Η ιστορία της Ελένης και της Όλγας

Ακρόαση άρθρου......

Η Ελένη ήταν μία νέα κοπέλα γεμάτη χαρά και ανυπομονησία για την έναρξη της φοιτητικής της ζωής. Οι γονείς της την καμάρωναν και μέσα στο μυαλό τους έκαναν πολλές και διάφορες σκέψεις για το πώς φαντάζονταν το μέλλον της κόρης της. Όμως, κάτι ανατίναξε τα όνειρά τους στον αέρα.

Η Ελένη , το κοριτσάκι τους, αγάπησε μία συμφοιτήτριά της από τη σχολή, την Όλγα. Γνωρίστηκαν, αγαπήθηκαν , συγκατοίκησαν. Όλα μαγικά! Οι γονείς της δεν μπορούσαν να το δεχτούν αυτό. Το κοριτσάκι τους; Όχι, εκείνοι ήθελαν τα πατροπαράδοτα. Να τελειώσει με το καλό της τις σπουδές και να τους φέρει στο σπίτι το γαμπρό. Δε μπορούσαν να φανταστούν την κόρη τους ερωτευμένη με μία γυναίκα. Η στάση του άλλαξε απέναντί της, δεν απαντούσαν στα τηλέφωνα, ψυχράνθηκαν και σκλήρυναν την καρδιά τους απέναντί της. Η Ελένη πικραινόταν και δεν μπορούσε να καταλάβει ποιον έβλαψε, ποιανού τη ζωή κατέστρεψε, ποιανού την περιουσία λεηλάτησε; Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ο δικός της έρωτας ήταν ανήθικος, βρώμικος, παράνομος.

Η Ελένη ήταν αποφασισμένη. Δε θα άφηνε την Όλγα, όσο και αν λάτρευε τους γονείς της. Θα πάλευε για τη σχέση της. Θα παντρευόταν, θα έκανε οικογένεια όπως όλοι οι άλλοι ‘’φυσιολογικοί’’ άνθρωποι. Τα κατάφερε. Μεγάλωσε ένα κοριτσάκι μαζί με τη σύντροφό της, ένα κοριτσάκι χαρούμενο που δε στερήθηκε το χαμόγελο, την αγάπη και όλα αυτά που έχουν οι υπόλοιπες ’φυσιολογικές’ οικογένειες. Μέχρι που μεγάλωσε και βγήκε και αυτή στη ζωή.

Η Ελένη και η Όλγα φρόντισαν να μεγαλώσει με περίσσια αγάπη, ήθελαν να νοιώθει προστατευμένη από τα ειρωνικά βλέμματα και την κοροϊδία μερικών ανθρώπων που θα συναντούσε στο διάβα της.

Την ημέρα της ψήφισης του συμφώνου συμβίωσης, θυμήθηκα την Όλγα και την Ελένη. Ανθρώπους σαν αυτές που ενώ δεν έβλαψαν κανέναν, βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν κατηγορίες για την αγάπη, την αγάπη τους. Άνθρωποι σαν αυτές που εκπρόσωποι της Εκκλησίας έβρισαν με χαρακτηρισμούς όπως ‘’εκτρώματα’’, ‘’παράφρονες’’ , ‘’εγκληματίες’’, κατάπτυστοι’’ και χίλια δύο άλλα.

Η Ελένη και η Όλγα δεν ήταν κάτι διαφορετικό. Ήταν άνθρωποι της διπλανής πόρτας με τις αγωνίες, τη σκληρή καθημερινότητα, την κούραση, τις υποχρεώσεις. Εις βάρος μία κοινωνίας που τις θεωρούσε αφύσικες. Η ίδια κοινωνία που οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους στην απόγνωση, χιλιάδες παιδιά στην εξαθλίωση , που ισοπέδωσε την αξιοπρέπεια, έκρινε την αγάπη τους αφύσικη. Ειρωνικό;

Η Ελένη με την Όλγα μεγάλωσαν ένα υπέροχο παιδί. Όσοι τις κατηγορούν δεν ανέτρεξαν μάλλον στην άποψη της Επιστήμης που απορρέει από εκατοντάδες μελέτες και έρευνες στο ότι οι ομόφυλοι άνθρωποι μπορούν να είναι υπέροχοι γονείς, αρκεί να έχουν την κατάλληλη ηθική, υλική, συναισθηματική υποστήριξη από το Κράτος. Εξάλλου, και αυτές σε παραδοσιακό περιβάλλον μεγάλωσαν και ανατράφηκαν, γιατί δεν ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο;

Αισχροί είναι εκείνοι που θωπεύουν παιδιά κάτω από τα ράσα τους. Εγκληματίες είναι εκείνοι που βομβαρδίζουν πόλεις και οδηγούν παιδιά στο να ανασύρονται νεκρά από τις ακτές. Κατάπτυστοι είναι εκείνοι που ψήφισαν νόμους εξαθλίωσης και οδήγησαν παιδιά στο να λιποθυμούν από την ασιτία σε μία  νομοθεσία ουσιαστικά αδιάφορη και ανάλγητη.

Ποια κοινωνία ενδιαφέρεται άραγε για το υγιές περιβάλλον των παιδιών; Εκείνη που άφησε ελεύθερους παιδόφιλους; Εκείνη που έκανε την εκπαίδευση να θεωρείται πολυτέλεια; Εκείνη που κομμάτιασε όνειρα και ελπίδες τόσων παιδιών και που τα οδήγησε να είναι αδύναμα από την ασιτία; Πότε νοιάστηκε αυτή η κοινωνία για τα παιδιά και το μέλλον τους, πότε αφουγκράστηκε τις ανάγκες τους; Ξαφνικά, θυμήθηκαν τα παιδιά στην περίπτωση γυναικών όπως η Όλγα και η Ελένη. Πόσο υποκριτικό!

Η Όλγα και η Ελένη δεν απογοητεύονται. Κρατάνε η μία το χέρι της άλλης και κοιτάνε την κόρη τους που πέρασε στο Πανεπιστήμιο και ξεκινάει τα αργά της βήματα μέσα στη ζωή. Η Ελένη έχει πάντα το σφίξιμο εκείνο μέσα της, την πονάει – όσο και αν δεν το παραδέχεται- η απορριπτική στάση των γονιών της. Θέλει να κάνει ακόμα μία προσπάθεια, να τους τηλεφωνήσει ξανά. Να τους μιλήσει για την Όλγα , για τον άνθρωπο που την έκανε ευτυχισμένη. Να τους αναφέρει πόσο την αγαπάει , πώς η Όλγα της κρατάει το χέρι όταν εκείνη έχει πυρετό μέχρι να συνέλθει, για τα υπέροχα φαγητά που της φτιάχνει. Να τους εξηγήσει ότι δεν είναι εγκληματίας επειδή αγάπησε έναν άνθρωπο του ίδιου φύλου.

Να τους θυμίσει ότι η αληθινή αγάπη των γονιών είναι η αποδοχή της αλήθειας του παιδιού τους, όχι η πίεση να γίνουν όλα αυτά που θέλουν εκείνοι. Να τους δείξει φωτογραφίες από την κόρη της, από τα γενέθλιά της, από το νηπιαγωγείο, από τις σχολικές εορτές. Να τους φωνάξει ότι πάντα τους αγαπάει και τους περιμένει. …

Αυτή ήταν η ιστορία της Ελένης και της Όλγας. Για το τηλέφωνο δε γνωρίζω κάτι ακόμα….