Συνήθως απογοητευόμαστε από τις προσδοκίες μας. Μερικές φορές, ενώ αναμένουμε πράξεις και λόγια ανθρώπων, τελικά απογοητευόμαστε. Αγαπάμε ανθρώπους ανεξαρτήτως των ελαττωμάτων τους. Επιλέγουμε να επικεντρωθούμε στα θετικά της σχέσης και στο πως αισθανόμαστε μέσα σε αυτή και αποφεύγουμε την πραγματικότητα. Δημιουργούμε στο μυαλό μας ένα προφίλ ανθρώπου, ενώ όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, αντιλαμβανόμαστε πως αυτός ο άνθρωπος δεν υπήρξε ποτέ όπως τον φανταζόμασταν. 

Δυστυχώς, η διαδρομή μας δεν είναι φτιαγμένη μόνο για τις χαρές… Στην καθημερινότητά μας ερχόμαστε συχνά αντιμέτωποι με δύσκολες καταστάσεις. Επιπλέον, πιο επίπονα γεγονότα όπως, ο θάνατος, η ασθένεια, η απόλυση ή το διαζύγιο είναι μέρος της ζωής μας. Πώς μπορούμε να τα διαχειριστούμε;

Όλοι μας ερχόμαστε σε καθημερινή επαφή με διάφορες συνθήκες που λίγο έως πολύ έχουν στρεσογόνο χαρακτήρα. Ωστόσο, όταν ένα έντονο και απρόσμενο γεγονός λάβει χώρα  π.χ. ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα ή ένα αεροπορικό δυστύχημα, ένα βίαιο έγκλημα, μία τρομοκρατική επίθεση ή μια σοβαρή φυσική καταστροφή, μπορεί να διαταράξει σημαντικά το άτομο σε συναισθηματικό, γνωστικό και συμπεριφορικό επίπεδο.

«Γνώρισα την αγάπη από τον θόρυβο που έκανε φεύγοντας» είχε επισημάνει ο Γάλλος ηθοποιός και σκηνοθέτης Louis Juvet στην προσπάθειά του να εξηγήσει τη συναισθηματική του κατάσταση στον απόηχο ενός χωρισμού.

Ποιες είναι οι συνέπειες που προκαλεί ο πόλεμος στον ψυχικό και συναισθηματικό μας κόσμο; Πώς επιδρά στην ψυχολογία μιας παιδικής ψυχής;

Διαχρονικά είναι σημαντικό να ειπωθεί πως το πένθος είναι μια πολυσύνθετη έννοια, που πλέον απασχολεί αρκετά την επιστήμη και τους διάφορους κλάδους της.

Ο ανθρώπινος πόνος δεν έχει σύνορα, δεν έχει ιδεολογικό υπόστρωμα, δεν καθορίζεται από κοινωνικές επιταγές και σίγουρα δεν προσαρμόζεται στα τηλεοπτικά καλούπια.

Αν η απώλεια του αγαπημένου σας προσώπου είναι πρόσφατη, μπορεί να σας απασχολούν κάποιες από τις παρακάτω σκέψεις ή να βιώνετε κάποια από τα παρακάτω συναισθήματα:

Το πένθος συνιστά αναμφίβολα μια τραυματική εμπειρία για το άτομο που το βιώνει, μολονότι είναι μια εμπειρία ξεχωριστή. Είναι αποχωρισμός, οδυνηρός και συγχρόνως πανανθρώπινος. Την ίδια στιγμή, χαρακτηρίζεται από κάποια πολύ συγκεκριμένα γνωρίσματα, όπως η θλίψη, ο θυμός και οι ενοχές σε συναισθηματικό επίπεδο και ενίοτε αντιδράσεις του σώματος, που παρατηρούνται, ως αποτέλεσμα της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου. 

Το ζήτημα της διαχείρισης του πένθους αποτελεί ένα κοινό πρόβλημα ανάμεσα στους ανθρώπους, καθώς κάθε άνθρωπος θα αντιμετωπίσει στη διάρκεια της ζωής του την απώλεια ενός ή περισσότερων κοντινών του ανθρώπων, από διαφορετικά αίτια και συχνά με απρόσμενο τρόπο.

Στην ψυχολογία, δίνεται όλο και μεγαλύτερη προσοχή στην έννοια του ψυχολογικού τραύματος, καθώς και στην επίδρασή του στους ανθρώπους.

Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς είναι το έντονο συναίσθημα μοναξιάς και πένθους, το οποίο βιώνουν οι γονείς, όταν τα παιδιά τους φεύγουν για πρώτη φορά μακροπρόθεσμα (Feldman, 2017).

Η γέννηση ενός παιδιού αποτελεί αναμφίβολα ένα κομβικό γεγονός στη ζωή ενός ζευγαριού. Ιδιαίτερα ο ερχομός του πρώτου παιδιού, σηματοδοτεί το πέρασμα από μια σχετικά ανεξάρτητη φάση ζωής στην ενηλικίωση και υπευθυνότητα. Το πέρασμα αυτό σίγουρα δεν είναι εύκολο. Η επεξεργασία του νέου ρόλου ως γονέα απαιτεί χρόνο, αφοσίωση και εμπλουτίζεται όλο και περισσότερο καθώς το παιδί μεγαλώνει και αυξάνεται η αλληλεπίδραση μεταξύ τους.

Επίμονη κινητοποίηση σκέψεων, εγκλωβισμός μέσα στο σπίτι, υπερένταση, θυμός, ιεροτελεστίες καθαριότητας, άγχος και αβεβαιότητα για το μέλλον, αδυναμία ελέγχου ή πρόβλεψης όσων πρόκειται να συμβούν, οικονομικές ανησυχίες, εμμονική παρακολούθηση ειδήσεων και αίσθημα ανηδονίας για κάποιους.

Κάθε απώλεια στη ζωή ενός ατόμου προκαλεί μια δύσκολη συναισθηματικά κατάσταση. Μερικές φορές αυτή η απώλεια αφορά μια θέση εργασίας, ένα σπίτι, έναν χωρισμό, ενώ κάποιες άλλες φορές πρόκειται για την απώλεια μέσω του θανάτου.

Όλοι έχουμε ένα αγαπημένο χρώμα που μας αρέσει να φοράμε, ένα αγαπημένο χρώμα αυτοκινήτου, ένα χρώμα που θέλουμε να επικρατεί στον χώρο όπου περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας.

Η ψυχική ανθεκτικότητα σαν έννοια στην αγγλική αναφέρεται ως resilience και προέρχεται από την λατινική λέξη resiliō (re + salire, απαρέμφατο resilire) η οποία σημαίνει «να αναπηδήσει πίσω», «να ανακρούσει».
Η ανθεκτικότητα αναφέρεται στη διαδικασία της αποτελεσματικής προσαρμογής ή στη διαχείριση τραυματικών γεγονότων, ή στην ικανότητα εύκολης και γρήγορης επαναφοράς από μια κατάσταση ή μια ασθένεια.

Όταν βρισκόμαστε απέναντι από τον χωρισμό είτε είναι η διακοπή γάμου ή μιας μεγάλης σχέσης, οι ψυχολογικές και συναισθηματικές διαδικασίες που ακολουθούν είναι ίδιες με της απώλειας-πένθους. Οι αλλαγές που θα φέρει στη ζωή μας είναι μεγάλες και χρειάζεται χρόνος για να μπορέσει το άτομο να βρει ξανά τα πατήματά του και τις σταθερές του.