Είμαι πράγματι ερωτευμένος;

Ακρόαση άρθρου......

Ακούω τριγύρω μου για καινούργιες γνωριμίες, σχέσεις, φτερουγίσματα στο στομάχι, δυνατά καρδιοχτύπια, έντονες σκέψεις. Συναρπαστικά συναισθήματα που τολμώ να πω, πως μπορούν και σε απορροφούν από το καθετί. Ακόμα όμως και αν νιώθετε αυτή την ακαταμάχητη, παθιασμένη έλξη ή ένα πιο προσγειωμένο παρήγορο συναίσθημα, αφού επιτέλους έχετε γνωρίσει τον σύντροφο της ψυχής σας, ίσως χρειαστεί να έρθετε αντιμέτωποι με το ερώτημα: Είμαι όντως ερωτευμένος/η;

Το πρόβλημα με την απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι πως δεν υπάρχει επιστημονικός ορισμός της λέξης "ερωτευμένος". Έτσι οι άνθρωποι μεταξύ μας δίνουμε διαφορετικούς ορισμούς, καθένας αναλόγως με το προσωπικό βίωμα του. Άλλοτε οι άνθρωποι βαφτίζουν έρωτα κάτι, που κάποιοι άλλοι βαφτίζουν σφοδρή επιθυμία. Και αυτό που μερικοί άνθρωποι σκέφτονται ως φιλία με οφέλη, άλλοι να το βιώνουν ως αγάπη.

Ευτυχώς όλοι συμφωνούμε στο ότι ο έρωτας περιλαμβάνει, φυσική, συναισθηματική, ψυχολογική έλξη.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για κάποια σημάδια που μας βοηθούν να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη του έρωτα:

• O έντονος πόθος που νιώθει ο ένας για τον άλλον.
• Νιώθεις ιδιαιτέρως ευτυχισμένος, όταν είσαι με το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει και περνάς χρόνο μαζί του.
• Νιώθεις ευτυχισμένος, μόνο και μόνο στη σκέψη του σημαντικού προσώπου.
• Νιώθεις καλύτερα για τον εαυτό σου, όταν βλέπεις τον εαυτό σου, μέσα από τα μάτια του άλλου.
• Βρίσκεις τη δύναμη να σηκωθείς ή να ξεπεράσεις το άγχος σου, όταν σκέφτεσαι το άλλο πρόσωπο.
• Νιώθεις συναισθηματικά ασφαλής.
• Θεωρείτε πολύτιμοι ο ένας τον άλλον και συνυπάρχετε με αλληλοσεβασμό.
• Αγαπάτε ο ένας τον άλλον, για αυτό που είναι.

Δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή, στις σκέψεις και στα συναισθήματα σας, θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε τι τελικά είναι αυτό που σας συμβαίνει και αν αυτό που σας συμβαίνει είναι πραγματικός έρωτας. Ο έρωτας υπάρχει μέσα μας. Είναι βαθιά εγκατεστημένος στον εγκέφαλο. Η πρόκληση είναι να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο. Η πρόκληση είναι να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο και τότε να διερωτηθούμε, είναι πραγματικός έρωτας αυτό που ζώ; Είναι μια προβολή του εαυτού μου πάνω στον άλλον; Ερωτεύομαι τον άλλον για αυτό που είναι ή για αυτό που είμαι εγώ όταν είμαι μαζί του;

Θα χρησιμοποιήσω ένα αγαπημένο απόσπασμα του Μπουκάι:

«Στην αρχή με γοητεύει που ο άλλος έχει αυτό που για μένα είναι τόσο δύσκολο να αποκτήσω. Συμπληρώνομαι από τον σύντροφο μου, ακριβώς επειδή μπορεί να κάνει πράγματα που εγώ δεν μπορώ και αντιστρόφως. Στη φάση του έρωτα, όχι μόνο αποδέχομαι αυτά του τα χαρακτηριστικά, αλλά επίσης τα αποδέχομαι και στον εαυτό μου.

Όμως το πρόβλημα έρχεται μετά, γιατί στην αρχή με ευχαριστεί η διαφορά, αλλά όταν ο έρωτας εξασθενεί αρχίζω να καβγαδίζω με το σύντροφο μου για τα ίδια εκείνα χαρακτηριστικά που μας έφεραν κοντά.

Όταν ερωτεύομαι τον άλλον, κατά κάποιο τρόπο συμφιλιώνομαι με αυτή την πλευρά μου την οποία είχα απαρνηθεί. Αν δεν την αναπτύξω, θα καταλήξω να τσακώνομαι μαζί του κατά τον ίδιο τρόπο που τσακωνόμουν και πριν, με αυτή την πλευρά που απαρνιόμουν».

Πηγή: Χόρχε, Μ. (2000). Να βλέπεις στον έρωτα, Εκδόσεις Opera.