Ας αποδώσουμε φόρο τιμής και σε εκείνες τις γυναίκες ψυχολόγους που έβαλαν το λιθαράκι τους, η καθεμία με τον τρόπο της και εκπληρώνοντας τη δική της αποστολή, ώστε η επιστήμη της ψυχολογίας να ανθίζει και να φωτίζεται περισσότερο. Σας ευχαριστούμε υπέροχες γυναίκες!

«Αγάπησε τον εαυτό σου», «Πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου», «Πρέπει να φροντίσεις τον εαυτό σου», συμβουλές και παραινέσεις που ακούγονται ωραίες στα αυτιά μας, αλλά στην ουσία δεν έχουμε ιδέα τι σημαίνουν, ούτε και τι να τις κάνουμε. Κι αναρωτιέσαι... μα καλά τι μου λένε;

Η ζωή με πάει ή την πάω; Είναι κάτι που συχνά αναρωτιέμαι όταν δεν αντλώ ικανοποίηση από το πώς βαίνουν τα πράγματα στη ζωή μου. Παίρνω λοιπόν την απόφαση να κάνω μία καινούργια αρχή.
Ή από την άλλη, εγώ μια χαρά ήμουν με την ζωή μου, αλλά κάτι συνέβη που με ταρακούνησε και χρειάζομαι να προσαρμοστώ σε καινούργια δεδομένα.

Ο θυμός στη σημερινή κοινωνία συνήθως θεωρείται ένα αρνητικό ανεπιθύμητο συναίσθημα με δυσάρεστη επίγευση που πρέπει να αποφεύγουμε στις σχέσεις μας. Πολλοί άνθρωποι για να καταστείλλουν το θυμό τους φτάνουν στο σημείο να τον απορρίπτουν, να τον καταπιέζουν και να τον απωθούν στο ασυνείδητο χρησιμοποιώντας διάφορους ψυχολογικούς μηχανισμούς άμυνας.

Ώρες ώρες μιλάς σα να μη σε αγαπάς και μειώνεις την αξία του ίδιου σου του εαυτού σαν να είσαι κάποιος ξένος που ιδέα δεν έχει για εσένα. Δεν εκτιμάς τον εαυτό σου όπως του πρέπει. Έπειτα ισχυρίζεσαι ότι σέβεσαι και αναγνωρίζεις την αξία των άλλων.

Πώς μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο όταν δεν είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις τη δική σου μοναδική αξία και να μεταχειριστείς τον εαυτό σου με σεβασμό, αξιοπρέπεια, αγάπη και αλήθεια;

Σε έναν όμορφο κόσμο, ιδανικό, αγγελικά πλασμένο πιθανότατα σε σκηνικό ταινιών, τα ζευγάρια είναι ερωτευμένα, κάνουν σεξ, μαλώνουν σπάνια και δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα προς επίλυση. Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει πάντα στην πραγματική ζωή.

Αμερικανή ψυχοθεραπεύτρια ιδιαίτερα γνωστή για την προσέγγισή της στην οικογενειακή θεραπεία και για την προσφορά της στον τομέα της οικογενειακής ανασυγκρότησης. Συχνά, περιγράφεται ως η μητέρα της οικογενειακής θεραπείας.

Θέλω να κάνω το καλύτερο για το παιδί μου. Θέλω να είναι ευτυχισμένο, δυνατό, ανεξάρτητο, ισορροπημένο. Θέλω να έχει αυτοπεποίθηση, να θέτει στόχους και να τους κατακτά, να είναι κοινωνικά καλλιεργημένο, να αγαπά τον εαυτό του, να δρα με ελευθερία και σεβασμό προς το ίδιο και τους συνανθρώπους του. Θέλω, θέλω, θέλω…

Για την Satir δύο ήταν οι ερωτήσεις που της καθιστούσαν δυνατό να αντιληφθεί την οικογενειακή κατάσταση των ανθρώπων που την επισκέπτονταν για θεραπεία.
Αισθάνεσαι καλά μέσα στην οικογένεια σου αυτή τη στιγμή;
Χαίρεσαι, ενθουσιάζεσαι που είσαι μέλος της οικογένειας σου;