Χωρισμός, ένας μικρός θάνατος

Ακρόαση άρθρου......

Κάθε χωρισμός λέμε ότι είναι ένα μικρό πένθος, ένας μικρός θάνατος. Θρηνούμε τον άνθρωπο που βγήκε από τη ζωή μας χωρίς τη θέλησή μας και μας άφησε, θρηνούμε την απώλεια εκείνου που νομίζαμε ότι είχαμε, την απώλεια των ονείρων μας, των σχεδίων μας.

Όταν χωρίζεις, ειδικά όταν ο χωρισμός δεν είναι δική σου επιλογή, αυτή η νέα υπόσταση που δημιουργήθηκε μέσα στα χρόνια και πήρε ζωή από την πνοή των δικών σας προσδοκιών και ονείρων σταματάει να ανασαίνει και χάνεται.

Ένας χωρισμός σημαίνει πένθος, πενθείς τη σχέση σου με τον άνθρωπό σου, πενθείς το εμείς.

Η απώλεια μιας στενής επαφής μπορεί να έχει την αίσθηση ενός συναισθηματικού ακρωτηριασμού του εαυτού μας. Μπορεί να νιώθουμε λυπημένοι και μόνοι, σαν να μας λείπει ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού μας. Εάν είμαστε στο τέλος μιας σχέσης, μπορεί να νιώθουμε θυμό, απόρριψη ή προδοσία.

Τα καλά νέα είναι ότι η λύπη δε διαρκεί για πάντα

Η αρχική αντίδραση σε αυτή την απώλεια είναι η άρνηση που ανάλογα με την προσωπικότητα του ατόμου μπορεί να διαρκέσει από μερικές εβδομάδες μέχρι και μήνες. Μετά την άρνηση ακολουθεί ο θυμός που αποτελεί απαραίτητο στάδιο της πορείας προς το συναισθηματικό χωρισμό.

Στο στάδιο αυτό κανείς μπορεί να φτάσει σε ακραίες αντιδράσεις και συχνά το στάδιο αυτό διαρκεί μήνες. Ακολουθεί η περίοδος της θλίψης, όπου το άτομο μπορεί να έχει καταθλιπτικόμορφη συμπτωματολογία η οποία μπορεί να διαρκέσει για αρκετά μεγάλο διάστημα.

Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, συχνά η απώλεια της σχέσης γίνεται εμμονή και αποτελεί το πιο επίπονο και χρονοβόρο στάδιο της διαδικασίας.

Τελευταίο στάδιο αποτελεί η αποδοχή της απώλειας, η οποία επαναφέρει το άτομο σε συναισθηματική ισορροπία και του επιτρέπει υγειώς να προχωρήσει στη ζωή του.

Κάθε ένα από τα παραπάνω στάδια, όσο επίπονο και αν είναι, είναι απαραίτητο, προκειμένου να βγείτε πιο δυνατοί από ένα χωρισμό χωρίς συναισθηματικές καθηλώσεις.

Πώς να ξεπεράσουμε ένα χωρισμό

Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνουμε είναι να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να νιώσει τα συναισθήματα. Είναι λογικό να νιώθουμε λύπη, θυμό, εξάντληση, πληγωμένοι ή μπερδεμένοι.

Ίσως να έχουμε κάνει λάθη κι εμείς-είναι σημαντικό να αποδεχτούμε την υπευθυνότητα μας αλλά ταυτόχρονα να συνεχίσουμε να εκτιμάμε τον εαυτό μας και να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε οι μόνοι που κάνουμε λάθη, ς συνέπεια αυτού βιώνουμε επώδυνα και επίπονα συναισθήματα.

Συχνά θέλουμε να ξεφορτωθούμε τον πόνο που μας βαραίνει όσο πιο γρήγορα μπορούμε ώστε να νιώσουμε και πάλι «φυσιολογικοί». Κι όμως, χρειάζεται όπως και στον θάνατο του αγαπημένου μας ατόμου να δώσουμε χρόνο για την επούλωση του τραύματος, που θα έρθει εφόσον αφήσουμε τα στάδια του πένθους να εξελιχθούν και τον εαυτό μας να τα βιώσει και να περάσει μέσα από αυτά.

Είναι αναγκαίο να αφήσουμε ελεύθερα τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας, να μπορέσουμε να τα εκφράσουμε έτσι ώστε να εκτονώσουμε όλη την ένταση που προσπαθούμε να κρύψουμε μέσα από την άρνηση της κατάστασης. Θα χρειαστεί να μάθουμε να βιώνουμε τα πράγματα στην ώρα τους και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να βιώσει τον χωρισμό πέρα από ντροπές και φόβους.

Επικοινωνία με κοντινά μας πρόσωπα. Το να εκμυστηρευτούμε το πρόβλημα σε κάποιο κοντινό πρόσωπο, να συζητήσουμε τα συναισθήματά μας και να μην απομονωθούμε είναι ίσως ένα πιο σημαντικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε.

Το να διαλέξουμε άτομα τα οποία εμπιστευόμαστε και ξέρουμε ότι ενδιαφέρονται να μας ακούσουν πραγματικά. Είναι σημαντικό να νιώθουμε ότι δε θα μας κρίνουν και ότι θα μας καταλάβουν. Η απομόνωση μπορεί κάνει τη θλίψη μας ακόμα πιο έντονη.Aπό την άλλη χρειάζεται να βάλεις και τα όρια σου στους άλλους αν δεν είσαι έτοιμος και διαθέσιμος πάντα να συζητήσεις.

Είναι απόλυτα εντάξει να πεις: «Δεν θέλω να συζητήσω για αυτό».

Να κάνουμε πράγματα ωφέλιμα για τον εαυτό μας, π.χ να πάμε σινεμά, να συναντήσουμε φίλους, να πάμε μια βόλτα ή ένα ζεστό χαλαρωτικό μπάνιο. Να τρώμε και να κοιμόμαστε καλά και να αποφεύγουμε να αυξήσουμε τις ποσότητες αλκοόλ και τσιγάρων που καταναλώνουμε.

Ο χωρισμός ίσως να είναι μια φάση της ζωής μας που νιώθουμε εξαιρετικά ευαίσθητοι. Το να φερθούμε στον αυτό μας με τον ίδιο σεβασμό και την αγάπη που θα φερόμασταν σε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο αν περνούσε δύσκολη φάση, θα μας βοηθήσει να νιώσουμε καλυτέρα. Επίσης σε αυτή τη φάση, καλό είναι να είμαστε και πιο επιεικείς με τον εαυτό μας.

Η ψυχολογική μας κατάσταση ίσως να μας αποτρέπει από το να λειτουργούμε άψογα στη δουλειά ή σε κοινωνικό επίπεδο. Αυτό είναι φυσιολογικό, κανείς δεν είναι υπεράνθρωπος, όλοι χρειαζόμαστε το χρόνο μας.

Απόσταση: Είναι καλό να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε μια απόσταση από το πρόσωπο με το οποίο χωρίσαμε. Αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά, αλλά όταν είναι στο χέρι μας η απόσταση είναι κάτι που μπορεί να μας ωφελήσει.

Κάθε συνάντηση ή τηλεφώνημα θα σας θυμίζει το παρελθόν και θα είναι δύσκολο να αποδεσμευτείτε. Πολλές φορές ξεχνάμε τις κακές στιγμές που είχαμε στη σχέση και παραμένουν στη μνήμη μας μόνο οι θετικές. Σε αυτό το σημείο γίνεται το λάθος να αναζητούμε το σύντροφό μας μετατρέποντας το χωρισμό σε μια διαδικασία χωρίς τέλος.

Καλό θα είναι να έχουμε στον νου μας ότι σε έναν χωρισμό δεν φταίει ποτέ μόνο ο ένας. Η ευθύνη είναι πάντα και των δύο, χωρίς όμως να μοιράζουμε ποσοστά για το ποιος έφταιξε περισσότερο. Αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να εκφράσει τα συναισθήματά του και να αποφορτιστεί, τότε θα μπορέσουμε να αναλάβουμε το μερίδιο ευθύνης που πραγματικά μας αναλογεί με ώριμο τρόπο και να το διαχειριστούμε, χωρίς να επιβαρυνόμαστε με όλη την ευθύνη ή να αποποιούμαστε κάθε είδος ευθύνης για το τι έφταιξε και αυτή η σχέση έφτασε στο τέλος της.

Δείτε τον χωρισμό ως ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα! Η περίοδος χωρισμού μπορεί να γίνει γόνιμη και να ειδωθεί σαν μια ευκαιρία επανεξέτασης των δυνατοτήτων αλλά και των προσδοκιών του.

Αυτή είναι μια καλή στιγμή να ξανακοιτάξεις προς τα μέσα σου και να νιώσεις ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχεις στη ζωή σου αυτή τη στιγμή και με ένα χαμόγελο να μπορέσεις να προχωρήσεις.

Ένας χωρισμός φαντάζει σε πολλούς από εμάς σαν μια δοκιμασία που θα φέρει στην επιφάνεια τα πιο σκοτεινά και επώδυνα συναισθήματα μας. Συχνά ένα άτομο που βρίσκεται μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση βιώνει έντονα το φόβο της μοναξιάς.

Ο χωρισμός ως ευκαιρίας ανασυγκρότησης

Πράγματι, ένας χωρισμός μπορεί να ακολουθηθεί από μια περίοδο μοναξιάς που μπορεί, όμως, να αποτελέσει μια σπουδαία ευκαιρία για ανασυγκρότηση, για ουσιαστική επαφή με τον ίδιο μας τον εαυτό, για επανάκτηση δυνάμεων και ενέργειας, που θα μας οδηγήσουν στη διεκδίκηση των πραγματικών μας «θέλω», των αληθινών μας αναγκών.

Αν τα αρνητικά συναισθήματα και η απουσία επιθυμίας για ένα νέο ξεκίνημα επιμένουν για αφύσικα μεγάλο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα το στάδιο της κατάθλιψης να παρατείνεται, ακόμη κι αν δεν υπάρχει επικοινωνία με τον πρώην σύντροφο, καλό είναι να ζητάμε τη βοήθεια ειδικού.