Κάποιες φορές τίποτα δεν πετυχαίνει. Απολύτως τίποτα. Δεν έχει σημασία τι κάνετε, ό,τι αγγίζετε γίνεται χίλια κομμάτια. Όλα πάνε στραβά. Άσχετα από το πόσο σκληρά προσπαθείτε. Και πάλι πάνε στραβά.

Συχνά διδασκόμαστε από μικροί ένα ισχυρό σύνολο κανόνων, ίσως από τους γονείς μας ή από την κουλτούρα μας, πως τάχα έχουμε την υποχρέωση να ζήσουμε με έναν ορισμένο τρόπο.

Γράφει η συγγραφέας Barbara J. Zitwer για την επίσκεψή της στον ναό Ουνμούνσα, στη Νότια Κορέα: Η Κορέα ήταν κάποτε γνωστή ως το βασίλειο του Τσοσούν, κάτι που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «Η χώρα της πρωινής γαλήνης».

Όλοι μας σε ένα σημείο μπορεί να νιώσουμε ότι η ζωή τρέχει ασταμάτητα. Είναι σαν να είμαστε πάντα σε κίνηση, να προσπαθούμε να συντονίσουμε τα πάντα, να πιέζουμε τον εαυτό μας για να καλύψουμε κάθε δυνατή απαίτηση της καθημερινότητάς μας.

Δεν πειράζει να μην είστε τέλειοι. Σας έχει περάσει αυτή η σκέψη από το μυαλό;