Όρια .. μια λέξη, τόσο απλή, αλλά και τόσο σημαντική, εκτός από χρήσιμη και απαραίτητη στη ζωή μας. Στις μέρες μας γίνεται όλο και περισσότερο συζήτηση περί ορίων στην εργασία.

Οι εργασιακές αλλαγές τα τελευταία χρόνια, όπως είναι η υψηλή ανεργία, η δημιουργία νέων και ευέλικτων μορφών εργασίας και η συνύπαρξη πολλών και διαφορετικών πολιτισμών στο ίδιο εργασιακό περιβάλλον σε συνδυασμό με το γεγονός, ότι στην σημερινή εποχή οι άνθρωποι δεν αντιμετωπίζουν την εργασία τους μόνο ως ένα μέσο για την οικονομική τους επιβίωση αλλά κι ως ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής τους μέσω, του οποίου επιδιώκουν την δημιουργικότητα, την ηθική ικανοποίηση αλλά και την προσωπική τους ανάπτυξη μέσω της εργασιακής τους απόδοσης, τους έχει οδηγήσει σε συμβούλους σταδιοδρομίας - career coaches με σκοπό την επίλυση ή διαχείριση των εργασιακών τους ζητημάτων.

Χωρίς αμφιβολία, όλοι/ες μας στην εφηβική μας ηλικία έχουμε κληθεί να απαντήσουμε στην κλασική και χιλιοειπωμένη ερώτηση «Τι θέλεις να γίνεις, όταν μεγαλώσεις;».

Οι περισσότεροι/ες από εμάς έχουμε βρεθεί σε εργασιακά περιβάλλοντα όπου είχαμε να συνεργαστούμε με συναδέλφους/ισσες που είχαν να διεκπεραιώσουν μια εργασία, την οποία την ολοκλήρωναν κυριολεκτικά τελευταία στιγμή. Ίσως, σε κάποιες περιπτώσεις να είμαστε και εμείς αυτός ο τύπος του/ης συνεργάτη/ιδας.

Η συμβουλευτική πρωτοεμφανίστηκε τον 19ο αιώνα με σκοπό να βοηθήσει τα άτομα να κατανοήσουν τον εαυτό τους και την συμπεριφορά τους και να ξεπεράσουν τα  παιδικά τους τραύματα, τα οποία τους ταλανίζουν και ως ενήλικες. Στις αρχές του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1937 στην Αμερική κάποιοι επιχειρηματίες άρχισαν να προβληματίζονται με την εργασιακή επίδοση των στελεχών τους και να αναζητούν τρόπους βελτίωσης της απόδοσης και της αποτελεσματικότητας τους, διότι, παρόλο, που είχαν τα τυπικά προσόντα, όπως είναι η εκπαίδευση ή εργασιακή εμπειρία, δεν απέδιδαν τα μέγιστα ή τουλάχιστον το προσδοκώμενο σε εργασιακό επίπεδο.