Η αγάπη για τον εαυτό

Ακρόαση άρθρου......

Η αγάπη για τον εαυτό μας ενοχοποιήθηκε και εμπλουτίστηκε με πολλές αντιλήψεις, κυρίως αρνητικές. Ενώ όλοι μιλάνε για την αγάπη προς τον εαυτό σαν να είναι κάτι αυτονόητο, διδασκόμαστε από μικροί πως δεν είναι καλό να δείχνουμε πόσο πολύ αγαπάμε τον εαυτό μας. Διδασκόμαστε ότι αν οι άλλοι βλέπουν πόσο πολύ αγαπάμε και υπολογίζουμε τον εαυτό μας θα μας κατηγορήσουν για αλαζονεία και θα μας απορρίψουν.

Στη συνέχεια, μαθαίνουμε να νοιώθουμε άσχημα επειδή θέλουμε περισσότερα από αυτά που έχουμε ή να αισθανόμαστε ενοχές όταν είμαστε θλιμμένοι, επειδή κάποιοι άλλοι άνθρωποι μπορεί να αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα χειρότερο από το δικό μας. Τα παιδιά πολλές φορές μαθαίνουν ότι δεν αξίζουν την αγάπη για αυτό που είναι, αλλά για την εμφάνιση, τις επιτυχίες και τις επιδόσεις στο σχολείο.

Πολλοί γονείς μάλιστα διοχετεύοντας όλες τις δικές τους επιθυμίες και ανάγκες στο παιδί, το μαθαίνουν να πιστεύει ότι αξίζει την αγάπη μόνο όταν ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις επιθυμίες των άλλων, κάτι το οποίο αποτελεί το υπόβαθρο για να αναπτυχθεί ενοχή και μία προβληματική σχέση με τον εαυτό. Άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν επαρκώς, κυρίως από τους γονείς τους, έλαβαν το άσχημο μήνυμα ότι επειδή δεν αξίζουν επαρκώς πρέπει να προσφέρουν τα πάντα στους άλλους. Έτσι, αποκωδικοποιώντας με λάθος τρόπο ένα μήνυμα από ένα ελλιπές από αγάπη και υποστήριξη οικογενειακό περιβάλλον, μαθαίνουμε να μην αγαπάμε και εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας. Με αποτέλεσμα όλες μας οι σχέσεις να είναι ανισομερείς, να μας αδικούν και μην κατακτήσουμε ποτέ την ευτυχία που τόσο πολύ αξίζουμε.

Είναι οξύμωρο πως μία κοινωνία η οποία πάντα μας μιλάει για την αγάπη προς τον εαυτό μας σαν κάτι απόλυτα αναγκαίο, που πάντα μας κατακρίνει όταν έχουμε ανασφάλεια και προσπαθούμε να απαλλαγούμε από αυτή, στην ουσία δε μας μαθαίνει ποτέ την αξία της αγάπης για τον εαυτό και τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να κατορθώσουμε αυτό το τόσο σημαντικό επίτευγμα από τη μικρή μας κιόλας ηλικία.

Διδασκόμαστε ότι πρέπει να σεβόμαστε τους μεγαλύτερους, ότι πρέπει να φροντίζουμε το περιβάλλον, τα μαθηματικά, τη φυσική, το οτιδήποτε. Δε μαθαίνουμε όμως, ουσιαστικά, να αναγνωρίζουμε την αξία του εαυτού μας, δε μας διδάσκουν ότι κανένας δεν αξίζει την αγάπη μας περισσότερο από εμάς τους ίδιους. Ζώντας σε μία κοινωνία που κρίνει απόλυτα και άκαμπτα την αξία ενός ανθρώπου αποκλειστικά και μόνο από τις επιτυχίες του, οι ίδιοι οι άνθρωποι από τα σχολικά τους χρόνια κιόλας, μαθαίνουν ότι η αξία του θα κρίνεται μόνο από αυτά που έχουν πετύχει στη ζωή. Στην ουσία, δε διδασκόμαστε την αξία εκείνη που θα καθορίσει τη σχέση με εμάς, αλλά και τις σχέσεις με τους υπόλοιπους ανθρώπους.Την αγάπη για τον εαυτό μας.

Κανένας δεν αξίζει την αγάπη μας περισσότερο από εμάς τους ίδιους. Κανένας δε θα μας αγαπήσει αν και εμείς δεν αγαπήσουμε πρώτοι αυτό που είμαστε και δεν το αγκαλιάσουμε. Και, φυσικά, η αγάπη για τον εαυτό δεν έπεται , αλλά προηγείται για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε και τους άλλους. Όσο περισσότερο αγαπάει κάποιος τον εαυτό του, τόσο πιο σωστός θα είναι και ο τρόπος με τον οποίο θα φέρεται στους άλλους.

Αν μεγαλώσατε σε ένα περιβάλλον που δε σας αγάπησαν αρκετά, αποτινάξτε από μέσα σας τη λανθασμένη αντίληψη ότι δεν αξίζετε. Μη δηλητηριάζετε το μέλλον επειδή είχατε ένα τραυματικό παρελθόν. Αγαπήστε τον εαυτό σας και η ζωή σας θα αλλάξει και στον τρόπο που αντιμετωπίζετε εσάς, αλλά και τους άλλους.