Ακρόαση άρθρου......

Η κλινική ύπνωση είναι μια σειρά διαδικασιών κατά την οποία ο θεραπευτής προτείνει στον θεραπευόμενο να βιώσει συγκεκριμένες αλλαγές στο πως αισθάνεται, σκέφτεται ή/και συμπεριφέρεται. 

Όταν αρχίζει η εστίαση της προσοχής μειώνεται η περιφερειακή ικανότητα: είστε προσηλωμένοι σε αυτό που κάνετε και δίνετε λιγότερη σημασία στο περίγυρο σας.

Συνάμα, η λογική δέχεται να αφήσει για λίγο το αυστηρό μονοπώλιο της, δίνοντας έτσι το δικαίωμα να δεχτείτε κάποια θεραπευτική ιδέα ακόμα κι αν φαίνεται να αντιτίθεται στη λογική σας.

Αν, για παράδειγμα, σας έλεγα να πάψετε να πονάτε, θα σας φαινόταν παράλογο να πάψει ο πόνος από τη στιγμή που υπάρχει.

Στην ύπνωση όμως, δεν θα είστε τόσο επικριτικοί και θα δεχτείτε να το δοκιμάσετε χρησιμοποιώντας τις καθοδηγίες του θεραπευτή και τη δημιουργικότητα σας. Συχνά, για να επιτευχθούν οι επιθυμητές αλλαγές (που εσείς διαλέγετε σε συνεργασία με τον θεραπευτή), ο θεραπευτής καθοδηγεί τη φαντασία σας σε γεγονότα και καταστάσεις που, αν συνέβαιναν στην πραγματικότητα, θα προκαλούσαν τις επιθυμητές αλλαγές.

 Οι προτάσεις που θα υποβάλλει ο θεραπευτής για να υπάρξουν οι συγκεκριμένες αλλαγές είναι οι, γνωστές σε όλους μας, υποβολές.

Η ύπνωση μπορεί να χρσιμοποιηθεί για τη διαχείριση των συμπτωμάτων (π.χ. μείωση του πόνου) ή διερευνητικά για τον εντοπισμό αιτιών και πιθανών λύσεων στο πρόβλημα. Αν και κατά τη διάρκεια της ύπνωσης αυτά τα δύο πάνε συχνά μαζί.

Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου

Ανδρέας Αρματάς
Σπουδές στην ψυχολογία και μεταπτυχιακή ειδίκευση στην κλινική ψυχολογία από το University of Hartford, Η.Π.Α
Δεύτερο μεταπτυχιακό τίτλο στην εφαρμογή της ύπνωσης στην ψυχοθεραπεία & ψυχοσωματική ιατρική.