Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών έχει οριστεί η 26η Ιουνίου και στην χώρα μας όλα τα προγράμματα απεξάρτησης γιορτάζουν αυτή την ημέρα με δράσεις εξωστρέφειας.

Σκέψεις πάνω στο ρόλο του Σωτήρα: Γιατί κρύβουν την πραγματική τους ταυτότητα οι σούπερ ήρωες; 
Τι θα συμβεί αν μάθει κανείς ποιοι είναι πραγματικά ο Σούπερμαν και ο Σπάιντερμαν;  Πόσο διαφορετική είναι η καθημερινή τους ταυτότητα από εκείνη του ήρωα;

Σύμφωνα με τον Donald Winnicott (2009:80) «η ψυχοθεραπεία έχει να κάνει με δύο ανθρώπους που παίζουν μαζί». Ο Γιόχαν Χουιζίνγκα (1989:49) ορίζει από την πλευρά του το παιχνίδι ως «[…] μια εθελοντική δραστηριότητα ή απασχόληση, η οποία πραγματοποιείται μέσα σε κάποια καθορισμένα τοπικά και χρονικά όρια, σύμφωνα με κανόνες ελεύθερα αποδεκτούς αλλά απολύτως δεσμευτικούς, αποτελώντας αυτοσκοπό και συνοδευόμενη από ένα αίσθημα έντασης, χαράς και από τη συνείδηση ότι είναι κάτι «διαφορετικό» από την «συνήθη ζωή».

«Ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή και όλοι, άντρες και γυναίκες, απλά ηθοποιοί. Έχουν τις εισόδους τους και τις εξόδους τους. Και ο κάθε άνθρωπος στον καιρό του παίζει πολλούς ρόλους, καθώς οι πράξεις όπου εμφανίζεται είναι οι εφτά ηλικίες» έγραφε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ περίπου το 1599 στην κωμωδία του «Όπως σας αρέσει», αντικατοπτρίζοντας ολόκληρη την εποχή του –όπου πράγματι οι άνθρωποι θεωρούνταν πως έπαιζαν στη μεγάλη θεατρική κοσμική σκηνή.

Τα παραμύθια αναφέρονται σε γεγονότα φανταστικά, σε τόπο άτοπο και χρόνο άχρονο, ακριβώς γιατί αποτελούν έναν τρόπο των ανθρώπων να κατανοήσουν τον κόσμο τους (Gersie A. και King N.,1990: 21). Η δομή τους φαίνεται να συμπυκνώνει τις διαδικασίες των πρωτόγονων τελετών μετάβασης, ενώ συχνά η θεματική τους συντονίζεται με τα αναπτυξιακά στάδια του ανθρώπου - στοματικό στάδιο, αιμομικτικοί φόβοι και οιδιπόδειο σύμπλεγμα, άγχος αποχωρισμού κ.τ.λ.