«Εκείνο είναι το κρεβάτι του μπαμπά και της μαμάς. Αυτό είναι το δικό σου...»

Ακρόαση άρθρου......

Όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα το παιδί κοιμάται στο κρεβάτι των γονιών του τόσο πιο δύσκολη θα είναι η μετάβαση στο δικό του δωμάτιο. Οι λόγοι για τους οποίους καλό είναι το παιδί να κοιμάται στον χώρο του αναφέρθηκαν εκτενώς στο άρθρο «Το παιδάκι μας κοιμάται μαζί μας, στο κρεβάτι μας… Πού είναι το κακό σ’ αυτό;». Εδώ, προχωράμε στο επόμενο στάδιο και καταγράφουμε τεχνικές με τις οποίες η μετάβαση αυτή μπορεί να γίνει με πιο «ανώδυνο» τρόπο.

Πριν ξεκινήσει η οποιαδήποτε προσπάθεια, και οι δύο γονείς πρέπει να απαντήσουν με ειλικρίνεια στην ερώτηση: «Είμαι έτοιμος/η να πάω το παιδί στο δικό του κρεβάτι;». Η διαδικασία αυτή θέλει υπομονή, χρόνο και σταθερότητα. Οι γονείς ενδέχεται να ταλαιπωρηθούν μέχρι να τα καταφέρουν, γι’ αυτό θα τους βοηθούσε να είναι αποφασισμένοι ότι θα τηρούν συγκεκριμένη στάση και δε θα κάνουν «χάρες» στο παιδί. Ίσως, θα τους διευκόλυνε να επιλέξουν μία περίοδο που έχουν λιγότερες υποχρεώσεις και περισσότερες «αντοχές». Υπάρχουν περιπτώσεις που το παιδί κοιμάται στο κρεβάτι των γονιών του (ενώ «εκπαιδεύεται» ώστε να κοιμηθεί μόνο του) είτε επειδή οι γονείς δεν έχουν το κουράγιο να το επιστρέψουν στο δωμάτιό του, είτε επειδή δεν το αντιλαμβάνονται διότι είναι κουρασμένοι.

Πρακτικές συμβουλές:

1. Μην ανακοινώσετε ξαφνικά στο παιδί ότι «Από σήμερα θα κοιμάσαι στο δικό σου δωμάτιο!». Αντίθετα, μπορείτε να του εξηγήσετε: «Όπως η μαμά και ο μπαμπάς έχουν το δικό τους δωμάτιο έτσι και εσύ έχεις το δικό σου. Εκεί μπορείς να ξεκουράζεσαι ώστε να έχεις ενέργεια για πολύ παιχνίδι την επόμενη μέρα.» Συζητήστε μαζί του σε μια ουδέτερη στιγμή, και όχι την ώρα του ύπνου, έτσι ώστε να γνωρίζει τι περιμένετε από εκείνο όταν έρθει η ανάλογη ώρα.

2. Παροτρύνετε το παιδί να διακοσμήσει το δωμάτιό του όπως του αρέσει, βοηθήστε το να διαλέξει τα σεντόνια τα οποία επιθυμεί να στρώσει και αφήστε το να τοποθετήσει στο κρεβάτι τα αγαπημένα του παιχνίδια.

3. Υιοθετήστε μία συγκεκριμένη διαδικασία που προηγείται του ύπνου (π.χ. μπάνιο, πλύσιμο δοντιών, διάβασμα παραμυθιού). Ακόμη, μπορείτε να ξαπλώστε για λίγα λεπτά δίπλα του και να μιλήσετε για τις «περιπέτειες» που είχε την ημέρα που πέρασε.

4. Αποφύγετε να μείνετε δίπλα του μέχρι να το πάρει ο ύπνος (είναι καλύτερο, όταν απομακρυνθείτε, να είναι νυσταγμένο αλλά ακόμα ξύπνιο, ώστε να μάθει να αποκοιμιέται μόνο του). Μην επιλέγετε να ξαπλώνετε δίπλα του για αρκετή ώρα ώστε να μη συνηθίσει να βρίσκεται δίπλα σε κάποιον όταν αποκοιμάται.

5. Μη σπάσετε τον κανόνα για κανένα λόγο. Ακόμα κι όταν είναι άρρωστο ή έχει τρομάξει από κάποιο εφιάλτη, μπορείτε να το παρηγορήσετε και να του κρατήσετε συντροφιά πηγαίνοντας εσείς στο δικό του δωμάτιο. Καθησυχάστε το, πείτε του ότι τώρα είναι όλα καλά και καληνυχτίστε το.

6. Εάν κατά τη διάρκεια της νύχτας έρθει στο δωμάτιό σας δείξτε αποφασιστικότητα και ζητήστε του να επιστρέψει στο δωμάτιό του. Αν δεν το κάνει, πηγαίνετέ το εσείς χωρίς να το μαλώσετε. Πείτε του τρυφερά αλλά με τόνο που δε σηκώνει αντιρρήσεις: «Λυπάμαι που ήρθες να κοιμηθείς στο κρεβάτι μας. Θυμήσου τον κανόνα: ο καθένας κοιμάται στο κρεβάτι του. Σ’ αγαπώ. Θα τα πούμε το πρωί.» ή «Είναι ώρα για ύπνο.» Εναλλακτικά, μπορείτε να το χαϊδέψετε, να το φιλήστε, να πείτε «Καληνύχτα γλυκιά μου» και να βγείτε από το δωμάτιο. Αν συνεχίσει να το κάνει απλά επιστρέψτε το στο δωμάτιο χωρίς να αντιδράτε ή να μιλάτε. Καλό είναι να μην ανάψετε τα φώτα, να μιλάτε ψιθυριστά και όσο πιο πολλές φορές το κάνει τόσο πιο «αποστασιοποιημένοι» να είστε στις αντιδράσεις σας. Σε καμία περίπτωση μην κάνετε συζήτηση ή μην παίξετε.

7. Μην υποκύπτετε στη φασαρία. Αν το παιδί σας αρχίσει τα ουρλιαχτά επειδή εφαρμόσατε τον κανόνα υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι η απόφαση που έχετε πάρει είναι η σωστή και ότι το παιδί ξέρει τι πρέπει να κάνει. Αν συνεχίσετε να μη δείχνετε καμία αντίδραση στις φωνές και τα κλάματά του, ο χρόνος της φασαρίας σταδιακά θα μειωθεί και τελικά θα εκλείψει.

8. Να επιβραβεύετε, κατά διαστήματα, το παιδί όταν παραμένει στο κρεβάτι του. Για παράδειγμα, μπορείτε να του πείτε το πρωί: «Μου άρεσε πολύ που μπόρεσες να κοιμηθείς στο κρεβάτι σου. Θέλεις να διαλέξεις ένα παραμύθι να διαβάσουμε;». Τέτοιου είδους ανταμοιβές μπορεί να είναι το αγαπημένο του πρωινό, βόλτες στο πάρκο, κάποιο αγαπημένο παιχνίδι, μία οικογενειακή δραστηριότητα ή οτιδήποτε άλλο φέρνει χαρά στο παιδί.

Βιβλιογραφία:

• Pruett, K. & Kline-Pruett, M. (2013). Δύο γονείς για την ανατροφή του παιδιού. Μετάφρ.: Γεωργιάδου, Μ. & Παπαρρηγόπουλος, Γ. & Βασιλιάδου, Σ. & Σφαέλλου, Ε., Έκδοση ΓΟΝ.ΙΣ., Αθήνα.
• Wychoff, J. & Unell, B. (2004). Πειθαρχία χωρίς ξύλο και φωνές. Μετάφρ.: Αθανασιάδης, Β., Εκδ.: Lector, Αθήνα.