Επιστήμονες από τη Βρετανία, την Ελλάδα και την Ιταλία, με επικεφαλής έναν Έλληνα νευρολόγο της διασποράς, ανακάλυψαν τις πιο πρώιμες μέχρι σήμερα ενδείξεις της νόσου Πάρκινσον στον εγκέφαλο, πολλά χρόνια (15 έως 20) προτού εκδηλωθούν τα πρώτα συμπτώματα στους ασθενείς. Το επίτευγμα μπορεί να οδηγήσει σε νέες μεθόδους έγκαιρης διάγνωσης της νευροεκφυλιστικής νόσου, ώστε να εντοπίζονται πολύ νωρίς όσοι κινδυνεύουν περισσότερο.

Την τελευταία δεκαετία οι ψυχολογικοί όροι και οι ψυχολογικές θεωρίες έχουν γίνει πολύ δημοφιλείς και χρησιμοποιούνται καθημερινά από το ευρύ κοινό. Οι πολιτικοί ειδήμονες, για παράδειγμα, συχνά κάνουν λόγο για την «προκατάληψη επιβεβαίωσης» (confirmation bias), δηλαδή για την τάση των ανθρώπων να επικεντρώνονται επιλεκτικά στα στοιχεία εκείνα που επιβεβαιώνουν τις προϋπάρχουσες αντιλήψεις τους.

Σήμερα η κατάθλιψη είναι μία ασθένεια της μόδας, μάλιστα εμφανίζεται σχεδόν ως η πληγή του αιώνα. Η «ανάδειξή» της προκύπτει από έναν συνδυασμό συγκυριών: αφενός βρισκόμαστε σε έναν πολιτισμό που καθορίζεται κυρίως από τον Λόγο της επιστήμης, η οποία με την ευρηματικότητα που την χαρακτηρίζει παράγει και το λεγόμενο «χάπι της ευτυχίας» και αφετέρου, με την φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση η ζωή έχει μετατραπεί σε μία αδιάκοπη κούρσα ιλιγγιώδους ταχύτητας.

Όλοι μας βιώνουμε πολλά και διαφορετικά συναισθήματα καθημερινά, πολλές φορές ταυτόχρονα! Σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν τα συναισθήματα που νιώθουμε είναι μεταξύ τους αντίθετα, αισθανόμαστε ότι βιώνουμε μια εσωτερική σύγκρουση και δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε την κατάστασή στην οποία βρισκόμαστε.

Νέα έρευνα δείχνει ότι η σεροτονίνη θα μπορούσε να εμπλέκεται σε μια κατάσταση όπου οι ασθενείς αισθάνονται σωματικές δυσφορίες για τις οποίες δε φαίνεται να υπάρχει φυσιολογική εξήγηση.

“H ευτυχία δεν είναι η απουσία της στενοχώριας”. 

Aπό τους αρχαίους Έλληνες και τους Βουδιστές μέχρι τους φιλοσόφους και τους πολιτικούς, οι στοχαστές έχουν αναζητήσει το νόημα της ευτυχίας. Τα τελευταία χρόνια, οι ψυχολόγοι έχουν σημαντικά συνεισφέρει σ’ αυτήν τη συζήτηση, με εμπειρικά δεδομένα και μετρήσεις, συμπεριφορικές ερμηνείες και ορισμούς.

Υπάρχουν κάποιες ψυχολογικές διαταραχές που οι άνθρωποι αδυνατούν να καταλάβουν την προέλευση τους με αποτέλεσμα να επισκέπτονται γιατρούς που δε σχετίζονται άμεσα με τη θεραπεία τους. Μία από αυτές τις διαταραχές αποτελεί η περίπτωση της τριχοτιλλομανίας όπου ο άνθρωπος πολυ συχνά θα επισκεφτεί δερματολόγο κι όχι ψυχολόγο ή ψυχίατρο μιας και πάσχει από μια καταναγκαστική αφαίρεση των τριχών του σώματος (συνήθως τριχωτό της κεφαλής αλλά και από άλλα σημεία όπως φρύδια, βλεφαρίδες, χέρια, εφήβαιο) όπου γίνεται με σκοπό να κατευνάσει το άγχος του. 

Ο όρος τριχοτιλλομανία περιγράφηκε αρχικά από τον Hallopeau και αφορά στην ύπαρξη μιας ακατανίκητης παρόρμησης για τράβηγμα τριχών από διάφορα σημεία του σώματος.

Ένας από τους κυριότερους λόγους που ένα άτομο μπαίνει σε δίαιτα, είναι για να αισθανθεί καλύτερα για τον εαυτό του να εκτιμηθεί  και να νιώσει λίγο περισσότερο εμπιστοσύνη, να γίνει λίγο περισσότερο αποδεκτό από αυτό που έχει ήδη βιώσει. Χάνοντας βάρος συνήθως φέρνει περισσότερο αυτό-εκτίμηση και αυτό-πεποίθηση. Αυτή η ενίσχυση είναι πολύ δυναμική αλλά εσωτερικά τίποτα δεν έχει αλλάξει και πιθανώς το άτομο το γνωρίζει.

Η φίλη μου η Χάνα μού είπε ότι ένας άνθρωπος έχει ανάγκη από δέκα αγκαλιές την ημέρα. Της το είπε η ψυχαναλύτριά της. Για πολλούς από εμάς, η αγκαλιά δεν είναι τώρα ασφαλής.

Ο ύπνος είναι η αναζωογόνηση του οργανισμού. Αποτελεί μία από τις βασικότερες διαδικασίες του κιρκάδιου ρυθμού του ανθρώπου και είναι απαραίτητος για την διατήρηση ικανοποιητικών επιπέδων της καθημερινής λειτουργικότητας και της ψυχοσωματικής υγείας.

Το ανθρώπινο έντερο περιέχει μεγάλο αριθμό μικροοργανισμών. Έχουν απομονωθεί περισσότερα από 1x1014 μικροβιακά κύτταρα, τα οποία αποτελούν το λεγόμενο μικροβίωμα του εντέρου και εμπλέκονται σε ποικίλες λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού.

Ερευνητικά δεδομένα αποδεικνύουν την σχέση μεταξύ ψυχολογικού τραύματος και βλάβης που αφορά την λειτουργία του εγκεφάλου και συνεπώς και την ψυχική υγεία και ακεραιότητα του ατόμου.