Μήπως ο εγκέφαλός σου διαστρεβλώνει την πραγματικότητα; Κάνε την άσκηση!

Το «εσωτερικό παιδί» αποτελεί μια μεταφορά για τα ασυνείδητα τμήματα της προσωπικότητας που διαμορφώθηκαν κατά την παιδική μας ηλικία. Στο εσωτερικό παιδί αντιστοιχεί ο συναισθηματικός μας κόσμος: φόβος, πόνος, λύπη, οργή, αλλά και χαρά, ευτυχία και αγάπη. Επομένως, το εσωτερικό παιδί έχει όψεις θετικές και χαρούμενες, καθώς και αρνητικές και θλιμμένες.

Η γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία σε ομάδες για τη βελτίωση της εικόνας του σώματος έχει διαπιστωθεί ερευνητικά ότι είναι αρκετά αποτελεσματική για γυναίκες που δεν είναι ικανοποιημένες από τη σωματική τους εικόνα (Grant & Cash, 1995. Rosen et al., 1989).

Το κύριο συμπεριφοριστικό μοντέλο ανάπτυξης και διατήρησης του άγχους διατυπώθηκε από τον Mowrer (1947). Το μοντέλο των δύο σταδίων του Mowrer υποστηρίζει ότι ο φόβος για ένα συγκεκριμένο ερέθισμα αποκτάται μέσω της κλασικής εξαρτημένης μάθησης και διατηρείται μέσω της συντελεστικής εξαρτημένης μάθησης.

Ως κλειστό τραύμα κεφαλής ορίζεται το χτύπημα που δέχεται το άτομο στο κεφάλι, χωρίς να υπάρχει εμφανής βλάβη στο κρανίο ή συγκεκριμένο εγκεφαλικό τραύμα. Αυτό το είδος τραύματος συχνά έχει συνέπεια τη μετατόπιση ολόκληρου του εγκεφάλου μέσα στο κρανίο κατά τη διάρκεια του ατυχήματος, προκαλώντας εκτενή βλάβη.

Ένα από τα πιο συνηθισμένα λάθη που οι περισσότεροι κάναμε στην εφηβεία μας ήταν να θεωρήσουμε πως ήταν υποχρεωτικό να επαναστατήσουμε (σε κάποιες περιπτώσεις τεχνητά) προκειμένου να διαφοροποιηθούμε από τους γονείς μας.