Παρά τις διαφορές μεταξύ διάφορων τεχνικών, μεθόδων και θεωριών, όλες οι μορφές ψυχοθεραπείας έχουν μερικά κοινά στοιχεία:

Η δημιουργικότητα δεν παραπέμπει αποκλειστικά στη δημιουργία ενός έργου τέχνης. Ο Άγγλος παιδίατρος και ψυχαναλυτής Donald Winnicott διαχώριζε το «να ζει δημιουργικά» κάποιος από το να είναι «καλλιτεχνικά δημιουργικός». Όπως λέει ο ίδιος «Πρόκειται πρωτίστως για έναν δημιουργικό τρόπο, που δίνει στο άτομο την αίσθηση ότι η ζωή αξίζει τον κόπο να την ζεις».

Εάν αναλογιστούμε πόσα χρόνια ζωής είμαστε ενήλικοι και τα συγκρίνουμε με την κατά πολύ μικρότερη περίοδο που είμαστε παιδιά, θα νιώσουμε έκπληξη διαπιστώνοντας πόσες λίγες έρευνες υπάρχουν για αυτή την περίοδο της ώριμης ηλικίας.

Τα τελευταία χρόνια, οι νεότερες γενιές, απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από το ταμπού και το στίγμα της ψυχικής ασθένειας, προσεγγίζοντας με μία πιο μοντέρνα και ευαίσθητη ματιά το ζήτημα τόσο των προβλημάτων που άπτονται της ψυχικής σφαίρας, όσο και της ψυχοθεραπείας.

Στην πράξη όμως ανακύπτει εύκολα το ερώτημα: τι έχουν στο μυαλό τους οι προσερχόμενοι σε έναν ψυχοθεραπευτή;

Σε προηγούμενο άρθρο με τίτλο: Το ψυχαναλυτικό πλαίσιο, συζητήθηκε η σημαντικότητα του πλαισίου, ο ορισμός του στην ψυχαναλυτική διαδικασία, πώς συμβαίνει και ποιους περιέχει.

Μέχρι να κάνετε το ασυνείδητο συνειδητό, αυτό θα κατευθύνει τη ζωή σας κι εσείς θα το αποκαλείτε μοίρα - Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ- Ψυχίατρος