Είναι φορές που οι συμπεριφορές των άλλων σε φέρνουν σε δύσκολη συναισθηματική κατάσταση. Mπορεί να νιώθεις πως οι άλλοι με έναν τρόπο σε καταπιέζουν, σε αδικούν, σε ταλαιπωρούν, σε κακοποιούν ηθελημένα ή άθελά τους, με αποτέλεσμα να βγάζουν από μέσα σου όλες εκείνες τις όψεις και ποιότητες του εαυτού σου για τις οποίες δεν είσαι και τόσο περήφανη/ος.

Οι άνθρωποι αναρωτιούνται πως πρέπει να είναι, τι πρέπει να κάνουν για να γεμίσουν από αγάπη. Η απάντηση βρίσκεται μόνο σε μια λέξη: τίποτα. Η σωστή διαδικασία είναι να ξεχασεις ό,τι νομίζεις οτι πρεπει να είσαι, και να επιτρέψεις στην αληθινή σου φύση να ανέβει με ηρεμία στη επιφάνεια. 

Τί μπορεί να σημαίνει η απιστία σε μία σχέση; Πως μπορεί να την επηρεάσει; Γιατί οι άνθρωποι απατούν; Αν κάνει κάποιος μία μικρή έρευνα στο διαδίκτυο για την απιστία θα δει πως υπάρχει η άποψη των ερευνητών πως η απιστία βοηθά τη σχέση. Είναι όμως αυτή η ιδέα πραγματικότητα; Πώς μπορεί μια σχέση που έχει πληγεί από μία τέτοια προδοσία της εμπιστοσύνης να ανακάμψει και μάλιστα να δημιουργήσει νέες βάσεις στη σχέση ή σε ένα γάμο; 

Η σχέση με τους γονείς μας είναι η πρώτη και ίσως η πιο ιδιαίτερη σχέση στη ζωή μας. Μία σχέση με διαχρονική αξία, καθώς όνειρα, προσδοκίες, και συναισθήματα αναμιγνύονται και συνθέτουν την ιστορία μας. Ένα κουβάρι με εμπειρίες το οποίο χρειάζεται να ξετυλίξουμε για να μπορέσουμε να γνωρίσουμε, να αποδεχθούμε, να αγαπήσουμε ακόμα και να συγχωρήσουμε τους δύο ανθρώπους που καθόρισαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την αγάπη.

Και έρχεται και εκείνη η στιγμή που απευχόμαστε: η στιγμή που μας πληγώνουν, μας απορρίπτουν, μας απογοητεύουν, μας εγκαταλείπουν. Ο πόνος που νοιώθουμε και είναι απόλυτα φυσιολογικός περιλαμβάνει συναισθήματα όπως η ενοχή, η απογοήτευση και αργότερα το αίσθημα της αδικίας που οδηγεί ενίοτε και σε μίσος.

Στη ζωή, πολλοί άνθρωποι θα μας πληγώσουν, δε θα μας εκτιμήσουν και θα μας συμπεριφερθούν άσχημα. Και αυτό είναι κάτι που σίγουρα δεν αρέσει σε κανένα, αλλά όσο και να προσπαθήσουμε, δε θα το αποφύγουμε. Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί  περισσότερο δεν είναι το πώς οι άλλοι θα μας φερθούν. Είναι το πώς εμείς θα αντιδράσουμε στην άσχημη συμπεριφορά των άλλων.

Ο Άγγλος ποιητής Alexander Pope έλεγε ότι «το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο, το να συγχωρείς θεϊκό». Μπορεί οι δεκαετίες να περνούν, ωστόσο, όπως φαίνεται, η συγχώρεση παραμένει  ακόμα η κορυφή του υψηλότερου βουνού, που χρειάζεται χρόνος και μόχθος για να την πατήσεις και βλέποντας τη από τη γη, απλά δυσανασχετείς για το αν θα τα καταφέρεις κ εν τέλει οπισθοχωρείς.

Ο μόνος δρόμος προς την πλήρη και μόνιμη ίαση είναι διαμέσου της αυτοσυγχώρεσης.

Καθώς θα επανασυνδέεστε με αυτή την απόλυτη αγάπη, το κυκλοφορικό σας σύστημα θα επαναφορτίζεται και θα αναζωογονείται μεταφέροντας νέα πνοή σε υπομοριακό επίπεδο. Επειδή αυτή η αγάπη ηρεμεί την ψυχή, ενεργεί ως βάλσαμο στο φυσικο σώμα.

Συναίσθημα και λογική, μία τραμπάλα που καθορίζει την συμπεριφορά και τις επιλογές των ανθρώπων. Επιλογές, οι οποίες δομούν μια ολόκληρη ζωή, με τους ανθρώπους, τις στιγμές, τις απώλειες, τα λάθη και τα σωστά της. Δεδομένα που υποκινούνται από συναισθήματα, τα οποία εκφράζονται άλλα σε πιο έντονο και άλλα σε πιο ήπιο τόνο.

Τοξικοί άνθρωποι! Πόση κουβέντα γίνεται σήμερα γύρω από τους τοξικούς ανθρώπους... και πόσα αποφθέγματα, γνωμικά υπάρχουν... και πόσο εύκολα συμβουλεύουμε «βγάλτε τους από τη ζωή σας»… Τι γίνεται όταν αυτοί οι τοξικοί άνθρωποι τελικά είναι γονείς μας; Ή στη χειρότερη περίπτωση... τι γίνεται όταν είμαστε εμείς οι ίδιοι τοξικοί γονείς στα παιδιά μας;

Είναι σχεδόν βέβαιο πως στην μέχρι τώρα πορεία σου έχεις συναντήσει τουλάχιστον ένα τοξικό άτομο. Ίσως πρόκειται για εκείνο τον χειριστικό συνάδελφο, τον απαισιόδοξο φίλο, το μίζερο ξάδελφο, το γνωστό που που δε σέβεται το χρόνο σου.