Στο παραμύθι του Πίτερ Παν μεταφερόμαστε σε ένα πλάνο έντονης δράσης αλλά και ατέρμονης ανεμελιάς οι οποίες στο φανταστικό κόσμο των παραμυθιών μπορεί να ακούγονται ιδανικές, η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Στην επιστήμη της ψυχολογίας «το σύνδρομο του Πίτερ Παν» σχετίζεται με την άρνηση της ενηλικίωσης, την ψυχική ανωριμότητα και την αποφυγή ευθυνών.

Aπό την γέννηση  μας ερχόμαστε σε έναν κόσμο όπου μεγαλώνουμε με το «μην» και το «δεν». Ακούμε συχνά από  τους γονείς μας και το σχολικό μας περιβάλλον αργότερα, να μας λένε με έντονο ύφος «μην κάνεις αυτό» ή «δεν πρέπει να κάνεις αυτό».

Οι γονείς, οι νηπιαγωγοί και οι εκπαιδευτικοί δυσκολεύονται συχνά να διακρίνουν πότε πρόκειται για μία φυσιολογική ή αποκλίνουσα συμπεριφορά των παιδιών ανάλογα με το αναπτυξιακό τους επίπεδο. Πάρα πολλές φορές μάλιστα τυχαίνει να μπερδεύουν το ζωηρό παιδί με το υπερκινητικό το οποίο παρουσιάζει συμπτώματα της ΔΕΠΥ.