Πώς να συγχωρέσετε τους γονείς σας

Ακρόαση άρθρου......

Πολλοί ενήλικοι εναντιώνονται στους γονείς τους για κάποιο σφάλμα που εκείνοι κάποτε διέπραξαν. Ήλπιζαν τότε ότι οι γονείς τους θα φέρονταν με έναν συγκεκριμένο τρόπο, ενώ αυτοί έκαναν το εντελώς διαφορετικό.

Για πόσον καιρό θα μείνετε θυμωμένοι;

Ο Μπιλ άρχισε να συζητά για την πρώην γυναίκα του, με την οποία είχε χωρίσει έπειτα από είκοσι και πλέον χρόνια γάμου. Ήταν πάντα βαρύθυμη, θυμωμένη και παραπονιόταν συνεχώς. Κάποτε, αποφάσισε πλέον ότι δεν ήθελε να περάσει την υπόλοιπη ζωή του με ένα τέτοιο άτομο.

Ο Μπιλ ανέφερε ότι την προηγούμενη εβδομάδα είχε βγει να δειπνήσει μαζί της. Της μίλησε ανοιχτά: της είπε ότι τον ανησυχούσε η μόνιμη δυσθυμία της και το γεγονός ότι συνεχώς επέκρινε τους άλλους και παραπονιόταν για τη ζωή και τη δουλειά της.

Εκείνη αντέδρασε λέγοντας: «Κι εσύ θα ήσουν αρνητικός αν η μητέρα σου σου είχε συμπεριφερθεί όπως η δική μου στην εφηβεία».

Ο Μπιλ τότε αποκρίθηκε: «Σούζαν, έχουν περάσει πάνω από είκοσι πέντε χρόνια από τότε που ζούσες με τη μητέρα σου. Για πόσο ακόμη θα τη χρησιμοποιείς ως δικαιολογία για τα προβλήματα που έχεις ως ενήλικη;»

Αυτή είναι μια σημαντική ερώτηση και για εσάς. Πόσον καιρό θα μείνετε θυμωμένοι για κάτι που συνέβη πριν από τόσον καιρό;

Αποκτήστε το βιβλίο Φίλα τον βάτραχό σου από το εξειδικευμένο βιβλιοπωλείο ψυχολογίας του PSYCHOLOGY.GR

Προσκόλληση

Πολλοί είναι ακόμη προσκολλημένοι σε κάτι. Τη σκέψη τους διαπερνά μονίμως ένα περιστατικό που έλαβε χώρα πριν από χρόνια. Ορισμένοι, μάλιστα, συνεχίζουν να εξοργίζονται με τους γονείς τους ακόμη και μετά τον θάνατό τους. Έτσι, στο μυαλό τους παραμένουν παιδιά. Θεωρούν τον εαυτό τους θύμα. Νιώθουν θυμό και απογοήτευση και συχνά καταστρέφουν τις σχέσεις τους με τον σύζυγο ή τη σύζυγό τους και τα δικά τους παιδιά.

Ανεξάρτητα αν οι γονείς σας ζουν ή όχι κι αν κατοικούν στην ίδια πόλη με εσάς, οφείλετε να τους συγχωρέσετε για οτιδήποτε έκαναν ή είπαν που σας πλήγωσε όταν μεγαλώνατε.

Οι γονείς σας έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν αναλογικά με το ποιοι ήταν και τι μέσα είχαν στη διάθεσή τους. Σας έδωσαν όση αγάπη ήταν σε θέση να δώσουν. Δεν είχαν άλλη αγάπη ή αλλον τρόπο εκδήλωσής της πέρα από αυτήν που εισπράξατε.

Οι γονείς σας ήταν κι εκείνοι γέννημα-θρέμμα των γονιών τους κι οι γονείς τους, με τη σειρά τους γέννημα-θρέμμα των δικών τους γονιών. Δεν θα μπορούσαν να είχαν κάνει τίποτα διαφορετικό από ό,τι έκαναν. Δεν ήταν σε θέση να σας είχαν αναθρέψει με άλλον τρόπο.

Όπως εσείς δεν είστε τέλειοι, το ίδιο ισχύει και για τους γονείς σας. Κι αυτοί είχαν φόβους και αμφιβολίες. Έκαναν λάθη και ανόητα, κακόβουλα, κουτά, απάνθρωπα και άμυαλα πράγματα. Σας έφεραν στον κόσμο έχοντας τις καλύτερες προθέσεις και έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν σχετικά με τις γνώσεις τους. Όποτε ενοχλείστε από κάτι που έκαναν οι γονείς σας, σκεφτείτε ότι είπαν ή έκαναν κάτι που σας πόνεσε, θα ένιωθαν απαίσια.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν συμπεριφέρθηκαν σκόπιμα. Αν έχετε παιδιά, φανταστείτε πώς θα αισθανόσασταν αν σας καταλόγιζαν ότι τα πληγώσατε με κάποιον τρόπο. Κατά πάσα πιθανότητα θα ξαφνιαζόσασταν. Δεν επιδιώξατε ποτέ να προκαλέσετε συνειδητά πόνο στα παιδιά σας. Το ίδιο ισχύει και για τους γονείς σας.

Δώστε άφεση για όλα τα λάθη στα οποία υπέπεσαν καθώς σας μεγάλωναν. Συγχωρέστε, γιατί μόνο τότε θα εξιλεωθείτε κι εσείς. Συγχωρώντας τα σφάλματά τους, γίνεστε ώριμα, αισθαντικά άτομα.

Ένας από τους συμμετέχοντες στο σεμινάριο του Μπράιαν, μετά την πρώτη συνεδρία επισκέφτηκε τους γονείς του. Στα είκοσι πέντε του ήταν οργισμένος για κάτι αστόχαστο που είχε κάνει ο πατέρας του όταν εκείνος ήτα δεκαπέντε χρονών. Αυτός ο συσσωρευμένος θυμός επηρέαζε τη σχέση που είχε με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Έπρεπε να τον ξεριζώσει από μέσα του.

Παρότι η καρδιά του κόντευε να σπάσει, είπε στον πατέρα του: «Μπαμπά, θυμάσαι τι έκανες όταν ήμουν δεκαπέντε; Θέλω να ξέρεις ότι το παραβλέπω καθώς και όλα τα λάθη που έκανες όταν ήμουν παιδί. Δεν έπαψα ποτέ να σε αγαπώ».

Ο πατέρας του ήταν σκληρός και αυταρχικός άνθρωπος. Έτσι, κοίταξε τον γιο του στα μάτια και είπε ενοχλημένα: «Δεν έχω ιδέα τι λες. Δεν έκανα τίποτα στη ζωή μου για το οποίο να χρειάζομαι την επιείκειά σου».

Ο γιος αντίκρισε τον πατέρα του σοκαρισμένος. Είχε μείνει εμβρόντητος.

Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι όλα αυτά τα χρόνια ήταν θυμωμένος και αναστατωμένος για κάτι που ο πατέρας του δεν θυμόταν καν.

Κουνούσε το κεφάλι του, έσφιξε το χέρι του πατέρα του και του είπε απλά «αντίο». Βγήκε στο σκοτάδι, νιώθοντας ένα τεράστιο βάρος να ανασηκώνεται από πάνω του.

Γράψτε ένα γράμμα στους γονείς σας ή κάντε μια συζήτηση

Αν η σχέση σας με τους ζώντες ακόμη γονείς σας ήταν πολύ κακή, ίσως προτιμάτε να τους γράψετε ένα γράμμα, απαριθμώντας οτιδήποτε θυμάστε που σας προκάλεσε δυστυχία ή λύπη καθώς μεγαλώνατε. Ξεκινήστε κάπως έτσι: «Θέλω να σε συγχωρέσω για το εξής». Στο τέλος του γράμματος, μπορείτε να πείτε: «Σε αγαπάω και εύχομαι να είσαι καλά».

Μάλιστα, αυτή η άσκηση μπορεί να σας βοηθήσει ακόμη κι αν οι γονείς σας δεν είναι ζωντανοί.

Αν έχετε επαφές με τους γονείς σας, μπορεί να είναι πολύ θεραπευτικό να καθίσετε όλοι μαζί και να διαπιστώσετε ποια ήταν τα κίνητρα πίσω από κάτι που είπαν ή έκαναν, ώστε να μπορέσετε να αλλάξετε τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε την κατάσταση.

Συχνά ο τρόπος που εκλαμβάνουμε μια εμπειρία αλλάζει εντελώς όταν κατανοούμε τις σκέψεις ή τις προθέσεις των γονιών μας.

Όμως, πρέπει να είστε προσεκτικοί και να τους μιλήσετε εκφράζοντας ενδιαφέρον, χωρίς να δώσετε την εντύπωση ότι τους επιπλήττετε. Διαφορετικά, μπορεί να αισθανθούν ότι τους επιτίθεστε και να υιοθετήσουν εχθρική στάση απέναντί σας.

Η Κριστίνα συμβουλεύει τους πελάτες της να προσεγγίσουν τους γονείς τους και να ξεκινήσουν αυτή τη συζήτηση εξηγώντας πώς βίωσαν οι ίδιοι την εμπειρία.

Για παράδειγμα: «Μετά από ενδοσκόπηση διαπίστωσα ότι νιώθω ένα αίσθημα .......  Θυμάμαι να αισθάνομαι έτσι όταν ....... και θέλω να μάθω τι ακριβώς συνέβη σε εκείνη την περίσταση για να καταλάβω καλύτερα τον εαυτό μου».

Το θέμα σας είστε εσείς και όχι εκείνοι.

Η Κριστίνα είχε μια φίλη η οποία πάντα θεωρούσε ότι οι γονείς της αγαπούσαν περισσότερο την αδερφή της. Της συμπεριφέρονταν πιο τρυφερά και φαινόταν να έχουν στενότερη σχέση μαζί της. Η φίλη της Κριστίνας έπρεπε να κάνει περισσότερα για να αναγνωρίσουν τις προσπάθειές της και δεν ήταν το ίδιο ελαστικοί μαζί της. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, πληγωνόταν όλο και περισσότερο, και αναρωτιόταν συνεχώς τι πρόβλημα είχε και δεν την αγαπούσαν όσο την αδερφή της.

Τελικά, ένα βράδυ αποφάσισε να τους ρωτήσει ανοιχτά γιατί συνέχιζαν να δείχνουν αδυναμία στην αδερφή της αλλά όχι σε κείνη.

Τι είχε κάνει λάθος και την αγαπούσαν λιγότερο;

Οι γονείς της αντέδρασαν με σοκ και έκπληξη στη σκέψη ότι είχαν φερθεί διαφορετικά στα δύο παιδιά τους. 'Ηταν απολύτως σίγουροι ότι τους φέρονταν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και δεν καταλάβαιναν γιατί είχε πληγωθεί η κόρη τους.

Εκείνο το βράδυ, όταν γύρισε σπίτι, συνειδητοποίησε ότι οι γονείς της δεν θα άλλαζαν ούτε θα συμφωνούσαν ποτέ ότι είχαν ευνοήσει την αδερφή της, αλλά, παρ' όλα αυτά, ένιωσε απελευθερωμένη και ανακουφισμένη που είχε εκφράσει τα συναισθήματά της.

Δεν δέχθηκαν αυτά που τους είπε, αλλά την άκουσαν. Κι αυτό ήταν αρκετό.

Μερικές φορές, το να αντιμετωπίσετε απλά τα δυσάρεστα συναισθήματά σας και να τα βγάλετε από μέσα σας μπορεί να σας απαλλάξει από τον θυμό που νιώθετε.

Μόλις συγχωρέσετε τους γονείς σας, θα έχετε κάνει ένα τεράστιο βήμα. Θα έχετε καταφέρει κάτι που λίγοι άνθρωποι επιτυγχάνουν στη ζωή τους.

Με τη συγγνώμη των γονιών σας ξεκινά η διαδικασία της προσωπικής απελευθέρωσης. Θα αρχίσετε να αισθάνεστε μεγαλύτερη χαρά και γαλήνη. Θα «ενηλικιωθείτε» νοητικά και συναισθηματικά.

Το παρόν άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο Φίλα τον βάτραχό σου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.