Άγχος: Ψυχολογική, φιλοσοφική και κοινωνική ανάλυση

Ακρόαση άρθρου......

Το άγχος είναι ένα συναίσθημα από το οποίο οι τωρινές γενιές υποφέρουν σε αυξημένα επίπεδα σε σχέση με τις παλαιότερες γενιές και για το οποίο πολλοί επιστήμονες και φιλόσοφοι έχουν ερευνήσει και γράψει. Το άγχος τώρα πιά πιστεύεται πως δεν πρέπει να ξεριζωθεί ή να κατευναστεί, αλλά να γίνει προσαρμοστικό ώστε να βοηθήσει τον άνθρωπο. 

Από ψυχολογικής πλευράς πολλοί επιστήμονες θεωρούν πως το άγχος είναι ένα ασυνείδητο σήμα πως ελοχευει φαντασιακός ή πραγματικός κίνδυνος, δηλαδή ο κίνδυνος είτε υπάρχει είτε εμείς μπερδευτήκαμε και απλά νομίσαμε πως υπάρχει.

Το άγχος επίσης παράγεται όταν νιώθουμε ενοχές και τύψεις συνείδησης, όταν έχουμε φόβο πως θα ζημιωθούμε, ή  από φόβο πως δεν θα μας αγαπάνε, ή από φόβο πως θα χάσουμε ότι αγαπάμε, ή από φόβο πως θα μας τραυματίσουν, θα μας απορρίψουν, ή εν τέλει από φόβο πως θα χάσουμε την αίσθηση και τα όρια του εαυτού μας.

Η θετική πλευρά του άγχους είναι πως το άγχος δημιουργείται όταν υπάρχει φόβος απώλειας και έτσι μας προετοιμάζει για την απώλεια δημιουργώντας τις κατάλληλες άμυνες για να μην τραυματιστούμε ψυχικά. Ακόμη μία θετική πλευρά του άγχους έρχεται από την φιλοσοφία.

Αρκετοί φιλοσοφοι υποστήριξαν πως το άγχος λειτουργεί σαν ξυπνητήρι της συνείδησής μας γιαυτό αυξάνεται όταν πολεμούμε να το μειώσουμε , ενώ αντίθετα πρέπει να το ακούσουμε.

Από φιλοσοφικής πλευράς έχει υποστηριχθεί πως το να ακούμε το άγχος και όχι να προσπαθούμε να το απαλείψουμε είναι ο δρόμος στο να κατανοήσουμε την σύγκρουση που συμβαίνει μέσα μας, δηλαδή την σύγκρουση των αξιών μας, τα διλλήματα της ζωής, την στάση μας απέναντι στην ζωή και στον θάνατο.
 
Σαν κοινωνικό φαινόμενο, το άγχος προκύπτει από την διαφορά μεταξύ του είναι και του φαίνεσθαι, δηλαδή από την διαφορά μεταξύ του αληθινού εαυτού που είμαστε και του ψέυτικου εαυτού που νιώθουμε πως πρέπει να δείχνουμε, για την αποδοχή του κόσμου. Να μην προσπαθούμε να το εξαλείψουμε λοιπόν, αλλά να το καταλάβουμε.