Η παραβολή του λιονταριού: Αν η αλήθεια του εαυτού μας υπάρχει ήδη μέσα μας, γιατί μόνο τόσο λίγοι την έχουν βρει;

Ακρόαση άρθρου......

Κάποτε ρώτησαν τον Osho «Αν η αλήθεια του εαυτού μας βρίσκεται ήδη μέσα μας, γιατί υπάρχουν τόσο λίγοι άνθρωποι που την έχουν βρει; Και πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε τη διαφορά μεταξύ αυτής της αλήθειας και όλων των άλλων περιττών πραγμάτων που βλέπουμε όταν κοιτάζουμε μέσα μας;»

Η διάκριση της αλήθειας

Η άγνοιά μας είναι ο λόγος. Όχι ότι δεν κατέχουμε την αλήθεια - ήταν πάντα εκεί, αλλά την ξεχάσαμε. Η όρασή μας έχει χάσει την κρυστάλλινη καθαρότητα που χρειάζεται για να ξαναβρεί αυτή την αλήθεια.

Το έχετε παρατηρήσει; Μερικές φορές προσπαθείτε να θυμηθείτε το όνομα κάποιου. Το ξέρετε, και παρ' όλα αυτά δεν σας έρχεται στο μυαλό. Νιώθετε χαμένοι. Λέτε ότι είναι στην άκρη της γλώσσας σας. Λέτε: «Μα το ξέρω». Αλλά αν κάποιος επιμένει: «Αν το ξέρεις, τότε γιατί δεν το λες;», του απαντάτε: «Δεν μου έρχεται».

Το έχετε παρατηρήσει; Ξέρετε το όνομα, ξέρετε ότι το ξέρετε, αλλά υπάρχει ένα κενό. Όμως αυτό το κενό δεν είναι άδειο, δεν είναι παθητικό. Αυτό το χάσμα είναι πολύ ενεργό, έντονα δραστήριο. Αυτό το χάσμα ψάχνει, βρίσκεται σε αναζήτηση για το ξεχασμένο όνομα.

Υπάρχει κάτι ακόμα που μπορείτε να παρατηρήσετε: Κάποιος προτείνει κάποιο όνομα, και λέτε: «Όχι, δεν είναι αυτό». Είναι πανέμορφο! Δεν ξέρετε το σωστό όνομα, αλλά ξέρετε ότι αυτό που ακούτε είναι λάθος. Λέτε: «Δεν είναι αυτό». Κάποιος άλλος προτείνει ένα άλλο όνομα. Λέτε: «Όχι, το ξέρω, και δεν είναι αυτό». Το κενό δεν είναι νεκρό κενό, είναι δυναμικό.

Ξέρει τι είναι ψευδές, ξέρει τι δεν είναι αλήθεια, αλλά έχει ξεχάσει την αλήθεια.

Έτσι, αν κάποιος σας προσφέρει κάτι λάθος, θα το καταλάβετε αμέσως.

Δεν ξέρετε τι είναι αλήθεια, αλλά μπορείτε να καταλάβετε αμέσως τι είναι αναληθές, επειδή η αλήθεια είναι κρυμμένη μέσα σας. Μπορεί να την ξεχάσατε, αλλά δεν έχετε ξεχάσει ότι είναι εκεί.

Γι αυτό, όποτε ακούτε την αλήθεια, ξαφνικά κάτι μέσα σας την αντιλαμβάνεται αμέσως. Δεν είναι θέμα χρόνου. Άλλοι που δεν μπορούν να την αντιληφθούν, θα σκεφτούν ότι έχετε υπνωτιστεί. Νομίζουν ότι πρέπει να διαφωνήσουμε, να το σκεφτούμε, να το συζητήσουμε και μετά να πιστέψουμε.

Αλλά κάθε φορά που ακούτε την αλήθεια, η ίδια η ιδιότητά της είναι τέτοια που αμέσως γεμίζει το κενό σας, επειδή η δική σας αλήθεια έχει κληθεί στην επιφάνεια.

Όποτε ακούτε μια αλήθεια, δεν έρχεται από έξω. Το έξω είναι απλώς μια ευκαιρία για να ανοίξει το μέσα σας. Αμέσως γνωρίζετε ότι αυτό που ακούτε είναι αλήθεια. Όχι ότι μπορείτε να επιχειρηματολογήσετε γι' αυτό, όχι ότι μπορείτε να το αποδείξετε, όχι ότι είστε πεπεισμένοι από αυτό, όχι. Μεταμορφωθήκατε από αυτό, δεν πειστήκατε. Πρόκειται για μεταστροφή, όχι για βεβαιότητα.

Η διαδικασία της ταύτισης

Αυτό που πρέπει να καταλάβετε είναι η διαδικασία της ταύτισης: Πώς μπορεί κανείς να ταυτιστεί με κάτι που δεν είναι.

Μια αρχαία παραβολή στην Ανατολή αναφέρεται σε μια λέαινα, η οποία καθώς πηδούσε από το ένα ύψωμα στο άλλο γέννησε το μωρό της. Το μωρό έπεσε στον δρόμο, από όπου περνούσε ένα μεγάλο κοπάδι προβάτων. Φυσικά, μπερδεύτηκε ανάμεσα στα πρόβατα, έζησε με τα πρόβατα, συμπεριφερόταν σαν πρόβατο. Δεν είχε ιδέα, ούτε καν στα όνειρά του, ότι ήταν λιοντάρι.

Πώς θα μπορούσε;

Παντού γύρω του ήταν πρόβατα και μόνο πρόβατα. Ποτέ δεν είχε φάει σαν λιοντάρι. Ένα πρόβατο δεν βρυχάται. Ποτέ δεν ήταν μόνο του σαν λιοντάρι. Ένα πρόβατο δεν είναι ποτέ μόνο του. Βρίσκεται πάντα μέσα στο πλήθος -το πλήθος προσφέρει άνεση, ασφάλεια, σιγουριά. Αν δείτε πρόβατα να προχωρούν, προχωρούν τόσο κοντά, που σχεδόν πέφτουν το ένα επάνω στο άλλο.

Το λιοντάρι άρχισε να μεγαλώνει. Ήταν ένα πααξενο φαινόμενο. Νοητικά ταυτιζόταν με ένα πρόβατο. Όμως, η βιολογία δεν συμβαδίζει με αυτή την ταύτιση από μεριάς σας. Η φύση δεν θα ακολουθήσει το μυαλό σας. Έγινε ένα όμορφο νεαρό λιοντάρι, αλλά επειδή τα πράγματα συνέβησαν τόσο αργά, τα πρόβατα το συνήθισαν, όπως και εκείνο συνήθισε τα πρόβατα.

Τα πρόβατα νόμιζαν ότι ήταν κάπως τρελούτσικο, φυσικά. Δεν συμπεριφερόταν φυσιολογικά και συνέχιζε να μεγαλώνει. Δεν έπρεπε να συμβαίνει αυτό. Να προσποιείται ότι είναι λιοντάρι! Όμως ήξεραν ότι δεν ήταν λιοντάρι. Το έβλεπαν από τη γέννησή του. Το είχαν αναθρέψει, του είχαν δώσει το γάλα τους.

Από τη φύση του δεν ήταν φυτοφάγο. Κανένα λιοντάρι δεν είναι φυτοφάγο, αλλά αυτό το λιοντάρι ήταν, επειδή τα πρόβατα είναι φυτοφάγα. Έτρωγε γρασίδι με μεγάλη χαρά. Δέχτηκαν αυτές τις μικρές διαφορές, ότι ήταν μεγάλο και έμοιαζε με λιοντάρι. Ένα πολύ σοφό πρόβατο είπε: «Είναι απλώς μια ανωμαλία της φύσης. Μια στο τόσο συμβαίνει».

Και το λιοντάρι, επίσης, δέχτηκε ότι ήταν αλήθεια. Το χρώμα του ήταν διαφορετικό, το σώμα του ήταν διαφορετικό -πρέπει να είναι μια ανωμαλία, κάτι αφύσικο. Αλλά η ιδέα ότι ήταν λιοντάρι ήταν αδύνατη!

Όλα εκείνα τα πρόβατα το περικύκλωσαν, και τα πρόβατα-ψυχαναλυτές τού έδωσαν εξηγήσεις: «Είσαι απλώς μια ανωμαλία της φύσης. Μην ανησυχείς. Είμαστε εδώ για να σε φροντίσουμε».

Αναγνωρίζοντας τον πραγματικό εαυτό

Όμως μια μέρα ένα γέρικο λιοντάρι δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του. Ήταν τόσο παράξενο, που αποφάσισε να αιχμαλωτίσει το νεαρό λιοντάρι και να ανακαλύψει τι συνέβαινε. Όμως ήταν γέρικο, και το νεαρό λιοντάρι ήταν πολύ γρήγορο, και δεν κατάφερνε να το προλάβει. Παρ' όλο που πίστευε ότι ήταν πρόβατο, όταν υπήρχε κίνδυνος το στοιχείο της ταύτισης ξεχνιόταν. Έτρεχε σαν λιοντάρι, και το γέρικο λιοντάρι δυσκολεύτηκε πολύ να το προλάβει.

Τελικά, όμως, το γέρικο λιοντάρι το αιχμαλώτισε. Το νεαρό λιοντάρι έκλαιγε και θρηνούσε και έλεγε: «Λυπήσου με, είμαι ένα φτωχό πρόβατο. Σε παρακαλώ, άσε με να φύγω».

Το γέρικο λιοντάρι είπε: «Ηλίθιο! Σταμάτα αυτές τις ανοησίες και έλα μαζί μου στη λιμνούλα». Πολύ κοντά τους ήταν μια λιμνούλα. Το νεαρό λιοντάρι δεν ήθελε να πάει, αλλά προχώρησε προς τα εκεί εντελώς απρόθυμο, γιατί τι μπορείς να κάνεις απέναντι σε ένα λιοντάρι, αν είσαι μόνο ένα πρόβατο; Η λιμνούλα ήταν ήσυχη, χωρίς κυματισμούς, σχεδόν σαν καθρέφτης.

Το γέρικο λιοντάρι είπε στο νεαρό: «Κοίτα. Κοίτα το πρόσωπό μου και κοίτα το πρόσωπό σου. Κοίτα το σώμα μου και κοίτα το σώμα σου στο νερό».

Σε δευτερόλεπτα ακούστηκε ένας μεγάλος βρυχηθμός! Οι γύρω λόφοι αντιλάλησαν. Τα πρόβατα εξαφανίστηκαν.

Ήταν ένα εντελώς διαφορετικό πλάσμα -αναγνώρισε τον εαυτό του. Η ταύτιση με τα πρόβατα δεν ήταν πραγματικότητα, ήταν απλώς μια ιδέα του μυαλού του. Τώρα είχε δει την πραγματικότητα.

Το γέρικο λιοντάρι είπε «Τώρα δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα περισσότερο. Κατάλαβες».

Το νεαρό λιοντάρι μπορούσε να αισθανθεί μια παράξενη ενέργεια που δεν είχε νιώσει ποτέ πριν στη ζωή του -σαν να κοιμόταν μέχρι τότε. Μπορούσε να νιώσει μια τεράστια δύναμη, ενώ ήταν πάντα ένα αδύναμο, ταπεινό πρόβατο. Όλη αυτή η ταπεινότητα, όλη αυτή η αδυναμία, απλώς εξατμίστηκαν.

Αυτή είναι μια αρχαία παραβολή για τον δάσκαλο και τον μαθητή.

Η λειτουργία του δασκάλου είναι μόνο να φέρει τον μαθητή αντιμέτωπο με τον εαυτό του, ώστε να δει ποιος είναι και ότι αυτό που πιστεύει για τον εαυτό του δεν είναι αλήθεια.

Το παρόν άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο του Οsho Το βιβλίο της κατανόησης που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.