Οι εμπειρίες που έχουμε ως παιδιά και ως έφηβοι μπορεί να παίξουν καθοριστικό ρόλο στο να διαστρεβλώσουν την εικόνα που έχουμε για τον ίδιο μας τον εαυτό.

Η αυτοεκτίμηση προκύπτει σταδιακά μέσα από τα βιώματα και τις εμπειρίες που αποκτούμε και μέσα από τη σχέση μας με τους ‘’σημαντικούς άλλους’’ για εμάς που πιθανόν είναι η μητέρα μας, ο πατέρας μας, τα αδέλφια μας, ίσως και κάποιοι φίλοι μας και συνομήλικοι μας.

Από τις πρώτες μνήμες που έχω σαν κορίτσι είναι να παίζω μόνη μου με παιχνίδια ή με άλλα παιδάκια και κάποιος να μου λέει: Εσύ είσαι αγοροκόριτσο…
Από τότε μου φαινόταν τόσο περίεργο και αμήχανο!

Θα τα καταφέρω; Θα αντέξω; Θα επιβιώσω; Χάνω το μυαλό μου; Τρελαίνομαι; Τι θα πούνε οι άλλοι για μένα; Τι να σκέφτονται άραγε; Μπορώ; Και αν δεν τα πάω καλά;

Η αυτοεικόνα, η προσωπική μας πεποίθηση δηλαδή για το τι και ποιοι είμαστε, είναι αγκιστρωμένη βαθιά στο ασυνείδητό μας. Πολλοί έχουν ασυνείδητα μέσα τους κάποια (σχεδόν) ακλόνητα πιστεύω που, σαν αντάρτες από θέση ενέδρας, επιτίθενται στις λογικές σκέψεις και στις καινούριες εμπειρίες.

Το σύνδρομο του καλού παιδιού αναφέρεται τόσο στην «εικόνα» ενός ανθρώπου όσο και σε κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα.Ως παράδειγμα αυτής της εικόνας του καλού παιδιού: Ένα καλό παιδί δεν φωνάζει, δεν κάνει φασαρία και δεν ενοχλεί. Κάθεται ήσυχα στη θέση του και αφήνει τους μεγάλους να μιλήσουν. Ένα καλό παιδί δεν παραπονιέται, δεν δυσαρεστείται και δεν αντιμιλά.

Ένας από τους κυριότερους λόγους που ένα άτομο μπαίνει σε δίαιτα, είναι για να αισθανθεί καλύτερα για τον εαυτό του να εκτιμηθεί  και να νιώσει λίγο περισσότερο εμπιστοσύνη, να γίνει λίγο περισσότερο αποδεκτό από αυτό που έχει ήδη βιώσει. Χάνοντας βάρος συνήθως φέρνει περισσότερο αυτό-εκτίμηση και αυτό-πεποίθηση. Αυτή η ενίσχυση είναι πολύ δυναμική αλλά εσωτερικά τίποτα δεν έχει αλλάξει και πιθανώς το άτομο το γνωρίζει.

Ζήτησα από τα μέλη ψυχοθεραπευτικών ομάδων να ανακαλέσουν μνήμες τους. Συγκεκριμένα, εμπειρίες τους κατά τις οποίες ένιωθαν πάρα πολύ ζωντανοί, σε μεγάλη επαφή με το σώμα και τα συναισθήματα τους. Σε γεμάτη επαφή με τις αισθήσεις τους. Κατόπιν τους ζήτησα να μιλήσει ο ένας στον άλλον για τις εμπειρίες τους αυτές, και ο καθένας, από την θέση του ακροατή, να παρατηρήσει πως βίωνε ο ίδιος το σώμα του κατά την διάρκεια της αφήγησης του άλλου.

Η ανθεκτικότητα είναι η ικανότητα ενός αντικειμένου, ενός οργανισμού ή μιας κοινότητας να αντέχει σε αντιξοότητες και συνθήκες που δημιουργούν πιέσεις και δυσκολίες σε διάφορα πεδία.