Αναμφίβολα κάθε γάμος ξεκινά με τις καλύτερες προθέσεις και προοπτικές. Δύο άνθρωποι αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους, γεμάτοι αγάπη, επιθυμία, πάθος και όνειρα. Όμως, δυστυχώς έπειτα από μερικά χρόνια αδυνατούν να ξεπεράσουν τις αναπόφευκτες δυσκολίες που εμφανίζονται και που τις περισσότερες φορές συνοδεύονται από συγκρούσεις, άλλοτε έντονες και φανερές και άλλοτε σιωπηλές και εσωτερικές για τον καθένα.

Η κατάθλιψη θεωρείται η νόσος του αιώνα μας, μέχρι στιγμής,  αφού καθημερινά διαβάζουμε άρθρα και συμβουλές για την διάγνωση, την αντιμετώπιση και την θεραπεία της. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με αυτήν. Τι γίνεται όμως με τους ανθρώπους που ζουν δίπλα στα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη; Καλούνται να συμβιώσουν και εκείνοι μαζί της, να την κατανοήσουν, να φροντίσουν τον άνθρωπό τους και ταυτόχρονα τον εαυτό τους.

Συχνά γίνεται λόγος για τα όρια, προς τους άλλους και προς τον εαυτό μας. Νομίζω όμως πως βάζοντας όρια για τον εαυτό μας, αυτόματα θα έχουμε βάλει και στους γύρω μας. Πως όμως ξεκινά κανείς ; Πως διαλέγει τα όρια, πως ξέρει ότι είναι τα σωστά;

Μια εύκολη απάντηση είναι οι εμπειρίες μας, καταστάσεις δηλαδή που ζήσαμε στο παρελθόν και μας έμαθαν τι μας αρέσει και τι όχι.

Η λέξη θλίψη χρησιμοποιείται στην ψυχολογία για να εκφράσει εκείνο το συναίσθημα που προκαλεί ψυχικό πόνο. Είναι μια κατά την γνώμη μου, παρεξηγημένη λέξη που στο άκουσμα της, σχεδόν όλοι επιθυμούν να την αποφύγουν. Το ερώτημα βέβαια είναι αν μπορούν να την αποφύγουν. Η απάντηση είναι πως όχι, μπορούν να της αντισταθούν για ένα χρονικό διάστημα, αλλά δεν μπορούν να την αποφύγουν.

Η ψυχολογία της θρησκείας, είναι κλάδος της επιστήμης την ψυχολογίας που μελετά το θρησκευτικό φαινόμενο, αν και δεν υπάρχει σαφής ορισμός, θα προσπαθήσουμε να την προσεγγίσουμε μέσα από τα μέχρι τώρα γνωστά στοιχεία.