Διασπαστική διαταραχή Προσωπικότητας - Οι κανόνες του Fight Club

Ακρόαση άρθρου......

Το Fight Club πρόκειται για μια ταινία περιπέτειας, οπού ο πρωταγωνιστής έχει μια ήσυχη χωρίς πολλές ανατροπές ζωή, ο οποίος καταλήγει να διευθύνει το ‘fight club’ μια εξτρεμιστική λέσχη μάχης. Όσοι συμμετέχουν σε αυτό, ακολουθούν πλήρως τις οδηγίες που τους δίνει ο πρωταγωνιστής. Αυτή η εναλλαγή ζωής αφορά τον εαυτό του και ένα άλλο πρόσωπο του εαυτού του, τον Τάιλερ.

Όντας το ίδιο πρόσωπο, καταφεύγει σε πολλές συγκρούσεις και αντικρουόμενα γεγονότα. Πρώτος κανόνας του ‘Fight Club’, δε μιλάμε ποτέ για το ‘Fight Club’.

Ας μιλήσουμε για αυτό. Ο αφηγητής-πρωταγωνιστής βρίσκει τον εαυτό του σε μια αποπνικτική ζωή, την οποία δε θέλει πλέον να συνεχίσει. Με αυτόν τον τρόπο, το μυαλό του δημιουργεί έναν άλλον εαυτό, δραστήριο και αντιεξουσιακό που συνηθίζει να πηγαίνει κόντρα στο κατεστημένο και να δημιουργεί προβλήματα.

Η δημιουργία και η υιοθέτηση ενός δεύτερου χαρακτήρα-εαυτού ονομάζεται στην ψυχολογία διασπαστική διαταραχή ταυτότητας (Dissociative identity disorder).

Τι είναι η Διασπαστική Διαταραχή Προσωπικότητας; 

Αποτελεί έναν μηχανισμό άμυνας του εγκεφάλου, ο οποίος επιτυγχάνεται μέσα από πίεση του ατόμου. Όταν ο παθών έρθει σε τέτοιο σημείο, ώστε να μην μπορεί να αντέξει την πραγματικότητα, δημιουργεί νοητικά έναν δεύτερο εαυτό, ο οποίος συνήθως έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον πραγματικό.

Υπάρχει συννοσηρότητα μεταξύ της διασπαστικής διαταραχής προσωπικότητας και άλλων ψυχικών προβλημάτων, στα οποία περιλαμβάνονται το άγχος, η μετατραυματική διαταραχή προσωπικότητας, διαταραχές προσωπικότητας, κατάθλιψη ή και κατάχρηση ουσιών.

Στην ταινία, ο αφηγητής-πρωταγωνιστής έχει συμπτώματα κατάθλιψης πριν βιώσει την διαταραχή. Επίσης, ως Τάιλερ, καταχράται ουσίες και καπνίζει. Η Διασπαστική διαταραχή μοιράζεται μέρος της συμπτωματολογίας με τη μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας, τα οποία παρατηρούνται και στην ταινία. Αυτά είναι οι αυτοκαταστροφικές τάσεις που έχει ο Τάιλερ, όπως τότε που έκαψε το χέρι του χημικά ή τότε που έκαψε το σπίτι του και συναισθηματική αστάθεια.

Διαφορές ωστόσο υπάρχουν όσον αφορά την πραγματική ασθένεια και την πλαισίωση της από την ταινία. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει αναφορά στην ζωή του ως παιδί, άρα δε γνωρίζουμε αν πράγματι έχει συμβεί κάποιο τραυματικό γεγονός ή κακοποίηση, που συνηθίζει να είναι ένας παράγοντας για την ανάπτυξη της ασθένειας.

Επίσης, οι άνθρωποι που πάσχουν από διασπαστική διαταραχή έχουν κατά μέσο όρο 15 προσωπικότητες. Ταυτόχρονα, 9 στους δέκα παθόντες είναι γυναίκες, ενώ 1 στους δέκα άντρας.
Η διαταραχή θέλει ιδιαίτερη προσοχή από τους ειδικούς ψυχικής υγείας και οι ταινίες δεν αποτελούν τον τρόπο ενημέρωσης για την κάθε διαταραχή, αλλά ένα πορτρέτο μιας ομάδας τηλεοπτικών προβολών. Όπως και σε αυτό το άρθρο, είδαμε κάποια συμπτώματα και γνωρίσαμε την ασθένεια, εμπνευσμένοι και όχι βασιζόμενοι από την ταινία.

Υπάρχει κάποια ταινία που θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον από άποψη ψυχολογίας που θα θέλατε να συζητήσουμε;