θα μπορούσατε να εξοργιστείτε. Γεγονός είναι: όταν εξοργίζεστε, η ικανότητα να παρακολουθείτε εξαφανίζεται τελείως. Στην οργή βρίσκετε σε μια κατάσταση απόλυτης μέθης, σε μια αποχαύνωση, αναίσθητοι. Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση οργής, μπορούν να κάνουν πράγματα που δεν μπορούν καν να φανταστούν να κάνουν όταν έχουν επίγνωση και είναι σιωπηλοί.

Χιλιάδες δολοφόνοι έχουν ισχυριστεί στα δικαστήρια ότι δεν διέπραξαν τον φόνο. Παλιότερα τα δικαστήρια πίστευαν ότι όλα αυτά ήταν ψέματα. Αλλά τώρα οι ψυχολόγοι ισχυρίζονται ότι λένε την αλήθεια. Είχαν σκοτώσει με τέτοια οργισμένη μανία, ώστε δεν είχαν καμία συναίσθηση του τι έκαναν. Ήταν σχεδόν αναίσθητοι. Μετά δεν μπορούσαν να θημηθούν ότι είχαν δολοφονήσει κάποιον.

Πολλοί δολοφόνοι δεν μπορούσαν να θυμηθούν αργότερα ότι είχαν διαπράξει το έγκλημα. Τους κρέμασαν, τους καταδίκασαν σε ισόβια κάθειρξη αλλά δεν μπορούσαν να θυμηθούν πότε το έκαναν. Ποιος θα το θυμόταν; Στην κατάσταση του νου στην οποία δολοφόνησαν κάποιον, δεν υπήρχε καμία συναίσθηση μέσα τους.

Όλες οι αμαρτίες διαπράττονται σε μια κατάσταση ασυναισθησίας. Πότε μετανιώνουμε; Μετανιώνουμε όταν η ασυναισθησία έχει εξαφανιστεί, κι έτσι δεν υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στα δύο. Διαπράττουμε την αμαρτία σε μια κατάσταση ασυναισθησίας και όταν έχουμε συναίσθηση παίρνουμε όρκο να είμαστε ενάρετοι.

Δεν υπάρχει απολύτως καμία σχέση.

Έτσι, κάθε μέρα πέφτουμε σε ένα χαντάκι -στο ίδιο χαντάκι που χθες αποφασίσαμε ότι δεν θα πέφταμε ποτέ ξανά.  Κάθε μέρα συναντάμε το ίδιο χαντάκι, δέκα φορές την ημέρα.

Γι αυτό δεν σας λέω να δημιουργήσετε μια αρμονία ανάμεσα στις σκέψεις σας και τη συμπεριφορά σας. Σας παρακαλώ μην προσπαθήσετε ποτέ να δημιουργήσετε αυτή την αρμονία. Η συμπεριφορά σας είναι μια πραγματικότητα. Όποια κι αν είναι η συμπεριφορά σας, παρακολουθήστε την, γιατί μέσα από εκείνη θα γεννηθεί η αληθινή σκέψη.

Και αυτή η αληθινή σκέψη είναι που δημιουργεί την επανάσταση στη συμπεριφορά σας. Μετά, χωρίς καμία προβολή, χωρίς καμία επιβολή, χωρίς καμία καταπίεση, ένα καινούργιο άτομο γεννιέται μέσα σας. Είναι η αντανάκλαση των σκέψεων που έχουν γεννηθεί από τη δική σας εμπειρία.

Το παρόν άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο του Osho Ο ανεξάρτητος νους που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πεδίο.