Παρατηρώ πως η πλειοψηφία αυτών που παρακολουθούν σεμινάρια ψυχολογίας, διαβάζουν εκλαϊκευμένα βιβλία για την ψυχοθεραπεία, και διάκεινται ευνοϊκά προς τα σύγχρονα ρεύματα της ψυχοπνευματικής αναζήτησης, υποσυνείδητα ψάχνουν να ακούσουν:

Το ηθικό ερώτημα, αν πρέπει κανείς να υπακούει τις εντολές, όταν αυτές αντίκεινται στην ανθρώπινη συνείδηση και στις θεμελιώδεις, «άγραφες» αρχές του ηθικού κώδικα, πέρα από τη δραματοποίησή που γνώρισε στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, όπου η πρωταγωνίστρια εκπροσωπεί τον άνθρωπο που δεν υποτάσσεται και θεωρεί χρέος του την εξέγερση απέναντι στο άδικο και τη βίαιη εξουσία, υφίσταται φιλοσοφική ανάλυση σε όλες τις ιστορικές εποχές.

Το παιδί που γεννιέται θα έρθει σε έναν κόσμο ήδη διαμορφωμένο και έτοιμο να του ενσταλάξει την γνώση του. Αυτός θα το «σιδερώσει» και θα το «τσακίσει» ανάλογα με τα κοινωνικά πρότυπα. Τα πρώτα ερεθίσματα θα τα δεχτεί μέσω της οικογένειας και του ευρύτερου περιβάλλοντος που θα μεγαλώσει.

Συχνά διδασκόμαστε από μικροί ένα ισχυρό σύνολο κανόνων, ίσως από τους γονείς μας ή από την κουλτούρα μας, πως τάχα έχουμε την υποχρέωση να ζήσουμε με έναν ορισμένο τρόπο.