Ακρόαση άρθρου......Το Bullying έχει ταυτιστεί με τον σχολικό εκφοβισμό. Όμως στην πραγματικότητα, δεν είναι ένα φαινόμενο που ξεκινά στο σχολείο, αλλά μια κατάσταση που το άτομο βιώνει ήδη στο σπίτι του συχνά από τους γονείς αλλά και από τα αδέρφια του με την σιωπηρή ή και ξεκάθαρη συναίνεση των γονιών του.
Όταν μέσα στην ίδια του την οικογένεια έχει δεχτεί προσβολές και ταπεινώσεις όπως: «Χοντρούλα κουνήσου, βιαζόμαστε», «Τι άχρηστος που είσαι!», «Ε, ελέφαντα, θα έρθεις;», «Προσοχή έρχεται η μπουλντόζα!», «Ο ηλίθιος πήρε πάλι 5 στα μαθηματικά!», «Έτσι άσχημη που είσαι, φαντάζεσαι ότι θ’ αρέσεις στα αγόρια;», «Ποια νομίζεις ότι είσαι; Η βασίλισσα της Αγγλίας;», πώς θα μπορέσει άραγε να αντιμετωπίσει τις προσβολές στο σχολείο.
Ελάχιστα είναι τα παιδιά που δεν τα προσέβαλαν ποτέ οι γονείς τους. Αυτές οι υποτιμήσεις μοιάζουν με συναισθηματικά χαστούκια. Πληγώνουν εξίσου το παιδί/έφηβο που τις ανέχεται αλλά και τον ενήλικα που τις προφέρει. Το κυριότερο είναι ότι πληγώνουν για πάντα τη σχέση τους.
Η λεκτική βία
Πιστεύουμε οι περισσότεροι ότι η λεκτική βία είναι ανώδυνη. Στο σχολικό περιβάλλον οι προσβολές είναι σχεδόν κανόνας. Οι έφηβοι συνηθίζουν να εξαπολύουν προσβολές προς τους συνομήλικους τους και να αντέχουν αυτές που οι άλλοι τους απευθύνουν, προκειμένου να ανήκουν στην ομάδα.
Κι όμως, αυτές οι στάσεις της περιφρόνησης και της υποτίμησης είναι ήδη επίπονες όταν προέρχονται από κάποιο φίλο κι ακόμη περισσότερο όταν προέρχονται από τους ίδιους τους γονείς μας. Οι συνηθισμένες προσβολές πληγώνουν περισσότερο από ό,τι θέλουμε να πιστεύουμε.
Bullying στο σπίτι
Στο σπίτι οι γονείς είναι ικανοί να μιλήσουν με εντελώς προσβλητικό τρόπο στο παιδί τους και να πιστεύουν ότι δικαιολογούνται γιατί δήθεν το κινητοποιούν να γίνει καλύτερο. Αυτό που καταφέρνουν είναι να πληγώνουν τα παιδιά τους και να τα ωθούν να δημιουργήσουν ένα συναισθηματικό φρούριο που θα εμποδίζει την βίωση του θυμού και της οργής για την άδικη επίθεση που δέχονται.
Καταλήγουν να μην αισθάνονται πια και να κλείνονται στον εαυτό τους.
Συνήθως παρατούν την ενασχόληση για την οποία δέχονται την έντονη κριτική και τις προσωπικές προσβολές.
Επειδή αγαπούν τους γονείς τους και δεν θέλουν να τους αμφισβητούν, προτιμούν να καταστρέψουν τη δική τους εικόνα, αφού πλέον δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους.
Δεν μπορούν όμως να συνδέσουν αυτή την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους με την στάση του γονιού, γιατί τον θεωρούν εξαίρετο, ανώτερο, άνετο με τη ζωή και γενικά κυρίαρχο.
Η εξουσία των γονιών
10 Βιωματικά Εργαστήρια για Γονείς (Νοέμβριος 2024 – Απρίλιος 2025) | Διοργάνωση: PSYCHOLOGY.GR | Συμμετοχή: 35 ευρώ για εγγραφές που θα γίνουν έως Κυριακή 17 Νοεμβρίου. Με αυτό το κόστος, έχετε πρόσβαση στο σύνολο των 10 σεμιναρίων που θα διεξαχθούν.
Όμως θα ρωτούσε κανείς, με ποιον τρόπο επωφελείται ο γονιός κάνοντας το παιδί του να υποφέρει έτσι;
Διατηρεί την εξουσία. Δεν επιτρέπει στα συναισθήματά του να αναδυθούν. Υπήρξε καταπιεσμένος από τον δικό του γονέα, ταπεινωμένος, υποτιμημένος. Είναι η σειρά του να είναι καυστικός κι έτσι δεν αφήνει τα συναισθήματά του να αναδυθούν στην επιφάνεια. Πέρα από τον έλεγχο επάνω στο παιδί του, στην πραγματικότητα προσπαθεί να ελέγξει τα δικά του συναισθήματα, να τα κρατήσει κρυμμένα.
Στην πραγματικότητα η προσβολή δεν απευθύνεται στο ίδιο το παιδί, αλλά πώς μπορεί να το ξέρει; Τα παιδιά πιστεύουν τους γονείς τους.
Από πού προέρχονται αυτές οι προσβολές; Συχνά, τις έχουμε ακούσει, μας τις έχουν απευθύνει όταν ήμαστε μικροί. Για να αντέξουμε αναγκαστήκαμε ασυνείδητα να απαλείψουμε την επιθετική τους πλευρά. Τις εσωτερικεύσαμε, κρύβοντας τον πόνο. Ο μηχανισμός αυτός είναι αμυντικός.
Η προσβολή αποτελεί προβολή επάνω στον άλλον, ώστε να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε τον πόνο που αισθανόμαστε μέσα μας. Πίσω από μία προσβολή υπάρχει πάντα η προσωπική μας ιστορία, ένα τραύμα που μας πονά ακόμη, συναισθήματα και ανάγκες.
Οι προσβολές μας δεν είναι αθώες. Προβάλλονται επάνω στα παιδιά μας, αλλά δε λένε τίποτε για αυτά. Μιλάνε για τα δικά μας τραύματα.
Οι προσβολές, οι υποτιμήσεις, οι επικρίσεις, οι βρισιές δεν αποτελούν εκπαιδευτικές μεθόδους, αλλά βία, ακόμη κι όταν, και ιδίως όταν οι γονείς είναι αυτοί που προσβάλλουν. Οι επικρίσεις αποτελούν χτυπήματα έναντι του άλλου, ώστε να μην αναγκαστούμε να κοιτάξουμε μέσα μας.
Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου
Ζωή Σκόρδα - Σύμβουλος Ψ.Υγείας
Είμαι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών: MA in Counseling Psychology with a practicum απο το Βρεττανικό Πανεπιστήμιο: University of Sheffield, UK από όπου αποφοίτησα με διακριση (Distinction).
Το Psychology.gr είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε πρόσβαση στην αρθρογραφία και άμεση ενημέρωση για έρευνες ψυχολογίας και θέματα ψυχικής υγείας: 
