Η έννοια των ονείρων έχει απασχολήσει τη φιλοσοφική σκέψη από την εποχή του Πλάτωνα, ο οποίος βασιζόμενος στην ονειρική διεργασία στήριζε τα επιχειρήματα του κατά της αξιοπιστίας της πραγματικότητας. Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Schopenhauer, ο οποίος έχει εκφράσει τον προβληματισμό του για την ίδια την ικανότητα της διάκρισης μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας.

Το να θέτουμε όρια σημαίνει ότι εκτιμάμαι τον εαυτό μας σαν μια ξεχωριστή οντότητα με ανάγκες και επιθυμίες που πιθανόν να διαφέρουν από αυτές των άλλων. Είναι επομένως η «τέχνη» του να είμαστε ο εαυτός μας ενώ βρισκόμαστε σε μια σχέση.

Δεν  είναι  λίγες  οι φορές που στην καθημερινότητά μας αισθανόμαστε πιεσμένοι. Γρήγοροι ρυθμοί ζωής, διαπροσωπικές επαφές είτε στο επίπεδο της εργασίας είτε σε φιλικό-οικογενειακό πλαίσιο, είναι δυνατό να μας επηρεάσουν συναισθηματικά.

Ως οριακή (μεταιχμιακή) διαταραχή προσωπικότητας (borderline personality disorder‎) ορίζεται μία δυσλειτουργική δομή, τα χαρακτηριστικά της οποίας βρίσκονται στο «μεταίχμιο» νεύρωσης και ψύχωσης. Οι ασθενείς εμφανίζουν αστάθεια στο συναίσθημα, στις διαπροσωπικές σχέσεις και ως προς την εικόνα εαυτού.

«Ένας άνθρωπος έπεσε από τον 5ο όροφο εμπορικού καταστήματος». Η είδηση μας σοκάρει, μας προκαλεί λύπη και ένα αίσθημα συμπόνιας. «Ο 38χρονος ήταν σχιζοφρενής». Η ασθένειά του μας προσφέρει μια εύκολη και άμεση εξήγηση του γεγονότος. Μας προστατεύει, συγκεκριμενοποιώντας την αμηχανία που προκαλεί ένας εξ επιλογής θάνατος.

Σύμφωνα με τον Goffman, ιδρυματισμός είναι όταν ένας μεγάλος αριθμός ατόμων αποκόπτεται από την κοινωνία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και ζει πλέον μία έγκλειστη ζωή και υπάρχουν περιπτώσεις όπου άνθρωποι μπορούν να βρεθούν σε δομές με εντελώς διαφορετικό σύστημα κανόνων διαβίωσης, όπως οι φυλακές, μια μοναστική δομή, ή το δωμάτιο ενός οικοτροφείου. 

Έξι τρόποι για να διαχειριστείς το παιδικό τραύμα και να σταματήσεις να σαμποτάρεις τον εαυτό σου. Όσο και να φαίνεται αδύνατη, η διαχείριση και φροντίδα του τραύματος είναι κάτι που είναι εφικτό.

Εφόσον οι ερευνητές συμφώνησαν στο ότι γενικά η ψυχοθεραπεία φαίνεται να είναι και ασφαλής και αποτελεσματική για τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών, επικεντρώθηκαν σε επιμέρους ερωτηματικά.

Δεν ξέρω κανένα παραμύθι. Κανένα από τα χαμένα αγόρια δεν ξέρει παραμύθια, είπε ο Πήτερ.
Τι φρικτό !, είπε η Γουέντι.
Ξέρεις γιατί τα χελιδόνια χτίζουν τις φωλιές τους στις μαρκίζες των σπιτιών;… Για να ακούνε τα παραμύθια.
J.M. Barrie, Πίτερ Παν ή το παιδί που αρνιόταν να μεγαλώσει.

Επικοινωνώ… Μιλάω..; Ακούω..; Μιλάω και ακούω..; Μιλάω αφού ακούσω..; Και τι γίνεται αν σε μία σχέση νιώθω ότι ο σύντροφός μου δεν με ακούει ή απλά κουράστηκα να μιλάω..;
Η αλήθεια είναι ότι σε μία σχέση υπάρχουν κάποιοι βασικοί πυλώνες για να διαρκέσει περισσότερο, για να είναι ουσιαστική και ποιοτική, για να μας βοηθήσει να είμαστε ευτυχισμένοι.

Ένας από τους όρους που χρησιμοποιούνται συχνά στο πεδίο των επιστημών που έχουν να κάνουν με την ψυχική υγεία, για παράδειγμα ψυχολογία ή ψυχιατρική, είναι αυτός της προσωπικότητας.

Ο θεραπευτής ως άτομο είναι όργανο με πρωτογενή επίδραση στο θεραπευτικό εγχείρημα. Οι ακαδημαϊκές ικανότητες των συμβούλων, όπως είχαν αξιολογηθεί όταν σπούδαζαν και η επιτυχία τους ως θεραπευτές δεν έχουν ανάλογη σχέση. Όλοι εφόσον αποφοίτησαν έχουν αποκτήσει τις βασικές πνευματικές ικανότητες για να είναι σύμβουλοι.

Η τοξική συμπεριφορά, σύμφωνα με την ψυχολογία, είναι οποιαδήποτε συμπεριφορά τείνει να προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα και τόσο συναισθηματική, όσο και ψυχολογική φθορά, σε όποιον έχει ένα τοξικό άτομο στη ζωή του.

Ακούμε συχνά πολλούς ανθρώπους να αμφισβητούν τον εαυτό τους, να υποτιμούν τις επιτυχίες τους και να επικεντρώνονται στο να ικανοποιούν μόνο τους άλλους, χωρίς να σκέφτονται τα δικά τους όνειρα και φιλοδοξίες. Ακόμα συχνότερα, παρατηρούμε ανθρώπους που, ενώ είναι επιτυχημένοι στην δουλειά τους και έχουν πληθώρα ταλέντων και δεξιοτήτων, αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ανεπαρκή και ανάξιο τείνοντας να υποτιμούν τα θετικά σχόλια των γύρω τους και να αποδίδουν τις επιτυχίες τους μόνο στην τύχη ή σε εξωγενείς παράγοντες πέρα από τον εαυτό τους.

Η ποιμαντική ψυχολογία είναι ένας τομέας της θεολογίας και ειδικότερα του κλάδου της Πρακτικής Θεολογίας, που έχει αναπτυχθεί από την συγχώνευση της ψυχολογίας με την νηπτική παράδοση.

Στην εποχή της ψηφιακής επικοινωνίας και των ατελείωτων υποχρεώσεων, ένα σημαντικό ερώτημα προκύπτει σχετικά με το νόημα των ανθρώπινων σχέσεων: τι αξία έχουν όταν δεν είμαστε πραγματικά παρόντες σε αυτές;

Φθινόπωρο, εποχή αλλαγών και αποφάσεων: πόσα καινούρια προγραμματίζουμε, πόσα θέλουμε να αλλάξουμε και πόσα θα αναβάλλουμε τελικά; Γιατί άραγε, ενώ καταλαβαίνουμε πως χρειαζόμαστε αλλαγές μικρές και μεγάλες στη ζωή μας, δεν τις τολμάμε;

Γιατί μας φαίνεται τόσο μεγάλο να απαλλαγούμε από λίγα περιττά κιλά, να παραιτηθούμε από μια δουλειά που δε μας γεμίζει πια, να αφήσουμε πίσω μια σχέση ή μια εξάρτηση που αναγνωρίζουμε πως μας βλάπτει; 

Ένα είναι το μόνο σίγουρο: οι μέρες μας είναι γεμάτες υποχρεώσεις. Μέσα σε όλα προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας.

Αφήνεις μια σχέση στη μέση, γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Μένεις όμως με ανοιχτά ερωτήματα, και ας ονοματίζουμε τα πράγματα, με ανοιχτές πληγές. Γιατί στον ψυχοθεραπευτή ήρθες επειδή κάτι σε δυσκολεύει, σε πιέζει, άρα είναι πληγή. Πώς μένεις με αυτή, σταματώντας;

Η πρόσκληση συμμετοχής στην έρευνα με τίτλο Parental adverse childhood experiences, empathy, psychotherapy, and their role in parenting practices, απευθύνεται αποκλειστικά σε γονείς και η συμπλήρωση του ερωτηματολογίου πρέπει να γίνει στα αγγλικά. Ο απαιτούμενος χρόνος για τη διαδικασία είναι περίπου 15 - 20 λεπτά.