Οταν ο Μπάτμαν....μαζεύει το παιδικό δωμάτιο

Ακρόαση άρθρου......

Για όλους υπάρχουν δουλειές που μοιάζουν με αγγαρεία. Να πλύνεις τα πιάτα. Να διαβάσεις το μάθημα της επόμενης μέρας για το σχολείο. Να μαζέψεις το δωμάτιό σου. Ειδικά όταν είσαι μικρό παιδί, όπως όλοι οι γονείς γνωρίζουν πολύ καλά, οι περισσότερες δουλειές που δεν περιλαμβάνουν παιχνίδι εκλαμβάνονται σαν αγγαρείες και γίνονται υπό πίεση, πότε με απειλές και πότε με υποσχέσεις.

Μια ομάδα αμερικανών ψυχολόγων όμως, με επικεφαλής τις Rachel White και την Angela Duckworth, έθεσαν ως στόχο να διερευνήσουν τρόπους ώστε ένα παιδί να κάνει μια βαρετή εργασία πιο εύκολα και με λιγότερη γκρίνια. Τι βρήκαν λοιπόν;

Οι ερευνητές τους "στρατολόγησαν" 180 παιδιά ηλικίας μεταξύ 4 και 6 ετών και τα χώρισαν σε τρεις ομάδες. Η πρώτη ομάδα ενθαρρύνθηκε να σκεφτεί τον εαυτό της στο τρίτο πρόσωπο και να θέτει ερωτήσεις όπως "Εργάζεται πράγματι σκληρά ο Μπίλυ;" Η δεύτερη ομάδα αναρωτιόταν σε πρώτο πρόσωπο: "Μα, δουλεύω τόσο σκληρά όσο νομίζω;" Στην τρίτη ομάδα δόθηκε μια φανταστική ταυτότητα, όπως ο Bob ο Μάστορας, η Ντόρα η μικρή εξερευνήτρια, η Ραπουντζέλ ή ο Μπάτμαν, και αναρωτιόνταν για το έργο τους επίσης σε τρίτο πρόσωπο: «Δουλεύει σκληρά ο Μπάτμαν;»

Τέλος, όλα τα παιδιά ανέλαβαν την ίδια, ελαφρώς βαρετή εργασία: να κάνουν κλικ στην οθόνη του υπολογιστή όταν έβλεπαν ένα κομμάτι τυρί και μην κάνουν κλικ όταν έβλεπαν μια γάτα.

Και οι τρεις ομάδες είχαν λάβει οδηγία να παίξουν αυτό το βαρετό παιχνίδι όσο το δυνατόν περισσότερο, αλλά τους είπαν επίσης ότι θα μπορούσαν να το αφήσουν για να παίξουν ένα πιο ενδιαφέρον παιχνίδι, ανά πάσα στιγμή θα ήθελαν. Τι αποδείχθηκε; Η ομάδα του Μπάτμαν εργάστηκε στο βαρετό παιχνίδι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από τις άλλες δύο!

Αλλά γιατί το να προσποιείται ένα παιδί ότι είναι ο Batman ενθαρρύνει περισσότερο την δουλειά-αγγαρεία; Οι ερευνητές δεν μπορούν να πουν με βεβαιότητα, αλλά πιστεύουν ότι είναι ένας συνδυασμός παραγόντων. Πρώτον, λένε, υπάρχει η αναγνωρισιμότητά του - όλοι ξέρουν τον Μπάτμαν και κανείς δεν θέλει να τον απογοητεύσει. Δεύτερον είναι η φήμη του. Είναι γνωστό ότι πάντα εργάζεται σκληρά και προσπαθεί το καλύτερό για τη Γκόθαμ Σίτυ. Και τρίτον, ο φανταστικός άνθρωπος βοήθησε τα παιδιά να αποστασιοποιηθούν από το βαρετό έργο που τους ανατέθηκε: δεν ήταν τα ίδια που κλίκαραν τα τυράκια, αλλά ο Μπατμαν.

Έτσι, αν έχετε ένα μικρό παιδί στη ζωή σας που προσπαθείτε να το πείσετε να κάνει πράγματα που για τα παιδιά είναι πολύ βαρετά όπως να μαζέψει το δωμάτιό του, ίσως μια καλή εναλλακτική θα ήταν αντί να το πιέζετε με τη μέθοδο της τιμωρίας και της επιβράβευσης, να δοκιμάσετε τη μέθοδο της αλλαγής προσώπου. Αν για παράδειγμα το δωμάτιο είναι η σπηλιά του Μπατμαν, η ο Πύργος της Ραπουντζέλ και το παιδί είναι ο ίδιος ο ήρωας που αγαπάει, τότε το συμμάζεμα μοιάζει περισσότερο με παιχνίδι, ενώ το διάβασμα για το σχολείο μπορεί να παρομοιαστεί με την υποχρέωση όχι τη δική του, αλλά του αγαπημένου του ήρωα κόμικ.

Ας μην ξεχνάμε ότι στον κόσμο των παιδιών, συνήθως το θάρρος είναι πιο πιο σημαντικό από το IQ και την εξυπνάδα, ενώ η λογική συμπεριφορά λιγότερο ελκυστική από τον ηρωισμό ενός Μπατμαν που διαβάζει επιμελώς το μάθημα της Γλώσσας για να σώσει τον κόσμο από την επικείμενη επίθεση των γιγαντιαίων ανορθόγραφων κουνουπιών, η μαζεύει το ακατάστατο δωμάτιο για να ελευθερώσει τη Γκόθαμ από την εισβολή των τσαλακωμένων παντελονιών!