Η αισιόδοξη ανάγνωση της ΔΕΠ/Υ

Ακρόαση άρθρου......

Δεν υπάρχουν υπερκινητικά παιδιά αλλά παιδιά με υπερκινητικότητα. Το πρώτο βήμα για όλους εμάς, γονείς, εκπαιδευτικούς και ειδικούς θεραπευτές που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τη  ΔΕΠ/Υ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής -  Υπερκινητικότητα) είναι να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας απέναντι σε αυτή τη συνθήκη.

Το δεύτερο βήμα είναι να αναπλαισιώσουμε τα πιθανά αρνητικά μας συναισθήματα, δηλαδή να έχουμε μια θετική στάση απέναντί της.

Αντί να πούμε ότι ένα παιδί με ΔΕΠ/Υ :
1) Διασπάται εύκολα και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί για να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα, μπορούμε να πούμε ότι εστιάζει ιδιαίτερα την προσοχή του όταν έχει θετικό κίνητρο για ένα έργο.
2) Χαρακτηρίζεται από παρορμητικότητα και έλλειψη οργάνωσης, μπορούμε να πούμε ότι είναι ευέλικτο στη σκέψη και τη δράση του.
3) Δυσκολεύεται να εκτιμήσει σωστά την έννοια του χρόνου, μπορούμε να πούμε ότι είναι ακούραστο όταν κάνει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για το ίδιο ασχολία.
4) Δε συγκεντρώνεται εύκολα, μπορούμε να πούμε ότι διαθέτει μία οξεία  αντίληψη των ερεθισμάτων που προέρχονται από το περιβάλλον του.
5) Δυσκολεύεται να κατανοήσει πολύπλοκες οδηγίες, μπορούμε να πούμε ότι κατανοεί καλά τις συγκεκριμένες και σαφείς εντολές.
6) Είναι << αφηρημένο >>, μπορούμε να πούμε ότι διαθέτει έντονη φαντασία, επομένως προτιμά να παίρνει μέρος σε πρωτότυπες και όχι επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες, γιατί πλήττει.   
7) Πράττει παρορμητικά χωρίς να έχει συναίσθηση των συνεπειών των πράξεών του, μπορούμε να πούμε ότι είναι πρόθυμο και ικανό να ρισκάρει.
8) Σηκώνεται συχνά από το κάθισμά του, μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα << ζωντανό >>, γεμάτο ενεργητικότητα παιδί.
9) Καθυστερεί στην έναρξη και ολοκλήρωση των εργασιών του, μπορούμε να πούμε ότι του αρέσει η τελειότητα και θέτει υψηλούς στόχους για τον εαυτό του.
10) Παραδίδει μισοτελειωμένες τις ασκήσεις του, μπορούμε να πούμε ότι καταβάλλει προσωπική προσπάθεια παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.

Ένα παιδί με ΔΕΠ/Υ χρειάζεται οριοθέτηση με ενσυναίσθηση (δηλαδή να μπούμε στη θέση του) και αποδοχή. Η  ΔΕΠΥ είναι μία πραγματικότητα, η οποία  μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο γνώσης και δράσης. Αρκεί να την κατανοήσουμε!