Όταν έρχεται η ώρα για το πικρό ποτήρι του χωρισμού, πολλοί λιποψυχούν. Πότε όμως μια σχέση γίνεται τοξική και πότε το αίσθημα του τέλους είναι στην πραγματικότητα αντίσταση για εμβάθυνση στη σχέση και για περεταίρω δουλειά με τον εαυτό μας;

Συνηθίζουμε να λέμε ότι στις σχέσεις πάντα φταίνε και οι δύο. Το ποσοστό όμως δεν είναι πάντα 50-50. Αν νιώθουμε ότι εμείς έχουμε μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, χρειαζόμαστε δουλειά με τον εαυτό μας.

Ποιά τα κοινά θύτη και θύματος? Τι έχουν κοινό ο θύτης με το θύμα? Είναι και οι δύο υπεύθυνοι για την κατάσταση? Τι προσπαθούν και οι δύο να ελέγξουν?
Τον εαυτό τους.
Τι δεν έχουν και οι δύο? Προσωπική δύναμη, που σημαίνει έλεγχο πάνω στον εαυτό τους.

Όλοι έχουμε ζήσει την εμπειρία του χωρισμού. Κι αν το αναλύσει κανείς περισσότερο, όλοι ζήσαμε τη στιγμή που καλούμαστε να χωρίσουμε με κάποιον-α ή να μας χωρίσει κάποιος-α. Και μπορεί να πείσουμε τους εαυτούς μας πως ήταν κάτι αμοιβαίο, ήταν όμως;

Με τα ποσοστά των διαζυγίων να είναι σε τόσο υψηλά επίπεδα είναι δεδομένο ότι η κατάκτηση μίας δυνατής και ολοκληρωμένης σχέσης προϋποθέτει την επιλογή του σωστού συντρόφου, για τους σωστούς λόγους και στο σωστό χρόνο. Απαιτεί επομένως υπευθυνότητα, ωριμότητα, ειλικρίνεια και βεβαίως συνειδητοποίηση των βασικών προτεραιοτήτων σας.

Πολυγραφότατο το θέμα για την κακιά πεθερά. Στην Ελλάδα έχουν γυριστεί τόσες πολλές ελληνικές ταινίες όπου η καημένη η νύφη ταλαιπωρείται από τη μητέρα του άντρα της, που από μόνο του αυτό το γεγονός αναδεικνύει γενιές και γενιές γαλουχημένες με αυτό το στερεότυπο.

Η επιλογή συντρόφου είναι σίγουρα μια απαιτητική διαδικασία, και πρέπει να είναι γιατί εφόσον μιλάμε για επιλογή, αυτή προϋποθέτει κόπο, προσπάθεια, αξιοποίηση της εμπειρίας και επιθυμία. Όπως κάθε επένδυση, έτσι και η συντροφικότητα ενέχει ρίσκο αλλά και προσωπική ευθύνη.

Μορφές προσκόλλησης και σεξ

Η ασφαλής σύνδεση διευκολύνει τη «χαλαρή και ευχάριστη» σεξουαλική εμπειρία. Ο ασφαλής εραστής μπορεί να πει ανοιχτά και να ζητήσει αυτό που θέλει, έχει περισσότερη κατανόηση, ανταποκρίνεται στις ανάγκες του άλλου, εξερευνά και αποζητά τη σωματική και συναισθηματική οικειότητα.

Συνεχίζουμε σήμερα την αναφορά στις σκέψεις του μεγάλου δάσκαλου και φιλόσοφου Ευάγγελου Παπανούτσου, μιας ιστορικής μορφής των ελληνικών γραμμάτων και Παιδείας. Στο προηγούμενο σημείωμα είδαμε και αναλύσαμε τους τρεις νόμους του έρωτα όπως τους περιέγραψε ο διανοητής.

Όταν μιλάμε για «νταήδες» και «τραμπούκους» το μυαλό μας πηγαίνει σε σχολικό ή εργασιακό περιβάλλον, όμως μπορεί να υπάρχει εκφοβισμός και ψυχολογική βία και μέσα στις προσωπικές μας σχέσεις.

Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας συμπεριφοράς είναι να νιώθουμε δυστυχισμένοι, πληγωμένοι, παραμελημένοι, ανικανοποίητοι. Έτσι, δημιουργούμε και συντηρούμε μια τοξική σχέση.

Υπογονιμότητα.. Μία πολύ συχνή κατάσταση, πολύ πιο συχνή από ότι πολλά ζευγάρια θέλουν να παραδεχτούν, με την οποία μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπο ένα ζευγάρι.

Το 10-15% των ζευγαριών σε όλον τον κόσμο αντιμετωπίζει προβλήματα υπογονιμότητας (Deka & Sharma, 2010), με ένα επιπλέον 20% να αντιμετωπίζει αναίτια υπογονιμότητα (Anderson et al, 2010).