Κάποτε, όπως προχωρούσε ένας νεαρός στο δρόμο, είδε στη άκρη του δρόμου ένα αντικείμενο στρογγυλό, μεταλλικό, ενωμένο με μια μπλε και άσπρη λουρίδα. Αν και λίγο βρώμικο, κατάλαβε πρωτού πλησιάσει κοντά, ότι πρόκειται για ένα μετάλλιο και μάλιστα χρυσό.

Το τελευταίο διάστημα αρχίζουν να γνωστοποιούνται συμπεριφορές βίας τόσο σωματικής όσο και λεκτικής στο ενδοοικογενειακό και εργασιακό περιβάλλον στην χώρα μας. Η ναρκισσιστική διαταραχή την οποία και θα αναλύσουμε παρακάτω μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να αποτελέσει και βασικό συνδετικό στοιχείο στο εγχείρημα αναζήτησης αιτιών και παραγόντων που επηρεάζουν αισθητά την δραματική αύξηση συμπεριφορών βίας τόσο στην οικογένεια όσο και στην δουλειά του ατόμου. 

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολυδιάστατες και συνθέτουν έναν από τους σημαντικότερους τομείς της ζωής μας. Ο έρωτας, η αγάπη, η αποδοχή και η απόρριψη παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των συναισθηματικών μας εμπειριών και της ψυχικής μας ευεξίας.

Πολλά ζευγάρια, κατά την πορεία της συμβίωσης ή του γάμου, δηλώνουν μείωση της ερωτικής τους επιθυμίας αλλά και μείωση της συχνότητας με την οποία έχουν ερωτική επαφή με το/ τη σύντροφό τους.

Θα με αποδεχτούν; Εάν τους φανώ περίεργος; Πώς αλήθεια με βλέπουν; Τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα; Μήπως έχω κάνει κάτι και δεν μου απαντάει στο τηλέφωνο; Εάν του αρνηθώ αυτό που μου ζήτησε μήπως επηρεαστεί η σχέση μου μαζί του; Εάν του πω τι με πειράζει μήπως θυμώσει και δε μου ξαναμιλήσει;

Αν κάθε φορά που θύμωνε ο καθένας μας με κάποιον, αντί να το κρατάει μέσα του το συζητούσε...
Αν δεν άρχιζε πάντα ή σχεδόν πάντα τη συζήτηση με ένα «εσύ φταίς» αλλά είχε ως βάση ότι όλοι έχουμε το εκατό τις εκατό της ευθύνης...

Η απόρριψη είναι μια βαθιά οδυνηρή πληγή που επηρεάζει τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας, αλλά και τον κόσμο γύρω μας. Αποτελεί μια τραυματική εμπειρία, η οποία διασχίζει τον χρόνο, διάφορους πολιτισμούς και γενιές και παρατηρείται από την αρχαιότητα έως και σήμερα και αφήνει ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ανθρώπινη ψυχή.

Οταν εκδόθηκε το διαζύγιο του, ας τον πούμε, Νίκου, αυτος δεν ήταν ούτε έτοιμος, ούτε το ήθελε. Αποδέχθηκε όμως να δώσει τη συγκατάθεσή του σε ένα συναινετικό διαζύγιο για να μην πληγωθούν τα δυο παιδιά τους από την αντιδικία. Ειχαν περάσει 15 χρόνια μαζί με την πρώην, πλέον, συζυγό του. Και δεν ήταν δική του επιλογή να χωρίσουν.

Είναι αδιαμφισβήτητο πως ζούμε στην εποχή της «ψηφιακής εικόνας». Η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί με τέτοιον τρόπο όπου ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό επαγγελμάτων αναπτύσσουν τη λεγόμενη «ψηφιακή τους επιχείρηση». Τα πάντα κινούνται με απίστευτες ταχύτητες, η πληροφορία μεταφέρεται σε κλάσματα του δευτερολέπτου από τη μία άκρη της γης στην άλλη, ενώ η γνώση εξαπλώνεται εκθετικά. 

Σύμφωνα με το DSM-V ως ψυχωσικές ορίζονται οι διαταραχές που περιλαμβάνουν θετικά συμπτώματα όπως παραληρητικές ιδέες, ψευδαισθήσεις, αποδιοργανωμένο λόγο και σκέψη, ιδέες μεγαλείου και κατατονική συμπεριφορά, καθώς και αρνητικά συμπτώματα όπως επίπεδο ή αμβλύ συναίσθημα, ανηδονία, κοινωνική απόσυρση, απάθεια και αλογία.

Θα λέγαμε ότι, το να σχετιζόμαστε με ανθρώπους σε ένα πολύ κοντινό επίπεδο είναι κάτι το θαυμάσιο και θα έπρεπε να είναι πυλώνας ηρεμίας και αρμονίας σε έναν κόσμο πολύπλοκο και ανταγωνιστικό, μια θάλασσα υποχρεώσεων και καθηκόντων που εκρέουν από την πολλαπλότητα του ρόλου που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος.

Γεννηθήκατε έχοντας την ευκαιρία αλλά και την ευθύνη να γίνετε θρύλοι. Έχετε φτιαχτεί να κατορθώνετε σχέδια με κορυφαία μαστοριά, έχετε σχεδιαστεί να κάνετε πραγματικότητα ασυνήθιστα σημαντικές επιδιώξεις, έχετε κατασκευαστεί να είστε μια δύναμη του καλού πάνω σε αυτόν τον μικροσκοπικό πλανήτη. Έχετε μέσα σας τη δύναμη να ανακτήσετε την κυριαρχία σας και το αρχέγονο μεγαλείο σας σε έναν πολιτισμό που έχει γίνει αρκετά απολίτιστος.

Ήταν μία φορά ένα μικρό παιδί… ένα παιδί με μεγάλα μάτια γεμάτα αθωότητα και σιγουριά. Ένα παιδί που του άρεσε να παίζει και να γελάει, που μπορούσε να κλαίει και να παρηγοριέται. Ένα παιδί που μπορούσε να κάνει αστείες γκριμάτσες και να χαίρεται με το παραμικρό. 

Η κατάθλιψη έχει μόνο ένα πρόσωπο; Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ότι κάποιος έχει κατάθλιψη εάν είναι στεναχωρημένος, έχει κλειστεί στον εαυτό του, δεν έχει ενέργεια και όρεξη να κάνει πράγματα και έχει μία παραίτηση προς τη ζωή. Άραγε μπορεί κάποιος να υποφέρει από κατάθλιψη και να υπάρχει έντονη θλίψη μέσα του αλλά η εικόνα που δείχνει προς τα έξω να είναι ακριβώς η αντίθετη;

Στην ψυχολογία, με τον όρο αποφυγή εννοούμε ένα δυσπροσαρμοστικό τρόπο διαχείρισης, ο οποίος χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια να αποφύγουμε ή να «αποδράσουμε» από ορισμένες δυσάρεστες σκέψεις ή/και συναισθήματα.Οι συμπεριφορές αποφυγής στα πλαίσια του κοινωνικού άγχους αποσκοπούν στη μείωση του άγχους που δημιουργείται στις κοινωνικές καταστάσεις. 

Όλοι μας έχουμε έρθει σε επαφή με ανθρώπους που εκφράζουν και εκπέμπουν αρνητισμό και τοξικότητα τόσο λεκτικά, όσο και μέσω της συμπεριφοράς τους. Και το αναπάντεχο ερώτημα, αναδύεται ενστικτωδώς. Τι να κάνω με αυτούς τους ανθρώπους; Να τους απορρίψω ή να τους κρατήσω στη ζωή μου;

Το αίσθημα της μειονεξίας είναι ένα σύμπλεγμα στρεβλών πεποιθήσεων και εκτιμήσεων σχετικά με το ποιοι είμαστε.

Όρια, είναι τα διαχωριστικά σημεία, στα οποία σταματάμε η συνεχίζουμε να ανεχόμαστε μια συμπεριφορά. Η οριοθέτηση, είναι η διαδικασία που θα σας απελευθερώσει και θα σας απενοχοποιήσει. Τα όρια που θέτει κάθε άνθρωπος στις σχέσεις που συνάπτει είναι πολύ σημαντικά.

Η απόρριψη, κοινώς η αδιαφορία για τα προβλήματα και τις ανάγκες μας από άτομα σημαντικά για εμάς, αλλά και γενικότερα από τον κοινώνικό μας περίγυρο, είναι μία από τις πιο επώδυνες καταστάσεις της ανθρώπινης ζωής.

Η επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους είναι πολύ πιο σύνθετη από την αποστολή και την λήψη ενός μηνύματος. Όσοι έχουν αντιμετωπίσει δυσκολίες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις – όλοι θα έλεγα – έχουν σίγουρα βρεθεί μέσα σε ένα γρίφο προβληματικής επικοινωνίας, είτε το έχουν αντιληφθεί, είτε όχι.