Η αναβλητικότητα, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως «η σκόπιμη καθυστέρηση στην έναρξη ή ολοκλήρωση σημαντικών εργασιών σε σημείο δυσφορίας» (Solomon & Rothblum, 1984), είναι τόσο συχνή που δύσκολα φαίνεται προβληματική ή σημαντικός λόγος για να ανησυχήσουμε.

Ωστόσο, αυτή η συμπεριφορά έχει φανεί ότι είναι δυνατό να έχει επιβλαβείς επιπτώσεις στις σχέσεις μας, την ψυχική μας ευεξία αλλά και την εργασία μας (Ellis & Knaus, 1977; Ferrari, Johnson & McCown, 1995; Stober και Joorman, 2001).

Αγαπημένη μου φίλη, γυναίκα εσύ που διαβάζεις αυτή τη στιγμή. Απευθύνομαι σε εσένα που μπορεί να νιώθεις μπερδεμένη, μπορεί να αισθάνεσαι διαφορετική, που δεν έχεις καταφέρει ακόμα να γνωρίσεις καλά τον εαυτό σου, που χρειάζεται να πάρεις την «άδεια» για να μιλήσεις ή για να αποφασίσεις, που φοβάσαι να είσαι ο εαυτός σου και διστάζεις να τολμήσεις.

Πολλές φορές στη ζωή μας δαπανούμεκόπο, προσπάθεια, χρόνο για να πετύχουμε ένα στόχο αλλά κάπου στην πορεία οι προσπάθειες μας ατονούν. Τα παρατάμε. Γιατί κουραστήκαμε, γιατί δεν πιστεύουμε ότι θα τα καταφέρουμε, γιατί μας αποθαρρύνουν οι γύρω μας, γιατί δεν έχουμε την υπομονή να περιμένουμε ή απλώς γιατί άλλα πράγματα μας αποσπούν το ενδιαφέρον.

Ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι ο κόσμος που επιλέγουμε, συνειδητά ή ασυνείδητα. Αν επιλέξουμε την ευτυχία, αυτό εισπράττουμε. Αν επιλέξουμε τη δυστυχία, αυτό θα βιώσουμε.

Οι περισσότεροι/ες από εμάς έχουμε βρεθεί σε εργασιακά περιβάλλοντα όπου είχαμε να συνεργαστούμε με συναδέλφους/ισσες που είχαν να διεκπεραιώσουν μια εργασία, την οποία την ολοκλήρωναν κυριολεκτικά τελευταία στιγμή. Ίσως, σε κάποιες περιπτώσεις να είμαστε και εμείς αυτός ο τύπος του/ης συνεργάτη/ιδας.

Η ανάληψη προσωπικής ευθύνης είναι μία από τις βασικότερες αρχές αυτο-ανάπτυξης. Εάν έχετε διαβάσει μερικά βιβλία αυτοβοήθειας θα το έχετε ήδη ανακαλύψει. Τι σημαίνει όμως ανάληψη προσωπικής ευθύνης;

Τι είναι τελικά η στοχοθεσία και πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να μείνουμε συνεπείς σε όσα μάς έχουμε υποσχεθεί ότι θα κάνουμε;

Μεγαλώνοντας αλλάζουμε, δημιουργούμε νέους στόχους, καινούρια θέλω, συνήθειες και ρουτίνες. Κάπου εκεί ανάμεσα συχνά εισχωρούν -χωρίς πολλές φορές να γίνονται αντιληπτές- σκέψεις, αλλά και συμπεριφορές που στόχο έχουν να σαμποτάρουν τα παραπάνω και μαζί με αυτά και τον ίδιο μας τον εαυτό.

Όλοι οι άνθρωποι θέτουμε στόχους, έτσι ώστε να είμαστε λειτουργικοί στην καθημερινότητά μας και να εξασφαλίσουμε κάτι καλύτερο για το μέλλον. Πόσους όμως από τους στόχους που θέτουμε καταφέρνουμε στην πραγματικότητα να υλοποιήσουμε;

Γράφει ο διάσημος συγγραφέας και life coach Robin Sharma: Αποτυγχάνω περισσότερο από τους άλλους. Αποτυγχάνω συνεχώς. Έχω αποτύχει στις επιχειρήσεις, στις σχέσεις μου, στη ζωή μου. 

Πόση αυτοπεποίθηση νιώθεις τελευταία; Όταν μπαίνεις σε ένα δωμάτιο νιώθεις ότι όλοι σε κρίνουν; Μήπως αγχώνεσαι και αρχίζεις να μιλάς πολύ;

Όλοι μας σε ένα σημείο μπορεί να νιώσουμε ότι η ζωή τρέχει ασταμάτητα. Είναι σαν να είμαστε πάντα σε κίνηση, να προσπαθούμε να συντονίσουμε τα πάντα, να πιέζουμε τον εαυτό μας για να καλύψουμε κάθε δυνατή απαίτηση της καθημερινότητάς μας.