Ο συμβολισμός της Ανάστασης

Ακρόαση άρθρου......

Η Ανάσταση του Ιησού γιορτάζεται κάθε χρόνο συγκεκριμένη μέρα και ώρα. Η επιστροφή από τον θάνατο, παρόλο που όλοι ξέρουμε την πορεία της βραδιάς της Ανάστασης, φένρει ακόμα και σε μας τους ίδιους την ανάγκη να υποσχεθούμε στον εαυτό μας ψυχική ανάκαμψη,να ευχηθούμε στον διπλανό μας καλή φώτιση,να πάρουμε αποφάσεις για τη ζωή μας που μέχρι τώρα δεν τολμήσαμε, ακόμα και σε μας που δεν έχουμε το ίδιο βίωμα με τον Ιησού, ή μήπως, σε ένα συμβολικό επίπεδο, έχουμε;

Φράσεις όπως 'εγώ τότε μηδένισα το κοντέρ' , 'έκανα μια καινούργια αρχή' , 'τα άφησα όλα πίσω μου' , 'εγώ έχω αλλάξει "δερμα", και καταστάσεις όπως ένας οδυνηρός χωρισμός, μια σπαρακτική απώλεια αγαπημένου προσώπου, ο απεγκλωβισμός από έναν δυνάστη εργοδότη, ακόμα και η αλλαγή δεκαετίας στην ηλικία μας, όλα μαρτυρούν την ανάγκη για έναν συμβολικό θάνατο, το κλείσιμο ενός κύκλου που απλώς τελείωσε και την αναγέννηση ενός καινούργιου.

Το άτομο που βιώνει τον πόνο του θανάτου και την οδύνη του τοκετού του καινούργιου έχει για τον εαυτό του την αίσθηση της αναγέννησης, της Ανάστασης.

Σύμφωνα με τον Jung ο άνθρωπος που βρίσκεται σε κάτάσταση αναγέννησης είναι ο Ήρωας που για μια στιγμή στη ζωή του έχει βρεθεί πέρα από κάθε τόπο και χρόνο και έχει καταφέρει να ξεπεράσει τον θάνατο και να φέρει νέα ζωή μέσα από τη δύναμη που βάζει ώστε μετά από μια απώλεια, μια καταστροφή, έναν όλεθρο, εκείνος να συνεχίζει και πέρα από το θάνατο, ώστε τελικά να συναντήσει ανανεωμένη, ξανά τη ζωή.

Η Liz Greene στο βιβλίο της η ψυχολογία των σχέσεων αναφέρει:

Ο άνθρωπος πρέπει να αναπτυχθεί, είτε το επιθυμεί είτε όχι, ο κύκλος της ανάπτυξης περιλαμβάνει μια περίοδο θανάτου, αποσύνθεσης, νέας γονιμοποίησης, κύησης και νέας γέννησης.

Ολόκληρη η φύση λειτουργεί σύμφωνα με  αυτή την αρχή. Το γεγονός ότι ο άνθρωπος την απορρίπτει ή αρνείται την ύπαρξή της, αποτελεί δείγμα της απώλειας της επαφής του με τις ρίζες της ζωής που τόσο χαρακτηρίζει εμάς τους σύγχρονους'.

Προτείνω όταν σε λίγες ώρες βρεθούμε στην εκκλησία να πάμε και για τον εαυτό μας, ότι πορεία ζωής κι αν έχουμε μέχρι τώρα, και κοιτώντας το άγιο φως στα κεριά μας να το δούμε και μέσα μας.

Κάθε δυσκολία είναι ευκαιρία για μια νέα αρχή και κάθε φορά  που 'κουβαλάμε το σταυρό μας' ξέρουμε πως θα καταλήξουμε σε μια απαραίτητη σταύρωση και σε μια αναγεννησιακή περίοδο με την ανάστασή μας.

Δεν ξέρω αν αυτά που γράφω ακούγονται πολύ δραματικά ή το αντίθετο, πολύ ηρωικά, θα ήθελα όμως να μου δωθεί αυτή τη φορά το ακαταλόγιστο, γιατί γράφω ολόκληρη... σαν Αναστασία!

Καλή Ανάσταση!!!