Η “παθοκρατία” (στα αγγλικά “pathocracy”) είναι ένας όρος σχετικά πρόσφατος, που πρόσφατα ως ψυχολόγος τον συνάντησα και θέλησα να το μοιραστώ με όσους/ες ενδιαφέρονται, μέσω αυτού του πολύ σύντομου ψυχο-κοινωνικού άρθρου. 

Η πρόσφατη πανδημία κορωνοϊού εξακολουθεί να αποτελεί μια συνεχή και απρόβλεπτη απειλή για το παγκόσμιο στερέωμα, επηρεάζοντας, ως φυσικό επακόλουθο, έντονα την ποιότητα της ζωής μας.

Ο εσωτερικός κόσμος ενός παιδιού σε μεγάλο βαθμό δεν διαφέρει από αυτόν των ενηλίκων. Κατοικείται και αυτός, μεταξύ άλλων και από βίαια συναισθήματα όπως εκδίκηση, φθόνο, ζήλια, χαιρεκακία κ.α.

Πέμπτη στις Επτά, είναι ο τίτλος μιας σειράς εκπομπών του PSYCHOLOGY.GR, στις οποίες Επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας απαντούν σε δικά σας ερωτήματα, κάθε εβδομάδα, σε επιλεγμένες θεματικές ενότητες.

Στο παραμύθι του Πίτερ Παν μεταφερόμαστε σε ένα πλάνο έντονης δράσης αλλά και ατέρμονης ανεμελιάς οι οποίες στο φανταστικό κόσμο των παραμυθιών μπορεί να ακούγονται ιδανικές, η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Στην επιστήμη της ψυχολογίας «το σύνδρομο του Πίτερ Παν» σχετίζεται με την άρνηση της ενηλικίωσης, την ψυχική ανωριμότητα και την αποφυγή ευθυνών.

Η εγκυμοσύνη αν και θεωρείται κάτι σύνηθες, αναμφισβήτητα αποτελεί για τους μέλλοντες γονείς μια πρωτόγνωρη και κρίσιμη φάση στη ζωή τους. Απαιτεί νέες προσαρμογές σε πολλούς τομείς της ζωής τους, όπως οι συζυγικοί ρόλοι, οι κοινωνικές τους συναναστροφές, οι εργασιακές σχέσεις και το εγώ τους.

Facebook, Instagram, Viber και πολλοί άλλοι λόγοι για να μας δημιουργήσουν ανησυχία, άγχος, παρανοϊκούς ιδεασμούς, έλεγχο, ανασφάλεια και φυσικά να διαλύσουν τη προσωπική μας ζωή.

Είναι δύσκολο να εκφραστούμε αυθεντικά, να νιώθουμε ανεξάρτητοι και να νιώθουμε σύνδεση και αποδοχή από τους άλλους ταυτόχρονα. Υπάρχει μια αίσθηση, μια αντίληψη για πολλούς από εμάς ότι έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο άκρα, στο να εκφραστούμε αυθόρμητα όπως θέλουμε εμείς και να απογοητεύσουμε τους άλλους και να μας κρίνουν και να είμαστε μόνοι ή να λέμε και να κάνουμε ότι θέλουν οι άλλοι και να έχουμε επιβράβευση, αποδοχή και παρέα.

Ο Νάρκισσος προέρχεται από την ελληνική μυθολογία. Σύμφωνα με τον μύθο ο Νάρκισσος ερωτεύτηκε τον εαυτό του, όταν είδε την εικόνα του στο καθρέφτισμα των νερών μίας πηγής. 

Η γοητεία που άσκησε πάνω του η αντανάκλαση του ειδώλου του ήταν τόσο μεγάλη, που του δημιούργησε ανικανοποίητο πάθος για τον ίδιο του τον εαυτό και τελικά τον οδήγησε στο θάνατο.

Δυστυχώς, υπάρχουν και οι μητέρες εκείνες που πληγώνουν τα παιδιά τους με τον ναρκισσισμό και τις υπερβολικές τους απαιτήσεις. Μητέρες που κατακρίνουν πάντοτε τα παιδιά τους, που τα συγκρίνουν διαρκώς με τα άλλα παιδιά και που τους ασκούν πάντοτε αυστηρή κριτική. Και όμως, υπάρχουν πάρα πολλές.

Πολυγραφότατο το θέμα για την κακιά πεθερά. Στην Ελλάδα έχουν γυριστεί τόσες πολλές ελληνικές ταινίες όπου η καημένη η νύφη ταλαιπωρείται από τη μητέρα του άντρα της, που από μόνο του αυτό το γεγονός αναδεικνύει γενιές και γενιές γαλουχημένες με αυτό το στερεότυπο.

Η ομάδα του εξειδικευμένου βιβλιοπωλείου ψυχολογίας του Psychology.gr σας προτείνει 6 βιβλία Ψυχολογίας που ξεχώρισαν τον μήνα Οκτώβριο, είτε γιατί σταθερά βρίσκονται μεταξύ των πρώτων σε πωλήσεις, είτε γιατί βρίσκονται μεταξύ των πρώτων σε αναζητήσεις.

Ο Ρολάν Μπαρτ είναι κυρίως αυτός που εισήγαγε την σκέψη ότι οι εικόνες και οι φωτογραφίες κρύβουν μία δική τους σημειολογία. Αυτό δεν είναι παράξενο, αφού το κάθε τι  στην συμπεριφορά μας είναι επενδυμένο με πλήθος σημείων που είναι αναγνώσιμα κυρίως από το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου και σπάνια είναι απόλυτα συνειδητά.

Τι έιναι αυτό που το λένε αγάπη…  Οι άνθρωποι όσοι διαφορετικοί και να είμαστε έχουμε περίπου κοινές ανάγκες. Μια από τις ισχυρότερες υπαρξιακές ανάγκες μέσα μας, είναι η ανάγκη για αγάπη, η ανάγκη να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε άνευ όρων, η ανάγκη για συνένωση, όσο και αν αυτό πολλές φορές το κρύβουμε ακόμα και από τον ίδιο μας τον εαυτό.

«Η πιο ακλόνητητη πίστη σου, η πιο επιβλαβής πεποίθησή σου, είναι πως υπάρχει ένας κόσμος έξω από εσένα τον ίδιο, ότι υπάρχει κάποιος ή κάτι από το οποίο μπορείς να εξαρτάσαι, κάποιος ή κάτι που μπορεί να σου δώσει ή να σου πάρει, να σε ευνοήσει ή να σε καταδικάσει», είπε ο Dreamer.

Η απιστία στις μέρες μας συνιστά ένα φαινόμενο, το οποίο προκύπτει αρκετά συχνά μέσα στις σχέσεις, δημιουργώντας μια σειρά προβλημάτων ανάμεσα στους συντρόφους.

Θυμός, φωνές, υστερίες, επιθετικότητα. Ένα τοξικό κλίμα που σιγά-σιγά υιοθετείται ως τρόπος σκέψης και ζωής στο σπίτι, στο συγγενικό περιβάλλον ή στη δουλειά. Μία ακόμη πανδημία που ανθεί παράλληλα με την πανδημία του κορωνοϊού.

Η συνάντηση της ψυχανάλυσης με τον κινηματογράφο ήταν αναπόφευκτα μοιραία να συμβεί σε έναν σε έναν χώρο συγκροτημένης γλώσσας εικόνων, συμβόλων και αναπαραστάσεων. Σε έναν χώρο πρωτόγονης επιθυμίας και ονειρικής φαντασίωσης. «Είναι προφανής η λειτουργία της εργασίας του ονείρου στον κινηματογράφο, ,όπως το κατανοεί η ψυχαναλυτική πράξη.

Η ιστορία της ζωής σου παράγει ένα αποτέλεσμα στις ζωές των άλλων ανθρώπων. Κάθε μέρα ξυπνάς και έχεις την ευκαιρία να δημιουργήσεις, να αλλάξεις, να ζήσεις και να πειραματιστείς.