Ακούγεται οικεία κάποια από τις παρακάτω φράσεις; «Πρέπει να τρελαίνεσαι. Δεν έγινε αυτό». «Δεν ξέρεις για τι πράγμα μιλάς». «Φαντάζεσαι πράγματα». «Δεν χρειάζεται να είσαι τόσο ευαίσθητος. Απλά αστειευόμουν.»

Ποιος από μας δεν έχει να θυμηθεί κατά την διάρκεια του εργασιακού του βίου συμπεριφορές δυσάρεστες που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει το επικριτικό ή απαξιωτικό βλέμμα κάποιου προϊσταμένου ή κάποιου συναδέλφου, την απροθυμία κάποιου άλλου, κακόβουλα σχόλια, την «εσκεμμένη» παράληψη ενημέρωσης και τις κλίκες;

Στην Ελλάδα της κρίσης η φράση 'δουλίτσα να υπάρχει'( συχνά μπαίνει μπροστά το 'έλα μωρέ') έχει γίνει καραμέλα, μια καραμέλα που δεν καταλαβαίνω γιατί δεν την φτύνουμε αφού καθόλου δε γλυκαίνει!

«Στην ισχυρότερη ενόρμηση μας, στον τύραννο μέσα μας, υποτάσσεται όχι μόνο το λογικό μας αλλά και η συνείδησή μας» (F.Nietzsche)
Το φαινόμενο του bullying στο περιβάλλον της εργασίας (Εργασιακή Ψυχολογική Κακομεταχείριση) περιλαμβάνει έκθεση σε συστηματικές προσβολές ή προσβλητικές παρατηρήσεις, επίμονη κριτική, ψυχολογική ή/και φυσική επίθεση. Ως "bullying" αναφέρεται κυρίως σε Αγγλόφωνες έρευνες, ως "mobbing" σε Σκανδιναβικές και Γερμανικές.

Τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά γίνονται γνωστά περιστατικά εργασιακού εκφοβισμού. Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι σε καθημερινή βάση δέχονται εκφοβιστικές συμπεριφορές στο χώρο εργασίας τους.

Ηθική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο (mobbing) φαίνεται ότι έχει βιώσει η πλειονότητα εργαζομένων σε δημόσιο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης αλλά και στο ΑΠΘ, σύμφωνα με τα αποτελέσματα δύο μελετών που θα παρουσιαστούν με αναρτημένες ανακοινώσεις στο 13ο Επιστημονικό Συνέδριο Τμήματος Ιατρικής ΑΠΘ, το οποίο διεξάγεται 6-9 Μαρτίου, στο Κέντρο Διάδοσης Ερευνητικών Αποτελεσμάτων ΑΠΘ.

Ο όρος «ηθική παρενόχληση» αναφέρεται σε διάφορες μορφές και μεθόδους συστηματικής και ύπουλης ψυχολογικής βίας μεταξύ ενηλίκων, με στόχο την ταπείνωση, απομόνωση και απομάκρυνση ενός ατόμου από την εργασία του, ή οποιονδήποτε άλλο χώρο και περίσταση.

Το bullying, σαν όρος, εμφανίστηκε στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια, η σχολική βία όμως δεν εμφανίστηκε ξαφνικά στον πλανήτη. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται να υπάρχει αύξηση στην ενημέρωση και στην ευαισθητοποίηση. Αν κοιτάξουμε πίσω μας όμως, οι περισσότεροι εξ ημών θα θυμηθούμε κάποιο παιδί στο σχολείο, το οποίο κορόιδευαν. Ίσως το κοροϊδέψαμε κι εμείς.

Αν οι πράξεις σου εμπνέουν τους άλλους να ονειρεύονται, να μαθαίνουν, να πράττουν περισσότερα και να προοδεύουν, τότε είσαι ηγέτης - John Quincy Adams

Με γνώμονα την εξέλιξη και την ανάπτυξη, οι σύγχρονες επιχειρήσεις αλλάζουν τρόπο πλεύσης όσον αφορά τη διοίκησή τους. Εστιάζουν στον άνθρωπο και επενδύουν στην εργασιακή του δέσμευση και ικανοποίηση.

Aν και ο εκφοβισμός είναι ευρύτερα γνωστός στο σχολικό περιβάλλον, δεν φαίνεται να περιορίζεται μόνο σε αυτό. Πολλοί ερευνητές έχουν προσπαθήσει να ορίσουν τον εκφοβισμό στο χώρο εργασίας, ένα φαινόμενο που ονομάζεται "mobbing".

Τα τελευταία χρόνια ακούμε συχνά τους όρους bullying και mobbing στα σχολεία και γενικά στο εργασιακό περιβάλλον. Ωστόσο στο συγκεκριμένο άρθρο θα περιοριστώ στην εργασιακή παρενόχληση (mobbing) των εκπαιδευτικών από μαθητές, συναδέλφους αλλά και γονείς. Όλα όσα ακολουθούν στηρίζονται σε καθημερινά παραδείγματα που βίωσα η ίδια ως εκπαιδευτικός στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αλλά και όσα συναντώ και μοιράζομαι με συναδέλφους καθημερινά στα σχολεία.

Το 1970 ο γιατρός Peter-Paul Heinemann στη μελέτη των αλληλεπιδράσεων μεταξύ ανηλίκων, δανείστηκε τον όρο "mobbin", για να σκιαγραφήσει την επιθετική συμπεριφορά μιας ομάδας απέναντι σε ένα στοχευμένο παιδί.