Αυτά είναι λόγια γυναικών που υποφέρουν από την επιλόχειο κατάθλιψη:
«Όλη την ώρα κλαίω. Δεν μπορώ να οργανωθώ με τίποτα εδώ και καιρό. Είναι τόσα που πρέπει να κάνω. Νιώθω μια ολοκληρωτική αποτυχία ως μητέρα.»
«Δεν μπορώ να αποφασίσω τι θέλω ή τι πρέπει να κάνω. Νιώθω γεμάτη με μπερδεμένες σκέψεις και νιώθω ότι ξεσπάω σε όλους για μικροπράγματα. Θα έπρεπε να νιώθω χαρούμενη και ευτυχισμένη, αλλά αντιθέτως νιώθω μίζερη και δυστυχισμένη.»

Η γονεϊκότητα αποτελεί μία από τις πιο δύσκολες "δουλειές" που ένας ενήλικας μπορεί να κάνει, από την στιγμή που δεν υπάρχει καμία προετοιμασία ή εκπαίδευση για κάτι τέτοιο. Τα παιδιά από την ηλικία των 3 ετών και μετά, αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η φαντασία και η πραγματικότητα είναι δύο διαφορετικά πράγματα και μπαίνουν σε έναν κόσμο με δομή και κανόνες.

Ακούμε συχνά πολλούς ανθρώπους να αμφισβητούν τον εαυτό τους, να υποτιμούν τις επιτυχίες τους και να επικεντρώνονται στο να ικανοποιούν μόνο τους άλλους, χωρίς να σκέφτονται τα δικά τους όνειρα και φιλοδοξίες. Ακόμα συχνότερα, παρατηρούμε ανθρώπους που, ενώ είναι επιτυχημένοι στην δουλειά τους και έχουν πληθώρα ταλέντων και δεξιοτήτων, αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ανεπαρκή και ανάξιο τείνοντας να υποτιμούν τα θετικά σχόλια των γύρω τους και να αποδίδουν τις επιτυχίες τους μόνο στην τύχη ή σε εξωγενείς παράγοντες πέρα από τον εαυτό τους.

Η συνειδητοποίηση και μόνο ότι κάποιος αγαπημένος/η σας πάσχει από κάποια ψυχολογική διαταραχή, φέρνει άγχος και φόβο και αυτό είναι κάτι φυσιολογικό. Οι διατροφικές διαταραχές ανήκουν στις ψυχολογικές διαταραχές και αντίθετα με αυτό που νομίζουν οι περισσότεροι, δεν έχουν να κάνουν τόσο με το φαγητό και το βάρος, αλλά με τον τρόπο που κάποιος αντιμετωπίζει τις συναισθηματικές δυσκολίες στην ζωή του και το πώς χειρίζεται στρεσογόνες καταστάσεις.

Τι είναι η διεκδικητικότητα; Η διεκδικητικότητα αναφέρεται στην ικανότητα του ατόμου να εκφράζει τις επιθυμίες και ανάγκες του στο άλλο άτομο, αλλά και να σέβεται τις επιθυμίες και ανάγκες των άλλων.