Ευαγγελία Κουτράκου

Στις μέρες μας παρατηρούμε στις τάξεις μεικτών ικανοτήτων την ένταξη των μαθητών με δυσκολίες στο γραπτό και προφορικό λόγο, την κατάκτηση της αναγνωστικής ικανότητας, την ανάκληση πληροφοριών από ένα κείμενο. Μαθητές με διασπαστική συμπεριφορά, παρορμητικότητα ή υπερκινητικότητα αδυνατούν ν'ανταποκριθούν στον κυκαιώνα των πληροφοριών που τους επιβάλλει το εκπαιδευτικό σύστημα.

Η δυσαναγνωσία είναι μία δυσκολία που σχετίζεται με την ελλειμματική αναγνωστική ικανότητα του παιδιού. Τη συναντάμε πολλές φορές να συνυπάρχει ή να είναι σύμπτωμα της δυσλεξίας ή της ΔΕΠ-Υ. Δυσκολίες που σχετίζονται με τη δυσαναγνωσία είναι η η δυσλαλία, η δυσαρθρία, ο αναγραμματισμός ή δυσγραμματισμός, η καθυστέρηση  λόγου και ομιλίας.

Τα τελευταία χρόνια έχουν δημοσιευθεί διάφορες θεωρίες για τη δυσλεξία η οποία αποτελεί την πιο διαδεδομένη μορφή των μαθησιακών δυσκολιών. Γονείς και εκπαιδευτικοί έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με νέες προκλήσεις,  καλούνται ν’ ανταποκριθούν σε διαφορετικές ανάγκες, αναζητούν κάθε  γνώση και πληροφορία σχετικά με τη δυσλεξία.

Ο αναδυόμενος γραμματισμός των παιδιών και ο ρόλος των γονέων. Καλλιεργείται η αγάπη για την ανάγνωση και την παραγωγή γραπτού λόγου; 
Η μάθηση και η ανάπτυξη της δεξιότητας παραγωγής γραπτού λόγου αποτελεί εδώ και χρόνια έναν από τους σημαντικότερους στόχους της εκπαίδευσης. Η ικανότητα ανάγνωσης είναι σημαντική αφού ο άνθρωπος από τη γέννησή του προσπαθεί να επικοινωνήσει, να διαβάσει κώδικες, να συνδέσει αυτό που ονομάζουμε στη γλωσσολογία το σημαινον και το σημαινόμενον.

Στο παραμύθι του Πίτερ Παν μεταφερόμαστε σε ένα πλάνο έντονης δράσης αλλά και ατέρμονης ανεμελιάς οι οποίες στο φανταστικό κόσμο των παραμυθιών μπορεί να ακούγονται ιδανικές, η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Στην επιστήμη της ψυχολογίας «το σύνδρομο του Πίτερ Παν» σχετίζεται με την άρνηση της ενηλικίωσης, την ψυχική ανωριμότητα και την αποφυγή ευθυνών.