Δέσμευση - Απομόνωση, η γρίπη των ζευγαριών

Ακρόαση άρθρου......

Προ ημερών βρισκόμουν σε ένα κεντρικό δρόμο της Αθήνας, σταματημένη στο φανάρι με το αυτοκίνητο μου. Στο διπλανό ακριβώς αυτοκίνητο, ο άντρας στη θέση του οδηγού είχε γυρισμένο το κεφάλι έξω από το παράθυρο και δίπλα του μια γυναίκα χτυπούσε τα χέρια της στο ταμπλό του αυτοκινήτου, φωνάζοντας: "Επιτέλους! Κοίταξε με, μίλα μου λίγο τρυφερά".

Αυτή η μικρή σκηνή αντικατοπτρίζει το μοντέλο δέσμευσης - απομόνωσης που βιώνουν τα ζευγάρια, των οποίων η σχέση περνά δυσκολίες. Εκείνη προσπαθεί λεκτικά να τον δεσμεύσει σε μια αντίδραση κι εκείνος σταθερά απομονώνεται.

Επικοινωνία, μία μόνιμη διαφωνία

Αν ζητούσαμε από αυτό το ζευγάρι να περιγράψει τα προβλήματα του στο γάμο, εκείνος θα παραπονεθεί για τις παράλογες απαιτήσεις και τα ξεσπάσματα της, εκείνη για την απομάκρυνση και την αδιαφορία που της δείχνει.

Σε ένα ζευγάρι υπάρχουν δύο συναισθηματικές αλήθειες, η δική της και η δική του.

Το θέμα της επικοινωνίας είναι κυρίαρχο στα ζευγάρια και αποτελεί πολύ συχνά το σημείο από το οποίο ξεκινούν τα προβλήματα. Αντιλαμβάνονται τις μεταξύ τους συζητήσεις με τελείως διαφορετικό τρόπο. Για τις γυναίκες το να αφιερώνεις χρόνο μιλώντας για διάφορα πράγματα και κυρίως να συζητάς για την ίδια τη σχέση σημαίνει οικειότητα και βαθιά επαφή με τον άλλον. Για τους άντρες όμως δεν είναι ακριβώς έτσι, συχνά παραπονιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν τι θέλουν οι γυναίκες από αυτούς και γιατί να κουβεντιάζουν, αφού δεν είναι τόσο σημαντικό, ενώ εκείνοι θέλουν να κάνουν τόσα πολλά πράγματα μαζί της, που δεν περιέχουν απαραίτητα συζήτηση.

Πολλές φορές στο ξεκίνημα μιας σχέσης, οι άνδρες είναι ιδιαίτερα δεκτικοί στο να κάνουν μεγάλες συζητήσεις, όμως με το πέρασμα του χρόνου, συζητούν λιγότερο και βρίσκουν αυτή την αίσθηση οικειότητας με το να κάνουνε δραστηριότητες μαζί, ή απλώς να συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο.

Οι ρίζες του προβλήματος

Αυτές οι συναισθηματικές παρανοήσεις ανάμεσα στα ζευγάρια έχουν τη ρίζα τους στην παιδική ηλικία, στον διαφορετικό τρόπο που μεγαλώνουν τα αγόρια και τα κορίτσια, σε σχέση με το συναίσθημα.

Επικρατεί η τάση να παίρνουν διαφορετικά συναισθηματικά μαθήματα. Για παράδειγμα, στις ιστορίες που δημιουργούν οι γονείς για να λένε στα παιδιά, οι έρευνες έχουν δείξει, πώς χρησιμοποιούν περισσότερες λέξεις που περιέχουν συναίσθημα για τα κορίτσια, από ότι για τα αγόρια, όπου εκεί φροντίζουν να αναλύουν περισσότερο τις συνέπειες και τα επακόλουθα.

Μια ακόμη διαφορά μπορούμε να παρατηρήσουμε στα παιχνίδια που παίζουν είτε αγόρια είτε κορίτσια, τι συμβαίνει όταν υπάρξει ένας τραυματισμός.

Στην παρέα των αγοριών, θα περιμένουν να πάει στην άκρη το αγόρι που έχει χτυπήσει και κλαίει, για να συνεχιστεί το παιχνίδι. Αντίθετα αν τραυματιστεί ένα κορίτσι, θα σταματήσει αμέσως το παιχνίδι και τα υπόλοιπα κορίτσια θα τρέξουν γύρω της να δουν τι συμβαίνει και να βοηθήσουν.

Αυτή είναι μία ουσιαστική ανομοιομορφία μεταξύ των φύλων όπως την περιγράφει η Κάρολ Γκίλιγκαν: "τα αγόρια συνηθίζουν να καμαρώνουν για την σκληροτράχηλη ανεξαρτησία τους, ενώ τα κορίτσια βλέπουν τον εαυτό τους ως ένα κομμάτι του συνεκτικού ιστού".

Με αυτόν τον τρόπο μεγαλώνουμε τα αγόρια να νιώθουν ευάλωτα, αν κάτι προσβάλλει την ανεξαρτησία και την αυτονομία τους, ενώ τα κορίτσια νιώθουν ευάλωτα από μια πιθανή διάλυση των σχέσεων τους. Στην Ελλάδα χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι οι φράσεις που χρησιμοποιούσαν οι γιαγιάδες, όταν ένα παιδί χτυπούσε. Στα κορίτσια έλεγαν "μέχρι να παντρευτείς θα γειάνει", και στα αγόρια "μέχρι να πας φαντάρος θα γειάνει". Έτσι οι μεν μεγάλωσαν πιστεύοντας πως όταν παντρευτούν, θα λυθούν όλα τους τα προβλήματα, και οι δε πως όταν "ανδρωθούν", θα είναι σε θέση να λύνουν όλα τα προβλήματα τους.

Η γρίπη στην επικοινωνία

Μεγαλώνοντας λοιπόν, αυτές οι παγιωμένες συμπεριφορές έχουν χαραχτεί μέσα μας. Έτσι, σε μία προσωπική συζήτηση θέλουμε και προσδοκούμε πολύ διαφορετικά πράγματα. Οι γυναίκες έχουν μάθει κατά μέσο όρο να βιώνουν το σύνολο των συναισθημάτων με μεγαλύτερη ένταση και εκρηκτικότητα από ότι οι άνδρες, είναι αυτό που ακούμε πολύ συχνά να λέγεται, πως οι γυναίκες είναι πιο "συναισθηματικές".

Οι άνδρες στην πλειοψηφία τους, εμφανίζονται λιγότερο προβληματισμένοι και απαισιόδοξοι για τη σχέση τους. Σε έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί, έχουν πιο στρογγυλεμένη εικόνα συγκριτικά με τις γυναίκες, σε θέματα που αφορούν τον έρωτα, τα οικονομικά, τους συγγενικούς δεσμούς, ή το πόσο καλοί ακροατές είναι ο ένας για τον άλλον και πόσο σημαντικά είναι τα ελαττώματα τού άλλου.

Συνήθως οι γυναίκες είναι πολύ ομιλητικές, όταν πρόκειται να εκφράσουν παράπονα για τη σχέση, σε αντίθεση με τους άντρες που προσπαθούν να αποφύγουν τη συζήτηση.

Και τώρα;

Αρχικά, θα πρέπει να κατανοήσουμε τη διαφορετική προσέγγιση που έχουν τα δύο φύλα, για την σπουδαιότητα, την ανάγκη και το αποτέλεσμα μιας συζήτησης. Οι γυναίκες θέλουν να αντλήσουν συναισθηματική ασφάλεια, τη στιγμή που οι άντρες δεν θεωρούν σπουδαίο να την παρέχουν με αυτό τον τρόπο.

Τα ζευγάρια που επισκέπτονται ένα σύμβουλο και δεν έχουν βρει τρόπο να επικοινωνούν, εμφανίζουν προβλήματα και διαφωνίες σχεδόν σε όλα τα θέματα της συμβίωσης. Από το πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους, πόσα χρήματα ξοδεύουν, πόσο συχνά κάνουν έρωτα, έως το που θα πάνε διακοπές.

Όμως αυτά καθ΄αυτά δεν είναι θέματα που μπορούν να διαλύσουν ένα γάμο. Αυτό που μετράει στην εξέλιξη και την πορεία ενός γάμου είναι ο τρόπος που συζητιούνται αυτά τα θέματα. Πρέπει και οι δύο να ξεπεράσουν τις έμφυτες διαφορές στον τρόπο που προσεγγίζουν την μεταξύ τους επικοινωνία.

Ένα πρώτο αλλά ουσιαστικό βήμα, είναι να καταλήξει το ζευγάρι σε μία συμφωνία, για το πώς θα διαφωνεί. Αυτό είναι ένα σημαντικό κλειδί για την επιβίωση του γάμου, που αν εφαρμοστεί σωστά, σε σύντομο χρονικό διάστημα θα προσφέρει και στους δύο την δυνατότητα να αντλούν από τις συζητήσεις ικανοποίηση, σεβόμενοι και λαμβάνοντας υπόψιν τις διαφορετικές ανάγκες ο ένας του άλλου.

Πηγές:

Συναισθηματική νοημοσύνη του Daniel Goleman

https://en.wikipedia.org/wiki/Carol_Gilligan

Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου

Ιωάννα Κατσιμίγα - Σύμβουλος Ψ.Υγείας

Ιωάννα Κατσιμίγα: έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology

Οι πληροφορίες που αναφέρονται στον επαγγελματικό κατάλογο ειδικών παρέχονται από τους ίδιους τους ειδικούς, κατά την εγγραφή τους στο σύστημα. Όταν βλέπετε την ένδειξη «έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology”, σημαίνει ότι το Psychology έχει ελέγξει, με email, τηλεφωνικά ή/και με λήψη των σχετικών εγγράφων, τα ακόλουθα στοιχεία:

• Ότι ο ειδικός είναι υπαρκτό πρόσωπο.
• Ότι τα πτυχία οι τίτλοι και οι εξειδικεύσεις που αναφέρει είναι αληθινά.
• Ότι οι πληροφορίες που αναφέρει ισχύουν.

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας. Ατομικές και Ομαδικές συνεδρίες επίτευξης στόχων στην προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη.
Επιμέλεια και Εισήγηση Σεμιναρίων.

6983237914

Δείτε όλα τα άρθρα Σελίδα ειδικού