Η σεξουαλική κακοποίηση είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο, το οποίο πλήττει τόσο ενήλικες όσο και παιδιά, τόσο γυναίκες όσο και άνδρες. Παρόλα αυτά, οι περισσότερες θυματολογικές μελέτες με θέμα τις επιδράσεις της τραυματικής εμπειρίας της σεξουαλικής κακοποίησης επικεντρώνονται ως επί το πλείστον στις γυναίκες και παιδιά θύματα.

Η τηλεθέαση εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την ιδιαιτερότητα ενός χαρακτήρα. Οι ιδιαίτεροι χαρακτήρες με τις περίπλοκες και φανταστικές ιστορίες κρύβουν πολλές φορές κάποιες ψυχολογικές ασθένειες ήπιας ή όχι μορφής. Το κοινό που χρειάζεται περισσότερο να προσελκυσθούν με τέτοιου είδους χαρακτήρες είναι τα παιδιά.

«Μαμά, δεν θέλω να πεθάνω», φώναξε ο εξάχρονος γιος της Χίμπα, βλέποντας αίμα να κυλάει πάνω στα πόδια του. Για το αγόρι, όπως και για τη μεγάλη πλειονότητα των παιδιών της Βηρυτού, η φονική και καταστροφική έκρηξη στο λιμάνι είχε σημαντικές ψυχολογικές συνέπειες.

Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία είναι μια επιλογή που παίρνουν οι άνθρωποι, όταν βρίσκονται με μία συγκεκριμένη πορεία της ζωής τους, ανάλογα το σημείο της ετοιμότητάς τους. Μοιάζει σαν ένα εσωτερικό προσωπικό ταξίδι αυτογνωσίας και προσωπικής ανάπτυξης.

Όλοι βιώνουμε πολλές θλιβερές στιγμές στη ζωή μας κατά καιρούς. Οι στιγμές αυτές θα μπορούσαν να σχετίζονται με την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου ή το τέλος μιας φιλίας ή έναν χωρισμό.

Όταν τιμούμε τα συναισθήματα του εσωτερικού μας παιδιού, απελευθερώνουμε τις συναισθηματικές πληγές που εξακολουθούμε να κουβαλάμε υποσυνείδητα - Πατρίσια Χόουπ 

Όταν μιλάμε για κατάθλιψη, δεν εννοούμε απλά κάποια αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να βιώνουμε για ένα μικρό χρονικό διάστημα ύστερα από διάφορα δυσάρεστα γεγονότα που μπορεί να συνέβησαν. Στην πραγματικότητα η κατάθλιψη αποτελεί μια πολύ σοβαρή διαταραχή της διάθεσης, η οποία απαιτεί σωστή διάγνωση και κατά συνέπεια σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση.

Η υπεράναλυση φέρνει δυστυχία. Παγιδευμένος στο κεφάλι σου, μπορεί να βασανίζεις τον εαυτό σου για ώρες και μερικές φορές για μέρες.

Είναι εύκολο να γίνεις γονιός, αλλά είναι δύσκολο να είσαι γονιός. Σ’ αυτή τη φράση ο Βίλχελμ Μπους εσωκλείει σύντομα και περιεκτικά τη δυσκολία – κι ο,τι αυτή προϋποθέτει ή συνεπάγεται- του να είναι κανείς όχι τέλειος, αλλά ένας αρκούντως καλός γονιός. Εξάλλου τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και τέλεια παιδιά, κι αυτό είναι κάτι, που χρειάζεται να κρατάμε καλά στο νου μας.

Οι κρίσεις πανικού έχουν τα χαρακτηριστικά ενός ξαφνικού, επικίνδυνου φυσικού φαινομένου. Το άτομο που βιώνει μια τέτοια κρίση κατακλύζεται από ένα έντονο και ξαφνικό αίσθημα φόβου που κλιμακώνεται στα όρια του τρόμου.

Συνήθως συνοδεύεται από δυσάρεστα σωματικά συμπτώματα, δυσκολία εκλογίκευσης του συμβάντος καθώς και απο μια αίσθηση επικείμενης καταστροφής.

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018. Πύρινη λαίλαπα απειλεί κατοικημένες περιοχές στις περιοχές Πεντέλη, Καλλιτεχνούπολη, Ν. Βουτζά, Ραφήνα, Μάτι, Κινέτα. Κόσμος πανικόβλητος τρέχει να σωθεί. Πυροσβέστες, αστυνομία και εθελοντές κάνουν τα αδύνατα δυνατά για τη διαχείριση της κρίσης. Τρόμος. Και μετά η καταστροφή.
Η περιγραφή σταματάει εδώ.

Η Μεταιχμιακή Διαταραχή της Προσωπικότητας χαρακτηρίζεται από ασταθείς διαπροσωπικές σχέσεις, μια μη καλά διαμορφωμένη εικόνα του εαυτού και ελλειπή έλεγχο των παρορμήσεων.

Ίσως δεν μπορείτε να καταλάβετε τι ακριβώς φταίει, αλλά ξέρετε ότι κάτι δεν πάει καλά.

Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι, όταν σκέπτονται τη ζωή τους, μπορούν εύκολα να ξεχωρίσουν κάποιες αναμνήσεις, που θα εύχονταν να μπορούσαν να σβήσουν με μια μαγική γόμα. Μπορεί να έχουν περάσει χρόνια από κάποιο γεγονός, αλλά κάποιες φορές λέμε... «Ποτέ δε θα το ξεπεράσω πραγματικά αυτό!».

Ο φόβος παραλύει, ο φόβος μουδιάζει, ο φόβος μας κάνει να αμφισβητούμε τον εαυτό μας και τις ικανότητές μας.

Στην Ιαπωνία μια γνωστή τεχνική επισκευής σπασμένων αντικειμένων είναι το κιντσούγκι, μέσω του οποίου τα πορσελάνινα αντικείμενα επιδιορθώνονται με χρυσό, πλατίνα  και ασήμι.

Ο όρος «νοσταλγία» επινοήθηκε για πρώτη φορά το 1678 από ένα φοιτητή ιατρικής, τον Johannes Hofer, στην προσπάθειά του να περιγράψει το αίσθημα Ελβετών στρατιωτών σε αποστολές μακριά από την πατρίδα τους.

Συγγραφέας:Καλλιόπη Εμμανουηλίδου

Η μία είναι να αγνοήσουμε το τραύμα, που όμως θα συνεχίσει να μας πονάει, κρυφά, μυστικά και διαρκώς.
Η άλλη επιλογή είναι να αναγνωρίσουμε ότι τραυματιστήκαμε και να αφήσουμε την εμπειρία αυτή να μας αλλάξει, να μας μετασχηματίσει, να μας εξελίξει.

Ως άνθρωποι, βρισκόμαστε από τη φύση μας σε μια οριακή κατάσταση. Από τη μία, τείνουμε προς το άπειρο, επιθυμώντας να κατανοήσουμε ό,τι μας υπερβαίνει, αλλά και να πράξουμε ό,τι είναι πέρα από τις δυνάμεις μας.

Ο ανθρώπινος πόνος είναι αναπόφευκτα δεμένος με την διαδικασία του ζην. Η λέξη άλλωστε που έχουμε στην ελληνική μας γλώσσα γενέθλια (γενέθλια = η γένεση, η εκκίνηση του άθλου) υποδηλώνει ότι ο πόνος, η δυσκολία είναι άμεσα συνυφασμένα με τη φύση του ανθρώπου.