Το παιδάκι μας κοιμάται μαζί μας, στο κρεβάτι μας… Πού είναι το κακό σ’ αυτό;

Ακρόαση άρθρου......

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία που από αυτή και μετά το παιδί πρέπει να κοιμάται μόνο του. Εξαρτάται από το ίδιο το παιδί, τους γονείς, την κουλτούρα, ακόμη και από τις συνθήκες διαβίωσης. Κάποιοι αναφέρουν ότι και οι έφηβοι μπορούν να κοιμούνται με τους γονείς τους. Άλλοι ότι από 40 ημερών το νεογνό είναι σε θέση να κοιμάται στο κρεβατάκι του και άλλοι από τριών μηνών.

Η κυρίαρχη άποψη υποστηρίζει ότι δεν είναι καλό το παιδί να κοιμάται με τους γονείς του μετά τους πρώτους έξι μήνες. Από την ηλικία αυτή και εξής η μετάβαση στον δικό του χώρο θα είναι δυσκολότερη.

Για ποιο λόγο το παιδί να μην κοιμάται μαζί μας;

Όταν ένα παιδί κοιμάται για μεγάλο χρονικό διάστημα μαζί με τους γονείς του τότε αυτό, ενδέχεται, να του προκαλέσει ανασφάλεια, έλλειψη αυτοπεποίθησης, αυτονομίας ή να του δημιουργήσει κάποια φοβία. Όσο παραμένει στο κρεβάτι τους, παραμένει εξαρτημένο, προστατευμένο διατηρώντας τόσο ισχυρό δεσμό μαζί τους που δεν μπορεί να δράσει αυτόβουλα (ανάλογα με την ηλικία του). Είναι σαν να λένε οι γονείς: «Καταλαβαίνω παιδάκι μου, έχεις δίκιο, δεν μπορείς να κοιμηθείς μόνο σου όπως δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα μόνο σου, οπότε έλα κοντά μας γιατί μόνο έτσι είσαι ικανό!». Ακόμη, συνήθως, η μητέρα επεμβαίνει σε κάθε ανάγκη του παιδιού πριν ακόμα αυτό ζητήσει βοήθεια. Μόλις κλαψουρίσει το καθησυχάζει, το σκεπάζει, του τακτοποιεί το μαξιλάρι κ.τ.λ. Αντίθετα, όταν το παιδί κοιμάται στο δωμάτιό του νιώθει ότι μπορεί να καλύπτει μόνο του τις ανάγκες του, έχει περισσότερη εμπιστοσύνη στην ικανότητά του να αντιμετωπίζει τις δύσκολες στιγμές κατά τη διάρκεια της νύχτας, διατηρεί την ατομικότητά του, το χώρο του και πρακτικά κάνει πιο ξεκούραστο ύπνο.

Πέρα από την ψυχική υγεία του παιδιού, όμως, επηρεάζεται και αυτή των γονέων. Πολλοί γονείς δεν απολαμβάνουν έναν καλό ύπνο μόνοι τους, αφού το μικρό τους χωρίς να ξυπνήσει, κλωτσάει, στριφογυρίζει στο κρεβάτι, τραβάει τα σκεπάσματα αφήνοντάς τους κουρασμένους και ενοχλημένους. Σημαντικό είναι ότι ο νυχτερινός ύπνος δίνει την ευκαιρία στο ζευγάρι να έρθει πιο κοντά, να αγκαλιαστεί, να μιλήσει τρυφερά, να κάνει έρωτα. Εάν το μωρό είναι ανάμεσά τους, ή ακόμα και στην κούνια του (που βρίσκεται στο δωμάτιό τους) η σεξουαλική ζωή τους χάνεται. Έτσι, μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα στη συζυγική συνοχή, καυγάδες, εντάσεις και διαφωνίες που αναπόφευκτα θα διοχετευθούν και στο παιδί.

Στην περίπτωση που το ζευγάρι έχει χωρίσει, ο γονιός ενδέχεται να θελήσει να κοιμάται, συνέχεια, με το παιδί ώστε να μην είναι "μόνοι" τους. 'Ετσι, το παιδί μπορεί να λέει ότι θέλει να κοιμηθεί με τον γονιό του αλλά η πραγματική ανάγκη έρχεται από τον ίδιο τον γονιό. Έτσι, όταν το παιδί καλύπτει τις συναισθηματικές ανάγκες του γονέα δεν μπορεί να ζήσει τη δική του ζωή γιατί νιώθει ότι τον εγκαταλείπει.

Ας δούμε τώρα, πώς μπορεί να αντιλαμβάνεται το παιδί το γεγονός ότι κοιμάται ανάμεσα στους γονείς του ή ότι έχει τη «δύναμη» να «στέλνει» τον μπαμπά στον καναπέ για να κοιμηθεί το ίδιο με τη μαμά. Μία πιθανή απάντηση είναι να σκέφτεται ότι εφόσον δεν κοιμάται στο παιδικό του δωμάτιο όπου εκεί κοιμούνται τα παιδιά τότε είναι ένας ενήλικας, ή μάλλον ένα παιδί με δικαιώματα ενηλίκου (αφού κοιμάται σε ανάλογο δωμάτιο). Αντιλαμβάνεται ότι από το ίδιο εξαρτάται πού θα κοιμάται ο καθένας, γεγονός που μπορεί να το «μεταμορφώσει» σε έναν απαιτητικό «ενήλικα» που θέλει όλα να γίνονται σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες. Σημαντικό είναι ότι το παιδί δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί το δικαίωμα ενηλίκου που του δίνεται. Έχει παραπάνω προνόμια από αυτά που αναλογούν στην ηλικία του και γι’ αυτό μπορεί να είναι μπερδεμένο.

Σε επόμενο άρθρο θα δώσουμε κάποιες πρακτικές οδηγίες σε γονείς ώστε να μπορέσει το παιδί να κοιμάται στο δικό του δωμάτιο…

Βιβλιογραφία:

• Wychoff, J. & Unell, B. (2004). Πειθαρχία χωρίς ξύλο και φωνές. Μετάφρ.: Αθανασιάδης, Β., Εκδ.: Lector, Αθήνα.
• Pruett, K. & Kline-Pruett, M. (2013). Δύο γονείς για την ανατροφή του παιδιού. Μετάφρ.: Γεωργιάδου, Μ. & Παπαρρηγόπουλος, Γ. & Βασιλιάδου, Σ. & Σφαέλλου, Ε., Έκδοση ΓΟΝ.ΙΣ., Αθήνα.